Hoofdstuk 3

280 15 5
                                    

Af en toe word ik moe van mezelf, ik geloof in sprookjes. Vroeger had ik ook al zo'n (te) grootte fantasie. Daarom werd ik ook altijd Macky Mouse genoemd. Wat ik nog niet eens zo erg vond aan gezien mijn meester Meneer Plofkip werd genoemd (aangezien hij een "beetje" mollig was). Vroeger waren we bang dat hij een keer zou ontploffen, we hadden ook onderling weddenschappen waneer hij zou ontploffen. Alleen elke keer ontplofte hij (helaas) niet.
Ik ga voor de tv zitten en na een uur loop ik weer naar de tafel. Ik schrik me dood als ik zie dat de negen is verdwenen en er in plaats van de negen een acht staat, maar je ziet niks meer, maar dan ook niks meer van de negen. Ik begin er toch weer te denken aan... Nee! Dat kan niet! Ik voel me erg raar wegens dat ik niet weet wat ik moet geloven. Ik loop naar de deur en wil de deur openen, maar ik loop in de gang en opeens voel ik iets langs me heen gaan. En val om alles word donker en zwart tot ik niks meer zie...
Ik open mijn ogen er er staat met bloed op de muur geschreven "Macky", mijn naam precies zoals je het schrijft. Ik kijk angstig om me heen, maar zie niks. Ik wil opstaan maar ik val weer door iets om. En weer word alles zwart.
Ik word weer wakker en kijk om me heen, ik schrik me dood als er achter mijn naam er nog wat bij is geschreven, namelijk het volgende: Macky, ik ben het Oma jouw Oma... Ik wil opstaan en wegrennen, maar als ik de deur wil openen, slaat hij dicht, sterker nog
alles slaat dicht ook de ramen. Ik probeer de deur open te krijgen, maar het lukt niet. Ik raak in paniek. Ik schreeuw om hulp, maar niemand hoort me...

Het mysterieWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu