VAZİFE GÖSTERİŞ

İkinci Bölüm (Düzenlendi)

(Medya; YAMAN BARBAROS)

"Kim..Kimsiniz ? Ne istiyorsunuz benden ?" Genç kadının, kendisine ait olmayan yeşil gözleri korkuyla kaplanmış, saçlarına uygun renkte olan biçimli kaşları ise korkuyla havaya kalkmıştı. Hızlı olan kalbi daha fazlası mümkünmüş gibi daha da hızlı atmaya başlamıştı. Nabzını adeta bütün vücudunda hissediyordu. Dün gece Nihan Salman saldırıya mı uğramıştı? Bedenleri de bu yüzden mi değişmişti?

"Sence sana bunu söyler miyim?" dedi tanımadığı yapay ses, kendi sesini kullanmadığı, ses değiştirici ile değiştirdiği çok açıktı. "Dün gece mışıl mışıl uyuduğun o yataktan sağ çıkmış olabilirsin ama bir daha ki sefere kurtulamayacaksın!."

Telefon yüzüne kapandığında bir süre telefon kulağında öylece kalakaldı. Hem çok şaşırmıştı hem de çok korkmuştu. Nihan dün gece öldürülmüştü. Öyle mi? Büyük ihtimalle bedenleri bu yüzden değişmişti. Bu olabilir miydi ? Tabi ki olabilirdi! Bedenleri değişebiliyorsa, pekala öldükten sonra da tekrar canlanabilirdi. Üstelik yıllarca yaşadığı hayatının içinde. Ama bir şeyler eksikti. Neden bedenleri değişmişti! Artık bir dilek dilediği için olduğunu düşünmüyordu. Acilen kendi bedenindeki Nihan Salman ile irtibata geçmeliydi. Onunla konuşup bu mevzuyu sormalıydı. Yaşadığı dakikaların muazzam büyüsüne kapılıp, kendi bedeninde yaşayan kadını unutmuştu. Belki de umursamamıştı. Acele ile tir tir titreyen elleriyle telefondan ezberinde olan kendi numarasını çevirdi. Bütün bedeninin titrediği kısa bir süre sonra telefon açılmıştı ama Nihan Salman yerine annesi çıkmıştı. "Alo ? Kimsiniz ?" Sesinden biraz önce ağladığı çok belli oluyordu. Sesi çatallı gelmişti. Acaba ne olmuştu ? Annesi kolay kolay ağlayacak bir kadın değildi! Nihan Salman üzmüş olabilir miydi? Yada söylemiş? Böyle bir durumda -hukuk okuyan kızının- delirmesi sonuncunda genç kadının istediği hayatı yaşayamayacağı için ağlayabilirdi. Arya yine de endişelendi ama bir şey soramadı.

"An...Şey...Arya orada mı efendim ? Ben okuldan bir arkadaşıyım da bir şey sormak için aramıştım?" Sesine yaşadığı korkunun bulaşmaması için elinden geleni yapmıştı.

Genç kadının annesi, Arya ismini duyar duymaz kırık sesi acıyla karışık feryada dönüşürken arya iyice gerildi. "Hayır kızım... Benim kızım...O...bugün vefat etti. Sabah odasına gittiğimde nefes almıyordu." Annesinin dudaklarından zar zor çıkan kelimeler genç kadının bedeninde adeta şok etkisi yaratmıştı! Birkaç saniye şaşkınlığın üzerindeki titreşimiyle annesinin ağlayışlarını dinlemek zorunda kalmıştı. Bu gün kalbi ikinci kez durma noktasına geliyordu. Sabah nefes almıyordu da ne demekti? Nihan kendi bedenine geçmemiş miydi ? Dün gece saldırıya uğrayan bu beden yerine sahibi olduğu beden mi zarar görmüştü ? Kanı içine yayılan buz gibi olayla donup kalırken telaşa kapılıp hızla ağlayan annesinin yüzüne telefonu kapattı. Bir eli hızla atan kalbinin üzerine giderken nefes almak adına çabaladı. Farkında olmadan sırtı arkasındaki duvara yaslanmıştı. Kendisini sıkışmış hissediyordu. Ne yapacaktı şimdi ? Bir daha kendi hayatına dönemeden sahte bir hayat mı sürecekti ? Hayır! Böyle bir şey olamazdı! Ama olmuştu işte!  Herhalde annesinin ağlayışları ya da telefonu kapatmadan önce duyduğu yakarış sesi hayal olamazdı değil mi ? Kahretsin! Hayatının sonuna kadar bu bedende yaşayacaktı! tabi yaşayabilirse! Kendisini öldürmek isteyen birisi vardı! Yüzü ağlamak istercesine buruştu. Ayakları bedenini zar zor yukarıda tutuyordu. Tıpkı sabah ki gibi mantıklı bir şeyler düşünmek için kendisine birkaç saniye verdi. En sonunda da kadını öldürmek için fırsat bekleyen kim olduğunu bilmediği birisi varken burada böyle korumasız dolaşmasının tehlikeli olduğunu fark etti... Hemen eve giymeliydi! Gözlerini ilk defa bu sabah açtığı o lanet olası evden hiç ayrılmamalıydı! Genç kadın, kendisini biraz toparladıktan sonra yere ne zaman düşürdüğünü bilmediği telefonu çantasına atıp, tuvaletten çıktı ve çıktığı gibi de karşısında elleri cebinde dikilen bir Yaman Barbaros görmesi bir oldu.