costschool(trage update)

9 GIF

p.o.v ellas

als ik net beneden ben om de kantine te onderzoekken kom ik jack tegen. hij kijkt eerst boos (zoals gwoonlijk) en daarna extreem verast.

"het zou allang moetten werken"zei hij hardop in zich zelf en liep snel weg, hij voelde zich duidelijk betrabt!

ik liep snel door naar de keuken, ik konteroleerde alles maar tevergeefs ik had niets gevonden tot ik tussen de peper en zout een heel klein potje zag staan: er stond een doods hoofd op en voor de rest helemaal zwart.

ik stop het in mijn zak en ren snel naar boven: Eduwards kamer

p.o.v. Eduward

nog steeds versteld van waar ik net achter ben gekomen zit ik achter mijn bureau die aan het voeten eind van het bed staat.

Ellas komt binnen gerend, buiten adem ploft ze neer op de stoel naast me. terwijl Ellas bij komt van het rennen zeg ik tegen haar dat hier iets niet klopt, en dat het geen toeval is dat ik ziek ben "weet ik!"zegt ze kortaf en ze zet een heel klein flesje op mijn bureau "gif" zegt ze, ik pak mij dag boek erbij en begin voor te lezen over kim, hellen, elke keer twee weken en dat ik nu ziek ben. "Zozo"zegt een bekende stem"ik wist niet dat je een dagboek had"ik kijk om me heen en zie dat Jack in de deur openig tegen de deurpost aanleunt en ik schiet in de verdediging "Het is geen dagboek het is een onderzoeks schrift!" (het is wel een dagboek, maar wat had ik anders moeten zeggen!) "O ja, en wat onderzoek je dan" voordat ik antwoord kan geven loopt Jack de kamer binnen en pakt mijn dagboek af en begint voortelezen, het stuk waarvan ik zo gehoopt had dat het geheim zou blijven maar tevergeefs "... ze is het mooiste meisje dat ik ken. ze is de liefste en aardigste ze is fantasties..." gelukkig had ik de naam er niet bijgezet dacht ik bij mezelf maar toen viel er een briefje op de grond: Mijn gedichtje voor haar!

"een gedichtje!:

Een eeuw is honderd jaar
Een jaar is tweenvijftig weken
Een week is zeven dagen
Eeb dag is vierentwintig uur
Een uur is zestig minuten
Een minut is zestig seconde
maar toch lijkt elke seconde zonder jou een eeuwigheid!

voor wie zou dat toch zijn..." zei hij drijgend, hier komt het, dacht ik maar nee Ellas staat op en Jack deinst achter uit van de schrik en valt op mijn bed, Ellas pakt mijn dagboek en het gedichtje, ze leest de laatste woorden: "voor Ellas" ze bloosde en gaf het snel aan me terug.

"maar waar zijn jullie mee bezig" zegt Jack alsof er niets aan de hand is, maar dan ziet hij het flesje staan en rent hij naar de deur om weg te gaan, maar Ellas is hem voor en doet de deur dicht.

nu kan hij nergens meer heen...