Het mysterie

Hoofdstuk 16

Het waren de ergste 60 minuten van mijn leven. Na dat we de kamer in waren gelopen, begon de man uit te leggen. Hoe het zo allemaal in zijn werk ging. Nadat hij klaar was met uitleggen, begon het... Opa werd in een stoel gezet met allemaal plakkertjes op zijn lichaam. Hij kreeg 3 prikken. En nu moest ik op een stoel gaan zitten, ik wilde wegrennen maar ik durfde niet... Iets in me zei dat dat laf was... En gemeen tegenover opa... Opa... Ik zou hem hierna misschien nooit meer terug zien. Ik geef opa een laatste knuffel en ga op mijn stoel zitten, ik krijg 2 prikken en 13 plakkertjes geen idee waarom... De man loopt naar een schakelaar en zegt nog 1 ding:"klaar" en hij rukt aan de hendel. Een lichtflits schiet door mijn ogen, het is de ergste pijn die ik ooit heb gevoeld...

Ik open mijn ogen en lig op een bed, langzaam ga ik rechtop zitten. En kijk om me heen, ik zie een dokter. Die vraagt hoe het met me gaat, hij zegt steek maar vingers op als praten moeilijk is. Ik steek 7 vingers op, ik heb geen pijn meer. Maar ook geen opa meer... Ik begin te huilen, ik kan het niet laten. Plots hoor ik mijn opa zeggen: "Macky stil maar..."
"Opa?" De dokter begint nu ook te praten:
"mevrouw uw opa is er niet meer..."
"Maar...maar.... Ik hoorde hem!"
" kunt u niet beter wat rust nemen?"
"Maar hij zei Macky stil maar! Ik weet het zeker!"
"Het zal wel maar ga slapen!"
Waarom gelooft hij me niet?! Idioot, dove idioot. Opa zei het dat weet ik zeker! En die dokter zeggen dat hij er niet meer is... Maar wacht is.... Opa is er niet meer....
"Macky, er is iets mis gegaan tijdens de operatie. Jij bent de enige die mij hoort"
Is dit echt? Ik ga denk ik maar slapen....
"Welterusten Macky"
Opa... zeg ik zacht
"Ja liefje"
Opa! U bent het echt!
"Ja tuurlijk, ik kon je niet achter laten"
Een traan rolt over mijn wang, van vreugde. Mijn ogen worden zwaar en ik val in slaap, een diepe diepe slaap.