Ο Ρωμαίος και η . . . Άννα

Κεφάλαιο 5ο

Anna's POV:

Ζούσα..ζούσα επιτέλους την καθε στιγμή...

Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι είναι δίπλα μου...

Μου χαμογελούσε συνέχεια...ακόμα και τα μάτια του με είχαν ταξιδέψει στην απόλυτη ευτυχία...

Δεν ήξερα τι να κάνω...

-Να τον εκμεταλλευτώ?Και αν δεν το κανω?Θα το κάνει εκείνος?

Το μυαλό μου είχε γεμίσει ερωτηματικά...

-Άννα είσαι καλά?έχεις χλωμιασει...

Με πήρε απο τις αρνητικές σκέψεις μου και πάλι γέμισα με ελπίδα...

-Ναι βρε απλά αγχώθηκα με το πως θα είναι η σχολή τώρα

Του έριξα ένα χαμόγελο και αμέσως φωτίστηκε το πρόσωπο του

-Μην ανησυχείς...αν χρειαστείς σε οτιδήποτε βοήθεια μπορείς αν θες να πεις σε εμένα...

Ήταν πολύ καλός με εμένα και οι άλλοι ήταν αλλά αυτός ήταν ξεχωριστός

-Δηλαδή αν χρειαστεί να μου κάνεις τα project θα τα κάνεις?

Του είπα για πλάκα ομως εκείνος δεν γέλασε

-Αν χρειαστεί...

-Τοσο ντροπαλός...φοβάται την απόρριψη...δεν έχει καταλάβει τι πλάσμα είναι...

Ήθελα τόσο πολύ να μου κάνει έρωτα...Αλλά δεν έπρεπε

Είχαμε έρθει αρκετά κοντά...τον έβλεπα αναμμένο...το έβλεπα οτι ήθελε να με φιλήσει αλλα δίσταζε

-Αμμ θα ήθελες να ανταλλάξουμε τηλέφωνα? Ξέρεις για να μην ξανά χαθούμε...

Είπε ντροπαλά και μου χαμογέλασε γλυκά

-Ναι δεν εχω θέμα 698....... οκ?

Του είπα με θάρρος και τα μάτια του έλαμπαν

-Εντάξει σου κάνω αναπάντητη...

Ένιωθα  το κινητό μου να κουνάει τον ποπο μου

Το πήρα στα χέρια μου...σταμάτησε...και αποθήκευσα τον αριθμό του ως 'Γατάκι'... αμέσως του το έδειξα

-Πως σου φαίνεται μικρέ?

Του έκλεισα το μάτι και μέσα μου γελούσα γιατί τον έβλεπα κόκκινο...δεν ήξερα όμως τι συναίσθημα τον κατέκλυσε και ήταν έτσι...

-Καλό αλλά σαν το δικό σου...δεν...

Μου είπε με υπερηφάνεια και παράλληλα με τόσο σέξυ βαριά φωνή...τον άτιμο ήθελε να με κάνει να ανάψω και εγώ...και τα είχε καταφέρει