The Evanescent Side of the Sea

PROLOGUE

Sabi nga nila may mga bagay talaga na hindi natin maiiwasan sapagkat wala tayong kakayahan sa mga bagay bagay na tadhana lang ang makakapagdesisyon. 'Yung tipong masaya pa kayo ngunit kinabukasan mawawala na lang siya bigla.

I treated my stepfather as my biological father, he treats me as his biological daughter either. Whenever something bad happened, he comforts me, cheers me up, and even encourage me.

"Don't worry Venera, I promise you that whatever happens, I'll be by your side and will never leave you behind." He told me the day before I lost him. That was the most comfortable thing that I ever heard from him. And that even assures me that he will never really leave me despite his condition he's facing right now.

Ngayon ang schedule ng pag papa-opera sa puso ni Papa, meron itong heart disease kaya kailangan operahan ito sa puso. Gustuhin ko man siyang bantayan habang inooperahan hindi ko kakayanin, dahil natatakot ako na baka masaksihan ko ang pinakamasakit na mangyayari sa buhay ko.

 Hindi kami mayaman at wala kaming pera para sa pag papa-opera nito kaya imbes na mag mukmok sa kwarto dahil sa takot para kay Papa mas pinili ko nalang mag trabaho habang isinasagawa iyon. 

I started working and making my self busy just to forget my father's situation right now. I checked lots of files and papers. It all went smoothly until my mom called. Nag aalinlangan pa ako bago ito sagutin. Natatakot ako. Paano kung bad news ito? Please no. 

"Hello po Ma, bakit po?" i asked.

"Vene, n-nag tatrabaho ka p-parin ba?" Mom asked me with a trembling voice.

"Opo Ma, does anything happened?" At that moment i suddenly felt nervous because the way Mom asked feels like she was crying.

"Can you come over?" that time i know my Mom's crying! I started to tell my boss about it and started walking fast.

"Ma! Bakit ano pong nangyari?" 

"Ang Papa mo anak, may nangyaring hindi maganda habang inooperahan."

I was stunned for what i heard. Ito ang kinakatakutan ko. After i heard everything I quickly hang up the phone and booked a taxi to go at the Hospital. On the way to the hospital, I prayed for Dad to be alive. He made a promise! 

I came at the Hospital as fast as i could. But the moment he went there it was announced that he was dead. I can't blame the Doctors. Binalaan na nila kami na masyado ng risky pag ooperahan ito. Fuck. He swore to never leave me but where is he now?

Dalawang buwan palang ang nakakalipas simula ng mangyari ang pagkamatay ng tatay ko, eto parin ako hindi parin tanggap na hindi ko na siya makakasama pang muli. 

"Venera, ayos ka na ba talaga?" nag aalalang tanong ng ka trabaho ko.

I smiled bitterly, "Maayos naman nakakapag trabaho naman ng mabuti." Kita sa mga mata nito na siya'y nag aalala para sa aking kalagayan. Pero hindi ko kailangan ng awa ng iba. 

"Look at you Vene! Para kang namatayan ng buong pamilya. Masamang nagpapabaya sa sarili!" Reklamo nito na para bang kapatid ko siya.

Hindi sila patay pero wala sila ngayon para damayan ako. Kumirot ang puso ko dahil sa naisip. Matapos ilibing ang stepfather ko, biglang lumitaw ang BIOLOGICAL father ko. Inalok niya si Mama na tumira sa Spain kasama kaming mag kakapatid. At pumayag naman si Mama rito. Tangina! After he abondoned my Mother while I was still a fetus ngayon babalik siya?! At si Mama pumayag? Hindi na ba siya natuto roon? Hindi niya man lang ni-respeto si Papa na kakamatay lang! Kumukulo ang aking dugo a tuwing naiisip ko iyon.

"Hindi naman sa ganoon, sige na, babalik na ako sa pwesto ko." Pag papaalam ko rito.

Nag paalam na ako at bumalik sa pwesto ko. Habang nag aayos ng ilang mga file at papeles lumapit sa akin si Raven.

"Uhm, pinapatawag ka ni Sir, may sasabihin daw?" pag papaalam nito sa akin.

"Ah ganoon ba? Sige papunta na ako kamo."

Habang papunta roon, iniisip ko kung anong sasabhin sa akin. Maayos naman ako nag tatrabaho ah?

"Goodmorning Sir." bati ko rito. Tinuro nito ang upuan sa harapan niya hudyat na roon ako umupo.

"Didiretsuhin ko na ito hija, sa tingin ko kailangan mo muna ng bakasyon, I'll give you a ---"

"Sorry to interrupt you sir pero hindi naman po kailangan, maayos naman po akong nakakapag trabaho."

"Miss Vidalia, to be honest you're not working well! Ang daming mali sa mga works mo. At minsan may kung ano-anong sulat ang mga nasa papeles na wala namang kinalaman sa trabaho mo!"

"Pero si---"

"We all know na magaling ka mag trabaho, you were even the top employee before your father's death! Kaya bibigyan ka muna namin ng bakasyon. I know you're still mourning on your father's death pero hindi dapat titigil ang mundo mo dahil diyan. I'll give you a 2 months vacation. Please, rest well. This company needs an employee like you."

Hindi na ako sumagot pa at tumango na lamang ako rito. Maybe he's right. Hindi naman ako mawawalan ng trabaho.