Kurtarıcım: "Ruhuma bu kadar iyi geleceğini düşünmemiştim."
Amy: ":) bu gecenin son tebessümü.."
Kurtarıcım: "Niyetim sadece seninle eğlenmekti."
Amy: "Bende bu eğlencene son veriyorum işte."
Kurtarıcım: "Beni dinle.."
Amy: "Dinlemeye niyetim yok...
Kurtarıcım: "Yanlış cevap. Kimsiniz değil. İyiyim veya değilim."
Amy: "Tanımadığım birine neden nasıl olduğum cevabını vereyim? Tekrar soruyorum kimsiniz?"
Amy: "Cevap vermezsen engeli yersin."
Kurtarıcım: "Ne??? Gerçekten beni hatırlamıyor musun? Dün gece hayatını kurtardım."
Kurtarıcım: "Ayrıca çok saygısızsın. Telefonuma zorla numaranı ekleyen sendin."
Amy: "Benimle dalga mı geçiyorsun?"
Amy: "Beni eve getiren sen miydin?"
Kurtarıcım: "Evet, yakışıklı süper kahramanın. Yani ben getirdim."
Bazen kendinize dahi tahammülünüzün olmadığı oluyor mu? Açık konuşmak gerekirse benim oluyordu. Hatta dün o kadar çok tahammülsüzdüm ki bir köprüden atlasaydım, kendime ben ne yapıyorum bile demezdim.
Hayatımın son bulacağı üzüntüsüne asla kapılmazdım açıkçası.
Nedenini soracak olursanız tek bir cevap verebilirim:
"Hadley!"
Başlarda küçük bir kaçamaklarla sürdürdüğümüz ilişkimiz zamanla ciddi bir boyuta ulaştı. İki yıl boyunca sevgili kaldık. Bir erkeğe kalbimi vermekten korktuysam bile Hadley bu korkularımı yıkan tek erkek olmuştu. Çok sevmiştim onu. Hala da seviyordum. Zaten sevdiğim için birçok aptallığına göz yummuştum ya! Fakat son hatası affedilir değildi.
Onun da sevdiğinden emindim. Yani öyleydi sanırım. Ihh...neyse...
Ondan ayrıldıktan sonra biricik dostum Emily ile geceyi dağıtmaya karar vermiştik. Bunun şerefine okulun partisine katıldık. Her şey ilk başta çok güzeldi. Gece muazzam bir eğlenceyle uzamış, kendimi kaybedeceğim kadar içmiştim.
Ta ki Hadley karşıma çıkıp konuşmak istediğini söyleyene kadar.
Elbette reddettim.
Onu reddettikten sonrasını pek hatırlamıyorum. Çünkü deli gibi içmiştim. Şuan telefonuma gelen mesaj ve kurtarıcım hakkında tek bir bilgim dahi yoktu. Bu numaranın kimden bana ne şekilde geldiğini, hangi kafayla kaydettiğimi hatırlamıyorum.
Kurtarıcım demek ne kadar doğru olur bilmiyorum. Zira bir sapık gibi beni rahatsız ediyor.
Kurtarıcım: "Heyy?"
Kurtarıcım: "Cevap versene..."
Kurtarıcım: "Hadi ama bana inanmıyor musun?"
Amy: "Neden inanayım?"
Kurtarıcım:"Bu yeterli olur sanırım."
Kurtarıcım:
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Amy: "Bu..."
Amy: "Bunu ne zaman çektin?"
Kurtarıcım: "Dün gece sen istedin. Partiden ayrılmadan önce paylaşacağın için çekmemi istedin. Seni eve getirmeden hemen öncesi."
Amy: "Pek dağıtmışa benzemiyorum."
Kurtarıcım: "Çünkü kusursuz çektim."
Amy: "Daha neler var?"
Kurtarıcım:"Neler yok ki."
Amy: "Piç..."
Amy: "Ne yaptın bana????"
Kurtarıcım: "Dıtt... Yanlış cevap. Ben bir şey yapmadım, sen yaptın."
Amy: "Kimsin söyle artık!"
Kurtarıcım:"Bilmem sence kimim?"
^^^^
NOT: Helllloooooo ben geldim. İlk texting hikâyemiz hayırlı olsun. Bu tarz ilk defa okuyacaksınız bizde. Çok uzun zamandır yazmak istiyordum ama hep erteliyordum. Bakalım yorum ve voteler güzel gelirse bir iki saate yeni bir bölüm daha atarım. Her gün bir bölüm gelecek size.:)
Bu tarz kısa hikâyeler hoşuma gidiyor. Kitaplarda diyalogları da çok severim. Eh yazmasam olmazdı.:)
Ayrıca Arızalı ve İltica yeni bölüm yazılıyor. Bitince onlarda yayınlanacak.
Dediğim gibi yorum ve votelerinize bağlı hadi bakalım bastırın.:)J
