Όταν είμαι κοντά σου...

το χέρι...μου έπιασε το χέρι!

Στο σχολείο ήμουν σκεπτικός. Και μπερδεμένος επίσεις . Αρκετά θα μπορούσα να πω. Δεν ήξερα τι να πιστέψω. Ήθελα και άλλα στοιχεία για να βγάλω συμπεράσματα. Αν όντως ένιωθε κάτι για εμένα ήθελα να ξέρω. Αν πάλι όχι το ίδιο. Ίσως τώρα να ένιωθα πιο σιγουριά για να κάνω ένα βήμα. Αλλά αν κάνω λάθως θα γινόμουν ρεζίλι. Ούτε εγώ δεν ήξερα αν ήμουν διαθετημένος να ρισκάρω. Την είδα την ώρα της μουσικής . Με κοίταξε όταν κατάλαβε ότι την κοιτάζω. Ντράπηκα και έστρεψα το βλέμμα μου αλλού . Ένιωθα το βλέμμα της καρφωμένο πάνω μου.  Στη γυμναστική καθόταν μόνη της . Θεώρησα σωστό να την πλησιάσω και να της κάνω παρέα. Ήταν ακόμη αμήχανο αλλά είχε αρχίσει να γίνεται λιγότερο με τον καιρό.
-Γειά!
-Γεια.
-Είσαι καλά;
-Ναι .
-πως και δεν είσαι με την αδελφή μου;
-Δεν ένιωθε καλά και έφυγε την προηγούμενη ώρα..
-α δεν το ήξερα οκ.. σε πειράζει να κάτσω λίγο μαζί σου μιας και δεν είναι εδώ.
- Ναι εννοηται .ευχαριστώ.. σίγουρα θέλεις έτσι;
-ναι! Αν δεν ήθελα δεν θα ερχόμουν καν..
-οκ..
....(αμήχανη σιωπή)
-λοιπόν..Έχουν περάσει τέσσερις μήνες από τότε που ήρθες..πώς σου φαίνεται;
-καλά είναι. Καλύτερα από το προηγούμενο μου σχολείο..
Τότε για άλλη μια φορά ..
-Βρε βρε κοίτα ποια φρικιά είναι εδώ..
-Τι θέλεις Τζέσικα?
-εγώ τίποτα απλώς να δω τι κάνετε ήρθα..
-Ναι σίγουρα..
-Γιατί αμφιβάλεις Μυρσίνη;
-Να σου πω την αλήθεια λίγο..
-μπα! Αλήθεια ? Λοιπόν εγώ ξέρω ότι για να αμφιβάλεις πρέπει να έχεις μυαλό και να σκέπτεσαι.. άρα δεν νομίζω όντως να αμφιβάλεις.
😑
Τότε ήταν που πήγα να σηκωθώ όρθιος και να την υπερασπιστώ αλλά πρίν προλάβω είχε σηκωθεί ήδη μόνη της. Τότε την πλησίασε και της είπε.
-Το ξέρεις ότι αυτές οι εξυπνάδες δεν θα βγάλουν πουθενά έτσι;
-Αλήθεια?το ξέρεις ότι επειδή  σηκώθηκες να με ταπώσεις και καλά δεν αλλάζει το γεγονός ότι είσαι κοτούλα έτσι;
-Το ξέρεις ότι επειδή παριστάνεις ότι έχεις πρωσοπικοτητα για να σε ψηφίσουν  στο δεκαπενταμελές δεν αλλάζει το γεγονός ότι δεν έχεις?
😮
Τότε η Τζέσικα είχε μείνει άφωνη μάλλον δεν περίμενε να της απαντήσει. Ξαφνικά η Μυρσίνη γύρισε σε εμένα και μου είπε : πάμε δεν θα κάτσω να ασχοληθώ άλλο και με τράβηξε από το χέρι. Μου έπιασε το χέρι.. είχα μείνει έκπληκτος καθώς με έσερνε στην ουσία να πάμε από εκεί. Καθήσαμε από εκεί.
-ουάου!
-τι?
-ήταν πολύ εντυπωσιακό ..
-ναι..  έχω και εγώ τα όρια μου ..
-καταλαβαίνω..Κάποια στιγμή έπρεπε να γίνει και αυτό.. αλήθεια σου λέω αν συνέχιζε θα είχε να κάνει μαζί μου..
Τότε γύρισε με κοίταξε αμήχανα.
-ευχαριστώ?
-δεν χρειάζεται..λοιπόν θα γυρίσουμε σπίτι μαζί?
-ναι .
- οκ.