Healing Powers

1

"පොඩ්ඩක් ඉන්න, එතකොට දැන් ඔයා මට මේ කියන්නේ," සැඩී එයාගෙ ආච්චි දිහා අවිශ්වාසය මුසු බැල්මක් හෙළුවා. "මගේ අම්මයි තාත්තයි දෙන්නා මැරෙන්න කලින් ඇත්තටම ජීවත් වුණේ මේ හොල්මන් ගෙදර කියලද?"
ආච්චි සැඩීට රැව්වේ හරියට ඒ තරම් ගොන් ප්‍රශ්නයක් මීට කලින් කවදාවත් අහලා නෑ වගේ. "මෙහෙ ඇති හොල්මනක් නෑ ළමයො."
"ඒක මාත් දන්නවා. ඒත් බලන්නකො ග්‍රැනී මේ ගෙදර හැටි!"
"ඇයි මොකද්ද ප්‍රශ්නෙ?"
"මොකද්ද ප්‍රශ්නෙ?" සැඩී ආච්චිට රැව්වා. "මේ ගෙදර තමයි ප්‍රශ්නෙ! මට නම් බෑ මේ හොල්මන් ගෙදර ඉන්න! අනේ ග්‍රැනී අපි කලින් හිටිය ගෙදරටම යමුකො."
"පිස්සු කියවන්නෙ නැතුව ඉන්න ළමයො. මට තවත් නම් කුලී ගෙවල් ගානෙ ඉන්න බෑ. හ්ම්ම්, ගිහින් ඔයාට කැමති කාමරයක් තෝරගන්න. හෙට උදේම ඉස්කෝලෙ යන්න තියෙන නිසා දැන්ම බඩු අස් කරල දාල ටිකක් නිදාගන්න."
"මොකක්? ඒ කියන්නේ අපි ඇත්තටම මේ විකාර ගෙදර ඉන්නද යන්නේ?"
"කට පාලනය කරගන්න ඉගෙනගන්න!" එහෙම කියපු ආච්චි බොහොම සතුටෙන් එයාගෙ බඩු මල්ලත් අරන් ගෙදර ඇතුළට ගියා.
"වාව්!" සැඩී ගේ දිහා බලාගෙනම තොල් මැතිරුවා. "මට දැන් නම් හරියටම විශ්වාස නැහැ මම ඇත්තටම මගෙ අම්මගෙයි තාත්තගෙයි දරුවෙක්ද කියලා. මෙච්චර ටෙරිබල් ටේස්ට් එකක් මට නෑනෙ."
හෙමින් සුසුමක් හෙලුව සැඩී එයාගෙ සූට්කේස් එකත් ඇදගෙන ගේ ඇතුලට පියමැන්නා.
"සමහරවිට මම හදාගන්න ගත්ත දරුවෙක් වෙන්න ඇති." ඒ යන අතරෙදි සැඩී මිමිණුවා.

_______________________________

A/N :- මේ තමයි සැඩී කියපු හොල්මන් ගෙදර හෙවත් එයාගෙ අම්මයි, තාත්තයි ඔවුන්ගෙ මරණයට පෙර ජීවත් වුණ ගෙදර👇

________________________________

"ඔයාට හොඳටම විශ්වාසද මේ ගැන?" රන් පැහැති කොණ්ඩයක් තිබුණු මිනිසා බරපතළ ලෙස ඇහුවා. ඔහු අසාමාන්‍ය ලෙස කඩවසම් බවක් ඉසිලුවා.

ඔහුගේ ඉදිරියේ හිටගෙන හිටියේ ඊටත් එහා ගිය සුන්දරත්වයක් දැරූ පිරිමියෙක්. ඔහුට තද කලු පැහැති අනුකම්පා විරහිත දෑසකුත්, කළු පැහැ රැළි නැති තද කොණ්ඩයකුත්, සරාගී දෙතොලකුත් තිබුණා. ඔහු රන් හිසකේ තිබුණු මිනිසාට වඩා ළාබාල බව පැහැදිලිවම පෙනුණත් මෙතන නායකයා වුණේ ඔහු බව පෙනුණා.

ඔහු හිස සැලුවා. "ඉව පැහැදිලියි, තවත් බලන් ඉන්න හේතුවක් මට නම් පේන්නේ නෑ ජින් හ්යොන්ග්."

"මට දැනගන්න ලැබුණා එයා අපිට වඩා ලොකු බලයක් තියෙන කෙනෙක් කියලා, හරියටම කියනව නම්....සුවපත් වීමේ බලය ජිමින්! අපි කාටවත් එයාව මරන්න බැරි කරවන බලයක් එයාට එයාගෙ දෙමව්පියන් දීල ගිහින් තියෙන්නේ!"

ජිමින් බොහොම හෙමින් හිස සැලුවා. "මං කිසිසේත්ම ඒ වගේ සොබාදමට පටහැණි ජීවියෙක්ට මේ ලෝකෙ ඉන්න දෙන්නෙ නැහැ. අවදානම මොකක් උනත් මං ඒකට මූණ දෙන්න ලෑස්තියි."

"ඒක එයාගෙ තාත්තගෙ වැරැද්ද." සෝක්ජින් සුසුමක් හෙළමින් කිව්වා. "අන්තිමේ කොහොමහරි ඒකට වන්දි ගෙවන්නේ අහිංසක දරුවා."

ජිමින් පරීක්ෂාකාරී ලෙස සෝක්ජින් දිහා බැලුවා.
"වැම්පයර් කෙනෙකුගෙයි සාමාන්‍ය ගැහැණියකගෙයි එකතුව කොහෙත්ම අහිංසක නෑ හ්යොන්ග්, ඒක ඔයත් දන්නවා."
"ඔව්, ඒත් මං මේ කියන්නෙ-"
"එතනින් එහා ඒ ගැන කතාවක් නෑ. මම ඇල්ෆා විදිහට තීරණය අරන් ඉවරයි, අපේ වර්ගයාගේ යහපත වෙනුවෙන් අර්ධ වැම්පයරයා මිය යා යුතුයි!"

ජිමින් පසුපසට හැරී ඔහුගේත්, සෝක්ජින්ගේත් කතාව සාවධානව අහගෙන හිටපු මිනිසුන් හතරදෙනා දෙසට හැරුණා. තවත් අසාමාන්‍ය ලෙස කඩවසම් පෙනුමක් ඇති තරුණයින් හතරදෙනෙක්!

"හැමෝම හෙට ගමනට සූදානම් වෙන්න. අපි පුලුවන් තරම් ඉක්මන් කරන්න ඕනෙ. ප්‍රශ්න මොනවහරි තියෙනව නම් බීටා සෝක්ජින්ගෙන් අහල විසඳගන්න. තේරුණාද හැමෝටම?"
"ඔව් ඇල්ෆා." හැමෝම පැහැදිලි හඬින් උත්තර දුන්නා.
"එහෙම්ම්...ඇල්ෆා සර්?" පිරිස අතරින් ළාබලතම පෙනුම තිබූ තරුණයා අත ඉස්සුවා.
ජිමින් සුසුමක් හෙළමින් ඔහු දෙස බැලුවා. "ඔව්, ජන්කුක්, ඒ පාර මොකද්ද?"
"අපි මේ යන්නේ, මේ, ඇමෙරිකා නේද?" ජන්කුක් යටහත් පහත් ලෙස ඇහුවා.
"ඔව්."
"අපි යන්නේ ගැණු ළමයෙක්ව මරන්න, හරිනේ?"
ජිමින් ආයෙමත් තදින් හුස්මක් පිට කළා. "අපි යන්නේ සොබාදහමට එරෙහිව බිහි වුණු රාක්ෂයෙක්ව මරන්න, ඔව්."
"කොහොමින්හරි, එයා ගෑණු ළමයෙක් නේ?"
"ඔව්?"
ජන්කුක් සරාගී හිනාවක් පෑවා. "ඒක හොඳයි."