In the prison of LOVE (loving beyond)

Chapter 3

Yuuki's

Nakaupo ako sa harap ng isang computer sa harap ng recording area habang nakatulala.
Hindi mawala sa isip ko ang pinag usapan namin ni Kuya Ritsu. Nakakainis.. Ang kulit kulit niya eh sinabi ko nangang ayaw ko. Bukod sa kapatid niya si Hiragi, ayaw ko rin na mapalapit pa sa musika.
I hated it.. Yun ang totoo.. Pero hindi ko masabi kay kiya Ritsu dahil bukod sa number one supporter siya ng band namin noon at ng band ni Hiragi ngayon.. He loves music.

Flashback...
"What are you doing here kuya Ritsu?" Tanung ko sa kanya.

"Can we talk?" Sabi niya.

Hindi na ako umalma at nagpahila sa kanya papunta sa kotse niya.
Bumyahe kami ng ilang minuto at huminto sa harap ng bar niya.
Pumasok kami sa loob at umakyat sa second floor kung saan ang VIP area.

Pagkaupo namin at pagkaserve sa juice ay tumitig sa akin si Kuya Ritsu.
"Yuu-chan, can you tell me why you don't want to sing for my bar?" Tanung niya ng seryoso.

Hindi ako nagsalita at nakayuko lang ako. Narinig ko naman siyang nagbuntong hininga at sumandal sa sofa.
"Yuuki.. I know that you haven't moved on yet. I can even see that you haven't had enough sleep.. Or are you even able to sleep a single blink? But then, I'm already sick of it.. Seeing you doing your usual activities just because you're alive. Like you living your life because you're still breathing.. You have too many thoughts and emotions piling up inside you that's almost overflowing and yet.. I'm starting to get scared because I can't see a thing when I look at you.." Sabi niya.

He can't see a thing he says. And yet he knew too much about me even though he can't?
He held my hands and squeezed it.
"Yuuki.. I want you to sing in my bar.. Because I want you to put those thoughts and emotions into words. Put your anger and sadness into music and shout it out to the world."

End of flashback...

I am still considering what he said. However, putting your thoughts and emotions into words are not that easy. It's not like writing a love letter when you have a crush, it's not writing a letter when you miss someone.. It's harder than that that I can't even explain.

Napatingin ako sa door ng biglang may pumasok doon.
"Goodevening Yuuki.. Ikaw na don sa store.. Ako na jan" sabi ni Blake.

Tumayo na ako at naglakad papunta sa back door.
Pagpasok ko doon ay nasa counter na ako ng music store namin.
Cd, dvd, mp3 at mga instruments at iba't ibang gamit na may kinalaman sa music ang nandoon.
Umupo ako sa mataas na upuan at Pinatong ang noo sa gilid ng table.
Pumikit ako ng ilang saglit at napaangat ng mukha nung may magbabayad.

Pagtaas ko ng mukha ko ay nagulat pa ako kasi si Ryouta pala.
"Di ko alam na dito ka pala nagtatrabaho." Sabi niya.

"Oo" sagot ko sabay abot sa binibigay niya.

Pagkatapos kong ipack ang binili niya ay inabot ko ulit sa kanya pati na ang sukli niya.
"Anong oras ka matatapos dito?" Tanung niya.

"Hanggang umaga pa ako.." Sabi ko.

"Hah?! Paano ang klase mo?" Sabi niya.

"Didiretso ako doon pagkatapos kong mag ayos." Sabi ko na lalong ikinakunot ng noo niya.
Looking at him with that expression on his face.. It's cute. He looks like a child who can't understand anything.

Ngumiti ako sa kanya at pinat ang balikat niya.
"Umuwi ka na. Kailangan mo pang matulog ng maaga." Sabi ko.

"How about you?" Siya.