Όταν είμαι κοντά σου...

Εγώ αυτή τη πορτοκαλιά θέλω!

Καθόμουν στο δωμάτιο . Δεν είχα όρεξη να γράψω σήμερα . Ξαφνικά ήρθε ειδοποίηση στο κινητό .
-έλα είμαι έξω από το σπίτι.
Κωστής.
-τι;Γιατί;
-κατέβα θα πάμε βόλτα.
-Ναι καλά.
-κατέβα γιατί θα έρθω εγώ πάνω..
😒
Τελικά πήρα τα πόδια μου και κατέβηκα .
-Τι θές από τη ζωή μου;
-Να σε ξεκουνίσω.
-Δεν πάμε πουθενά. Αν θες έλα πάνω.
-αχ. Καλά.κάτι είναι και αυτό.
Πήγαμε επάνω και καθήσαμε . Εγώ στο κρεβάτι και ο Κωστής στην καρέκλα.
-φίλε κάνα νερό έχεις γιατί έχω κορακιάσει να σε περιμένω.
-ναι πάω.
Πήγα και γύρισα αργά.Μόλις μπήκα στο δωμάτιο είδα τον φίλο μου να κρατάει τους στοίχους που έγραψα εχθές .μόλις κατάλαβε ότι μπήκα γύρισε και με κοίταξε σαν να μου έλεγε : αλήθεια τώρα;
-Ειχες έμπνευση βλέπω.
-Ναι..😒
-let me guess..
-ναι ξέρω.
-Έλα τώρα δεν χρειάζεται να πέσεις σε κατάθλιψη! Και που ξέρεις ότι όντως είναι ερωτευμένη με άλλον;;
-αφού το άκουσα με τα ίδια μου τα αυτιά!
-και πως είσαι τόσο σίγουρος ότι δεν μίλαγε για εσένα
-ναι στα όνειρα .
-γιατί όχι;
-οο έλα τώρα αλήθεια πιστεύεις κάτι τέτοιο;
-ναι το πιστεύω. Είδα πως σε κοίταγε στο σχολείο. Και επίσεις εχθές δεν μου είπες ότι όταν μιλάγανε είπε στην αδελφή σου οτί αυτή πρέπει να της πει πως πάει το πράγμα. Αναρωτήθηκες ποτέ γιατί;
-Με δουλεύεις;
-Όχι!
-Ναι!
-αχ τέλος πάντων άλλα ακόμα και να μην είναι έτσι . Υπάρχουν πολλές πορτοκαλιές ,
-Εγώ αυτή τη πορτοκαλιά θέλω όμως!
-Κάποια στιγμή θα σου περάσει. Μην κάθεσαι και βασανίζεται.
Αναστέναξα.
-Τέλος πάντων έχεις καμία ταινία να δούμε;
-ναι.
Και κάτσαμε είδαμε ταινία τελικά. Εκείνη την ώρα μπήκε η Ελπίδα στο δωμάτιο.
-Ει πως μπαίνεις έτσι;
-Πω καλά ρε Αχιλλέα το φορτιστή θέλω.! Ο..ο Κωστή. Γεία
-Γεία σου Ελπίδα. Όλα καλά;
-Ναι.
....
-εντάξει τώρα μπορούμε να δούμε ταινία?
-καλά φεύγω. Τα λέμε.
-γειά ! Α και ωραία μπλούζα..
-ευχαριστώ..
Έκανε νεύμα και τη χαιρέτησε.
Εγώ γύρισα τον κοίταξα περίεργος.
-Τι?!Είχε τον Elvis Presley πάνω!
Τέλος πάντων ο Κωστής έφυγε κατά τις δέκα και εγώ έπεσα για ύπνο ξερός. Την άλλη μέρα είχα πρότζεκτ πρώτη ώρα. Ευτυχώς είναι παρασκευή σήμερα.
-Αχιλλέα θα έρθεις μαζί μας με τη Μυρσίνη;
-Θα πάω μόνος μου ευχαριστώ είπα ψυχρά .Τότε την άκουσα.
-Αχιλλέα περίμενε. Έχεις κάτι στα μαλλιά σου.
Τότε με πλησίασε τεντώθηκε για να με φτάσει και έβγαλε ένα χαρτάκι από τα μαλλιά μου.Τότε μου χαμογέλασε αμήχανα και μου είπε.
-εμ χαρτάκι..
Την κοίταξα έκπληκτος ..
-ευχαριστώ.
Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά. Ήταν πολύ κοντά .Ένιωθα την ανάσα της.Ηταν πολύ αμήχανο. Οο έλα τώρα μην παίζεις με τα αισθήματα μου! Μήπως ο Κωστής είχε δίκαιο; Αλλά αυτό μόνο δεν αρκεί για να βγάλω συμπεράσματα..