sweet bite

Κεφάλαιο 11.

Valerie's pov

Βαλ:Οχχχ... Όχι! Φακ δεν μπορείτε να μου πάρετε αίμα. Όχι!

Μελ:έλα τώρα ρε βαλ μια απλή τρυπιτσα είναι μόνο δεν θα πονέσει καθόλου.

Γιατρός:ακου την φίλη σου Βαλερι δεν θα πονεσει πίστεψε με.

Βαλ:και γιατί να σε εμπιστευτώ; αχχχ μανούλα.... Πάρτε με από εδώ! Αυτός ο τρελαρας θέλει να με σκοτώσει. Κι εσύ! Παλιοπροδοτρα! Πηγές με το μέρος του εεε;

Αλεξ:έλα τώρα βαλ μην κάνεις σαν μωρό..

Βαλ:αα.. Μάλιστα αυτός μας έλειπε τώρα.

Μετά από μια ώρα

Μελ:είδες; στο είπα! Δεν ήταν κάτι τόσο τραγικο!

Βαλ:όντως.. Μου φαίνεται πολύ περίεργο που δεν πονεσα.

Αυτό ήταν τόσο περίεργο πρώτη φορά δεν πονάω όταν μου κάνουν ένεση. Αλλά ίσως είναι σημάδι της ενιλικιωσης! Ναι σίγουρα αυτό θα είναι.

Το βράδυ

Είμαι ακόμη στο νοσοκομείο και δεν με αφήνουν να φύγω αν δεν δουν τα αποτελέσματα των εξετάσεων. Τι βλακεια κι αυτή! Λες και δεν μπορούσα να πάω σπιτακι μου και να μου πουν τα αποτελέσματα από το τηλέφωνο. Αλλά βέβαια... Ωραία φίλη έχω! Έπρεπε να συμφωνήσει με αυτόν τον βλακα τον Αλεξ αντί με μένα που είμαι η κολλητή της. Θα την φτιάξω εγώ.

Ομως, καθώς καθόμουν στο κρεβάτι του νοσοκομείου πολλά πράγματα άρχισαν να διεισδύσουν στο μυαλό μου και να με βάζουν σε σκέψεις. Όπως για παράδειγμα, γιατί ήθελα να δαγκώσω τον Αλεξ; ή γιατί ήθελα να ποιώ αίμα; ή επίσης γιατί δεν πονεσα καθόλου όταν μου έκαναν ένεση;

Ίσως να έχω αρχίσει να τρελαίνομαι δεν μπορώ να βρω άλλη λογική εξήγηση. Αχχ θεέ μου τι θα κάνω;

Alex's pov

Αλεξ:δεν μπορώ να καταλάβω τι συμβαίνει στην Βαλερι λες να είναι άρρωστη;

Τζει:ναι για σένα!

Αλεξ:σταματά ρε μαλακα μιλάω σοβαρά! Λυποθυμαει συνέχεια αυτό δεν είναι φυσιολογικό!

Τζει:καλά εντάξει το κατάλαβα δεν είναι ανάγκη να γκαρίζεις!

.....

Μόλις πέρασε το βράδυ που παρεμπιπτόντως δεν κοιμήθηκα καθόλου, πήγα στο νοσοκομείο για να δω τι κάνει το κεκακι. Μακάρι να είναι καλά...

Valerie's pov

Μόλις άνοιξα τα μάτια μου, αντίκρυσα έναν χαζοχαρουμενο αλεξ πάνω από το κεφάλι μου.

Αλεξ:επιτελους ξύπνησες κεκακι!

Βαλ:μην με λες έτσι δεν είμαστε πια φίλοι και απορώ τι ακριβώς κάνεις εδώ τέτοια ώρα.

Αλεξ:ωραία υποδοχή!( Είπε με ένα στραβό χαμόγελο.) εγώ φταίω που σου εφερα πρωινό.

Βαλ:δεν πιναω. Α! Και... Δεν ήταν ανάγκη. (εεε Ν μην φανώ και αγενής)

Η απογοήτευση άρχισε να σχηματίζεται στο πρόσωπο του αλεξ που σιγά_ σιγά άρχισε να εξαφανίζεται το όμορφο χαμόγελο του.

Σεε... Η αλήθεια είναι ότι τον λυπήθηκα λίγο! Μόνο λίγο! Απυροελαχιστο. Και αν και για πρώτη φορά στην ζωή μου δεν πεινούσα, (Περίεργο κι αυτό) έκοψα λίγο από το πανκεικ με σοκολάτα μπανάνα και το προσγιωσα μέσα στο στόμα μου.

Η αλήθεια είναι ότι είναι τέλεια αυτά τα πανκεικς όμως δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν νιώθω αυτή την απόλαυση που είχε α πριν λίγο καιρό.

Αλεξ:α! Τελικά το τρως βλέπω το πανκεικ..

Βαλ:ναι τελικά πεινούσα

Αλεξ:ει! Πρόσεχε πως τρως λερωθηκες. Περίμενε να σε σκουπησω.

Τότε, ο αλεξ τοποθέτησε το χαρτομαντυλο στο χείλος μου και το καθάρισε από την σοκολάτα που είχε πασαληφθει. Αυτό με έκανε να νιώσω λιγάκι άβολα και τι στομάχι μου έγινε κόμπος.

Αλεξ:είσαι τόσο κιουτττ..

Δεν πρόλαβα να αντίδραση καλά-καλά και ο αλεξ βρέθηκε ελάχιστα εκατοστά μακρυά από το πρόσωπο μου. Δεν πρόλαβε όμως να πλησιάσει περισσότερο, γιατί τότε του έχωσα μια σφαλιάρα.

Ομως... Δεν πήγε έτσι όπως ακριβώς το περίμενα. Και αντί να δω έναν αλεξ να κρατάει το μάγουλο του τριβοντας το, είδα έναν αλεξ πεσμένο στο πάτωμα σχεδόν ένα μέτρο μακρυά μου.

Ο θεέ μου! Εγώ το έκανα αυτό;;;

Γεια σαςςςςς

Ανέβασα επιτέλους κεφάλαιο!

Ξέρω ίσως να έχουν απομείνει πολύ λίγοι που να το έχουν ακόμη στην βιβλιοθήκη τους όμως για όσους έχουν απομείνει θα προσπαθήσω να ανεβάζω πιο συχνά.

Kisses💋💋💋

Αααααα! Παραλίγο να το ξεχάσω από εδώ ο κρις!! Μπορεί να έχει παίξει πολύ λίγο όμως αργότερα θα έχει πιο σημαντικό ρολο

Byeeeeee💋💋💋