Ο Ρωμαίος και η . . . Άννα

Κεφάλαιο 4ο

Romeo's POV:

Μπορώ επιτέλους να την ξαναδώ...

Να την νιώσω...

Να την αγγίξω...

Ας μείνουμε για πάντα εδώ...

Θαμμένοι μέσα στα όνειρα μας...

Μονο οι δύο μας...

-ΠΑΣ ΚΑΛΆ ΡΕ?ΞΥΠΝΆ ΘΑ ΧΆΣΕΙΣ ΤΗΝ ΠΡΏΤΗ ΏΡΑ...αα και... συγγνώμη φίλε μου αλλά σε βλέπω μόνο φιλικά...

Ένιωθα τα αυτιά μου να ματώνουν απο τις άγριες φωνές του...τα ακούμπησα και ήταν σαν να μην τα ένιωθα...

-Πας καλα ρε?Αφού είχα βάλει ξυπνητήρι πως άργησα? Τι ώρα είναι? Ααα και ετσι και ξαναγκαριξεις ετσι... σε βλεπω να προσπαθείς να πετάξεις απο τον 5ο...

Του μίλησα αγριεμένα και τον κοιτούσα με μισό μάτι...οταν είσαι αγουροξυπνημένος είσαι παράλληλα πολύ πιο απειλητικός απο τις αλλες στιγμές της ημέρας...

-Ωχ ρε συ σοβαρά μιλάς? Αχ καλε τι κρίμα τοτε θα αναγκαστείς να πας μαζί με εμένα στην καινούργια μου δουλειά για να μου κάνεις και παρεούλα...

Τον κοίταξα  με σχεδόν ανοιχτό το στόμα...πάλι καλά που ήθελα να διαβάσω λίγο πριν πάω στην σχολή όποτε γλυτώνω απο το να γίνω δολοφόνος...

-Θα σε σκοτώσω άλλη μέρα...άντε πήγαινε να ετοιμαστείς να ετοιμαστώ και γω...

Έφυγε χοροπηδώντας...χαίρομαι για εκείνον ίσως με αυτόν τον τρόπο να γλυτώσει κάποια προβλήματα και έτσι να συγκεντρωθεί στις σπουδές του

Σηκώθηκα...έκανα τις διατάσεις μου μπας και ξυπνούσα με αυτόν τον τρόπο...πήγα στο μπάνιο έκανα ένα ντουζάκι...έβαλα ότι ρούχα βρήκα μπροστά μου...πήρα το κινητό μου στα χέρια μου και...

*6:21*

-Τώρα θα τον σκοτώσω...

Παω τρέχοντας στο σαλόνι και τον βλέπω να κάνει σώμα στον καθρέφτη...

-Κοίταξε το τώρα που μπορείς γιατί μετά θα στο τρώνε τα σκουλήκια...

Αμέσως με κοιτάζει με ορθάνοιχτα μάτια και ξέρω οτι μέσα του σκέφτεται τρόπους για να τα μπαλώσει

-Βρεεε Rommm αφού ξέρεις πόσο συνεπείς και τυπικός είμαι...

Άρχισα να γελάω σαν υστερικό κοάλα και έπιανα την κοιλιά μου για να σταματήσει να τρέμει