Deniz Prensi

👑34👑

   -Kara-

   "Mitsuki ben çok endişeleniyorum! Haftalardır onlardan haber alamıyoruz!" Sıkıntıyla iç çekti kadın kül sarısı saçlarını karıştırırken, ardından kendi kızıllarını dostunun pembelerine kenetledi.

   "Sakin olmaya çalış Yuri, sonuçta onlara verdiğimiz süreyi hâlâ doldurmadılar. Okulların açılmasına daha üç hafta kadar var. Bu da demek oluyor ki onların hâlâ iki haftası var. Eğer iki hafta içinde gelmezlerse polise başvururuz." Göz yaşlarını temizleyen pembeli kadın dostuna baktı.

   "Bir şey olmamıştır onlara, değil mi Mitsuki?" Sarışın bir kahkaha patlattı, gözlerini tekrar pembelere kenetlerken konuştu.

   "Elbette bir şey olmamıştır! O iki manyak belki de gerçekten deniz insanlarını bulmuştur!" Sarışın dostunun dediğine bu sefer de pembeli olan kahkaha atmıştı.

   "Sen de başlama Mitsuki! Deniz insanları sadece masal kahramanı!" Mitsuki omuz silkip gülümsedi. "Sanırım Akari hepimizin beynini yıkadı!" İki kadın sonunda tekrardan keyiflenmişlerdi. İkisinin de aklını aynı soru kurcalasa da, daha kötü olmamak için soruya odaklanmıyorlardı. Sahi, çocukları, şimdi neredeydi?...

☆•☆•☆•☆

   -Deniz Ülkesi-
   -Bir hafta sonra, düğünden bir gün önce-

   Sevgililer günü kimi için iyi, kimi için kötü geçmişti. O gün felaketi yaşayanlar da, mutluluğu tadanlarda, şimdi tek bir şeye hazırlık yapıyorlardı; Kyoda Shoto ile, Laurent Berthe'nin, iki krallığı resmi olarak birleştirecek düğünlerinin son hazırlıkları...

   Yatağının üzerine bırakılan siyah, sade fakat kalitesini her halinden belli eden takım elbiseye dalmıştı gözleri genç prensin. Zihnini dolduran düşünce her seferinde gözlerini yaşartıyordu. Yarın düğünü vardı, Kyoda neredeyse düğün hazırlıklarını tamamlamıştı. Bugün bütün krallıklardan soylular, Kyoda'ya gelecekti. Genç prens sıkıntıyla iç çekti ve elini alnına koydu.

   "Şimdi bir de herkese gülümseyip 'düğünüme hoş geldiniz, geldiğiniz için çok teşekkür ederim' demek var, değil mi?..." diye yakındı kendi kendine fısıldayarak oğlan. Kocaman evinde kitapları ve düğün elbisesi ile yapayalnızdı şimdi. Geçen bir hafta boyunca Eijirou'nun, abisinin hislerini anlamaya çalışma denemeleri sonuçsuz kalmıştı. Çünkü Shoto, durumun tamamen bilincindeydi. Bu saatten sonra bu düğün bozulamazdı, boş yere kardeşine dert yanıp O'nu da üzmek istemedi.

   Yine de bu bir hafta boyunca üç defa Akari'yi görmeye gidişi, kendisinde bile şok etkisi yaratmıştı. Adeta kuyruğu kendi kendine hareket ediyor, ve birden kendini Akari'nin yanı başında buluyordu. Genç kıza her baktığında eskiden neşe ile parlayan o mor gözlerinin, şimdi kendisine tiksinir gibi bakması, genç prensi her seferinde yıkıyordu. Fakat burada da kimsenin bir suçu yoktu değil mi? Kendisinden başka...

   O an zihnine dolan anıyla bakışlarına daha fazla hüzün çöktü prensin. Bir hafta önce Berthe'yi öpmüştü. Sonuçta bu da, kendi suçuydu... Sıkıntıyla iç çekip kitaplığına ilerledi, onu biraz neşelendirecek bir kitap bulup rahat koltuğuna sindi. Kitabın sayfalarını çevirdikçe mutlu olmayı umut ediyor, diğer yandan ise mutlu olacağına dair inancını git gide yitiriyordu. Ama ne var ki, bu hayata alışması lazımdı. Sonuçta yarından itibaren Berthe ile aynı çatı altında kalıp, aynı suyu soluyacaklardı. Bu düşünce bile genç prensin gözlerini neşeli satırlardan çekip kendisinden umudu kesmesine yetiyordu...

☆•☆•☆•☆

   "Gideceğimizi Eijirou'ya söyledin mi Katsu?" Sıkıntıyla iç çekip parmaklarını haşince sarı tutamlara daldırdı oğlan. "Hayır, daha değil." Akari usulca oğlana yaklaşıp oturmuş olduğu yatağının ucuna çöktü ve dostuna baktı.