Unstoppable

6. Where Are U Now?

Selena

§Καθόμουν και κοιτούσα την τηλεόραση του σαλονιού μου για ώρες, μέχρι που νύχτωσε. Λες κι οι σκέψεις μου καθρεπτίζονταν επάνω της. Ξόδεψα ώρες ολόκληρες εκείνο το απόγευμα απλά κοιτάζοντας μια σβηστή τηλεόραση. Πάνω της έκανα κατάθεση ψυχής, πάνω της έπεφταν σαν από προβολέα οι αναμνήσεις μου. Ένιωσα και πάλι πρωταγωνίστρια σε μια παράσταση της οποίας το τέλος ήξερα ήδη, αλλά ακόμα και τότε ήλπιζα όλα να άλλαζαν.Και τώρα ησυχία. Ανησυχητική, θορυβώδης, ευρεία, διαρκής, τρομακτικά ηρεμιστική ησυχία. Ο ρυθμός της ζωής μου απέκτησε σταθερή συχνότητα, πράγμα πρωτόγνωρο και σχεδόν λυτρωτικό αλλά ταυτόχρονα συνταρακτικό. Υποθέτω δεν είμαι εξοικειωμένη με τη γαλήνη, δεν αντέχω το ηχητικό μου πεδίο να μένει κενό.Όταν απουσιάζουν όλοι οι θόρυβοι που πλέον αποτελούν συνήθεια για τα αφτιά μου, το μυαλό μου θορυβείται. Δημιουργεί το δικό του ηχητικό υπόβαθρο από κραυγές, αναστεναγμούς, λόγια λησμονιάς, συγγνώμες και κάπου στο βάθος ξεκινά να ακούγεται -λίγο σαν ψίθυρος, λίγο σαν αλαλαγμός, λίγο σαν συγχρονισμένος τυμπανισμός, λίγο σαν τον απόηχο μιας περασμένης εποχής...

"Θέλω να μιλήσουμε" ανταποκριθηκα με σοβαρό τόνο στη φωνή μου, μόλις μπήκε στο σπίτι ο Jason

"Δεν γίνεται να περιμένει; Μόλις τελείωσα το μάθημα και είμαι κυριολεκτικά πτώμα." γκρινιαξε και ξεφυσιξα δυνατά.

"Jason, αν δεν στο πω τώρα, θα σωπασω ξανά για τα επόμενα δύο χρόνια. Πρέπει οπωσδήποτε να στο πω." σχεδόν τον παρακαλούσα για να με ακούσει.

§Είχα δώσει μία υπόσχεση, μάλλον αυτή είχε δοθεί σε εμένα καθώς ποτέ δεν κατάφερνα να την ελέγξω. Να μιλάω· πάντα, σε οποιονδήποτε και για οτιδήποτε. Να μην κρατάω τίποτα μέσα μου, να μη σωπαίνω, να μη δικαιολογώ. Γιατί κάθε φορά που κάποιος φέρεται σκάρτα κι εσύ σκύβεις το κεφάλι και δε μιλάς, δίνεις ένα χαστούκι στον εαυτό σου και το δικαίωμα στον άλλον να σου δώσει άλλα πέντε.Οι άνθρωποι στον έρωτα γινόμαστε χαζοί, πραγματικά ανόητοι, τυφλοί, κουφοί, τα πάντα εκτός λειτουργίας. Κοιτάμε ως εκεί που μας βολεύει και βλέπουμε μόνο αυτό που θέλουμε. Άλλωστε ένα μεθύσι είναι ο έρωτας με hangover δυνατό, που όταν πια συνέλθεις αναρωτιέσαι τι μαλακίες έχεις κάνει. Και ποια είμαι εγώ που θα ξεφύγω απ' τον κανόνα; Κατέβαζα μπουκάλια καψούρας και πάθους και με θολή κρίση και ματιά, εξιδανίκευα ό,τι είχα απέναντί μου, το αντικείμενο του πόθου μου. Μέχρι πριν εναν χρόνο ναι, αυτό ένιωθα. Μέχρι που τσακ, κατέβασε τον διακόπτη του Έρωτα. Έκλεισα τα συναισθήματα μου και ευχήθηκα να μην είχα γνωρίσει τον συγκεκριμένο άνθρωπο. Ναι το παραδέχομαι, τον αφήνω να με πηδαει μόνο και μόνο επειδή χρειάζομαι τα χρήματα του. Τα γαμημενα χρήματα - με όλη την έννοια της λέξης - για την θεραπεία. Αλλιώς δεν θα τον άφηνα να εκμεταλλευεται το κορμί μου, την ψυχή μου την ίδια.