Unstoppable

12. Souvenir

Selena 

   Η ώρα είναι δύο τα ξημερώματα . Ξαναβρίσκομαι μόνη σπίτι με την μόνη αλλάγη - όχι και κατι τρομερό - έχω πλέον για παρέα το κατάμαυρο πιάνο , δώρο του γλυκού μου αδερφού . Για να σας προλάβω , δεν έχω ούτε τα γενέθλιά μου αλλά ούτε και τη γιορτή μου. Είμαι κάτι παραπάνω από σίγουρη ότι πρόκειται για το αποχαιρετιστήριο δώρο του . Πεθαίνω άλλωστε , όλοι αργά ή γρήγορα θα το πάρουν χαμπάρι .  Δότης δεν βρίσκεται , εγώ τα χάπια μου δεν παίρνω όποτε ; Περιμένω και ζω μέχρι την στιγμή που ο θάνατος θα χτυπήσει την πόρτα μου προκειμένου να με παρασύρει σε άγνωστα μα εύχομαι τουλάχιστον μαγικά μέρη . Πλάκα θα είχε να πήγαινα στην κόλαση , αν υπάρχει αυτός ο διαχωρισμός κιόλας . Μακάρι να επέστρεφε καποιος πίσω απο τον θάνατο , να μας πει τουλάχιστον τι είδε και ποιους συνάντησε . Εγώ για παράδειγμα θέλω να δω τον Walt Disney ή μάλλον την συνονόματή μου Selena Quintanilla . Θυμάμαι την μητέρα μου να συλλέγει κάθε δίσκο της και ήταν παράδοση στα γενέθλια της να ακούγεται το ένα τραγούδι μετά το άλλο . Συνήθως φορούσα ωτοασπίδες ή προσπαθούσαμε με τον Jason να βρούμε σαχλές και παιδικές δικαιολογίες προκειμένου να αποφύγουμε αυτό το μαρτύριο . Παιδιά είμασταν ακόμη , τουλάχιστον εγώ ...

"Swimming in your eyes, in your eyes, in your eyes . Egyptian green eyes . " τα δάχτυλα μου χάιδευαν απαλά τα ασπρά πλήκτρα του πανάκριβου πιάνου όσο στο μυαλό μου τα αγαπημένα μου μάτια φανταζόταν ξανά και ξανά . 

  Τα μάτια λένε οι καθρέφτες της ψυχής μας . Δείχνουν περισσότερα από όσα λέει η γλώσσα με την βοήθεια του μυαλού . Δεν ξέρω αν ισχύει , δεν είμαι αρμόδια να το κρίνω απο την στιγμή που τα δικά μου ψεύδονται διαρκώς δίχως τύψεις.  Kαι πόνο κρύβουν και ξέρουν καλά να κρύβουν τα συναισθήματα που ξεχυλίζουν απο μέσα μου ,χωρίς σταματημό . Δεν λυπάμαι για αυτό , μόνο αυτό έλειπε απο ένα μυαλό γεμάτο σκέψεις σκυθρωπές με λίγη νότα του πράσινου χρώματος να δίνει ζωντάνια και αισιοδοξία σε μάτια καστανά και ψεύτικα . Λυπάμαι μονάχα γιατί την αγάπη που τρέφω δεν μπορούν να δείξουν , μα ποιος νοιάζεται , θα πεθάνω μέχρι κάποιος να πει κίμινο . Αστειεύομαι , ή μήπως όχι ;

«  Άνοιξε , είμαι έξω απο την πόρτα σου . » έγραφε το μήνυμα που μόλις είχε στείλει το αγόρι με τα καταπράσινα μάτια άκα Harry Styles . 

" Harry , τι κάνεις εδώ στις δυο τα μεσάνυχτα ; " η απορία στην φωνή μου ήταν ξεκάθαρη όπως και στο άχρωμο πρόσωπό μου . 

" Δεν το αντέχω Selena , δεν θέλω να τσακωνόμαστε για σαχλά κυρίως θέματα όταν εσύ πεθ - " ξεκίνησε να λέει αλλά μόλις κατάλαβε τι πρόκειται να ξεστομίσει , σταμάτα ξαφνικά κοιτώντας με . 

" Μην ντρέπεσαι να το πεις Harry μωρό μου . Έχω εξοικειωθεί με την ιδέα του θανάτου .  Θα πεθάνω όπου ναναι και πίστεψε με ούτε εγώ θέλω να είμαστε μαλωμένοι , άσε που δεν θα ηρεμήσει και η ψυχούλα μου η μαύρη . " ειρωνεύτηκα τον ίδιο μου τον εαυτό .

Που φτάσαμε...

" Θα γίνεις καλά μικρή μου μαχήτρια , μην ξανακούσω απο αυτά τα ζουμερά , ροζ χειλάκια τέτοιου είδους σαχλαμάρες . " ανταποκρίθηκε φιλώντας με πεταχτά. 

" Harry , πρέπει να το αποδεκτείς επιτέλους , ίσως είμαι καλύτερα εκεί . Δεν θα σας βασανίζω τουλάχιστον . " κάποια δάκρυα επιχείρησαν να τρέξουν απο τα μάτια μου αλλά τα σκούπισα πριν με καταλάβει ο γοητευτικός γόης δίπλα μου.

" Δεν γίνεται να το δεχτώ Selena Marie Gomez , όχι τώρα που βρήκα την ευτυχία ζωγραφισμένη στα ματάκια σου " τα ακροδάχτυλά του χάιδεψαν τρυφερά το μάγουλό μου και ασυναίσθητα έκλεισα τα μάτια μου και χουχούλιασα στην ζεστή και γεμάτη αγάπη και στοργή αγκαλιά του . 

" Σ' αγαπάω " του εξομολογήθηκα και τον είδα να γονατίζει μπροστά μου , ψάχνοντας απελπισμένα κάτι απο την εσωτερική τσέπη του μπουφάν του . 

" Selena Marie Gomez , αύτη η πρόταση γάμου δεν είναι απο οίκτο , σ' αγαπώ ειλικρινά τόσο πολύ και μακάρι να μπορούσα να σου πω τι κρύβω , αλλα μικρή μου , θέλεις να γίνεις γυναίκα μου; " με ρωτάει ενώ ανοίγει το βελούδινο μπλε χρώματος κουτάκι μπροστά μου . 

   Ένα λευκόχρυσο μονόπετρο υπάρχει στο εσωτερικό του , με μικρά διαμαντάκια να το συνοδεύουν και απο τις δύο πρευρές του . Στα μάτια του είναι ορατή η αγωνία , αλλά και η χαρά . Τα μάτια του λάμπουν , το χαμογελό του λάμπει. Θεέ μου , είναι τόσο ερωτεύσιμος , είναι τόσο τρελός που σίγουρα δεν θα ήθελα να τον χάσω . Είμαι κάτι παραπάνω απο σίγουρη για αυτό . Όμως , είναι νωρίς . Τον γνωρίζω μόνο έξι μήνες και δεν είναι λίγες οι φορές που εξαφανίζεται για μέρες χωρίς καμία προειδοποίηση . 

" Har-arry μωρό μου , τι λες ;" η έκπληξη ηταν χαραγμένη στην φωνή μου . 

" Θέλεις να μάθεις γιατί εξαφανίζομαι συχνά - πυκνά ; " φυσικά και θέλω μπουμπούνα .

" Θέλω " η φωνή μου δοξασι ο θεός βγήκε σταθερή αυτή την φορά . 

" Θα με παντρευτείς ; " το πονηρό χαμογελάκι είχε κάνει την εμφάνισή του για ακόμη μια φορά . 

" Θα δείξει " συνέχισα το παιχνιδάκι του .

" Τι και αν σου έλεγα οτι υπάρχει τρόπος να σωθείς ; " 

Ορίστε;

Και αν δεν θέλω να σωθώ;