DEVON's POV
"Mag-iingat kayo doon, Kuya, and please, call from time to time. 'Wag kang magmukmok lang okay? Enjoy life!" Ginulo ko nalang ang buhok ng kapatid ko. May asawa na at lahat, parang baby pa rin talaga.
"Of course. This is why we're leaving in thr first place, to enjoy. Mag-iingat rin kayo rito, okay?" Bilin ko pa sa kanya.
"Buy us pasalubongpagbalik niyo, Kuya Dev, ah!" napangiti naman ako dahil sa sinabi ni Mara. Isa pa'tong batang 'to...
"Oo na. Dapat rin pagbalik namin, may bagong pinsan na si Daven." I teased making her blush. Kaya ayun, niyakap nalang siya ng asawa niyang si Andrei.
"Bawal pa nga! Bata pa--"
"Oh, SHUT UP, MAURICE! matanda na 'yang pinsan mo, para ka talagang ewan, eh!" natawa nalang ako dahil sa pagputol ni Heidi sa sasabihin ni Mau. Pambihira.
I roamed my eyes around everyone. They're all here, except from Aire. It has only been a week after that nightmare happened and another one came again... It's about Felise. Kaya nga mas pinili kong umalis nalang talaga muna, pinili kong magpahinga na muna... malayo dito.
Sabihin nang nagiging makasarili ako pero ayaw ko na munang mahirapan na naman. I want to rest from everything, kahit sandali lang.
"Make sure to rest, Dev. Kami na ang bahala rito." I smiled at what Sia said. I'm thankful because they all supported my decision when I said we're leavibg. Because just like me, they also want to move on.. to move forward... to leave all the pain behind and just be happy.
"I'll call, ingat kayo rito. Balitaan niyo nalang ako sa mga nangyayari." They all said yes. Nagpaalam na akong aalis na tsaka kinarga si Daven na kanina ay naka-upo lang sa bench. He immediately wrapped his arms around my neck as I push the cart towards the airport entrance.
I let out a light sigh, we'll br back... and by that time, we'll be better
MATAGAL ang naging byahe papuntang UK, mabuti nalang at kasama ko siya. We were all asleep through out the whole flight. Nang lumapag na ang eroplano ay dumiretso na kami sa bahay namin ni Guia dito. I plan to stay here in UK for a month or so, tapos pupunta naman kami sa Australia because I remember Daven mentioning that he wants to see Kangaroos. Then, we're off to South Korea, then maybe.. just maybe, India as well.
"Da-ddy! Eat!" Napatingin naman ako kay Daven na kasalukuyang naglalaro sa sala. Siya lang dahil natutulog ang kasama namin dito sa bahay, ayaw ko namang gisingin dahil baka pagod pa iyon.
"You're hungry? Wait, I'll get your food." I took the food I prepared for Daven before hand. Nagluto na kasi ako kanina pa para pag nagutom na siya, papakainin ko nalang siya agad. Pag yan kasi pinilit kong kumain ay magta-tantrums lang atsaka mag-iingay.
"Da-ddy! Ma! Ma! Kiss! Ma!" I sighed when I heard what Daven had to say. Marahan kong ginulo ang buhok niya. I think he misses his mom... again.
"No, no more kisses, Daven." No more kisses... nailing nalang ako. No more kisses, huh?
"No! Ma! Ma!"
"Hindi na nga! Kumain ka na nga, ang tigas talaga niyang bungo mo, manang-mana ka talaga sa mommy mo!" kinurot ko pa ang pisngi niya kaya ayun, mabilis siyang namula at nagsimula nang humingos..
uh-oh..
Bago pa man tuluyang maiyak si Daven ay mabilis ko nang tinawagan si Yuan. Mabuti nalang at sinagot niya agad kaya kitang-kita ko na ang mukha niya ngayon.
(Yow! Why are you calling?) kunot noong tanong ni Yuan na nakapambahay na ang suot. Good thing at hapon na ngayon sa Pinas.
"Mayday! Daven's about to cry! Where's Yudin?" mabilis ko g sabi tsaka hinarap kay Daven ang camera.
