Healing Powers

8

"ග්‍රැනී මං යනවෝ!!!" ආච්චිගෙ කාමරයට එබිලා කෑගැහුව සැඩී වේගෙන් පඩිපෙළ බැස්සා. "ෂික් අදත් පරක්කු වුණානේ මගුල."

යන ගමන් පඩියක කකුල පැටලුණ සැඩී හතර ගාතෙන් බිම ඇදගෙන වැටුණා.
"බේරගනියෝ!" ඇදගෙන වැටෙද්දි සැඩී බෙරිහන් දුන්නා.

නැගිටින්න උත්සාහ කරපු සැඩී වේදනාවෙන් කෙඳිරි ගාමින් ආයෙත් බිමටම ඇදවැටුණා.
"ග්‍රැනී මං මැරුණෝ!" සැඩී වේදනාවෙන් මොර දුන්නා. "ඇහෙනවදෝ? මාව බේරගනියෝ!"

"මැරිච්ච එකෙක්ගේ ආය මොනව බේරන්නද?" ආච්චිගේ නිදිමත කටහඬ උඩ තට්ටුවෙන් ඇහුණා.

සැඩී හෙලවෙන්නේ නැතුව ඉන්න උත්සාහ කරමින් හිමින් සීරුවේ ඔළුව ඇද කරලා උඩ තට්ටුව දිහාව බැලුවේ ආච්චිව දැකගන්නයි.
ආච්චි රෑට අඳින ගවුම පිටින්ම සුදු ඇඳන් ඉන්න හොල්මනක් වගේ කාමරයෙන් එළියට ඇවිත් පඩිපෙළ පාමුල ඉන්න අසරණ රූපේ දිහා බැල්මක් හෙළුවා. එක බැල්මකින් ආච්චිට වෙලා තියෙන්නේ මොකක්ද කියලා පැහැදිලි වුණා.
"උඩ බලාගෙනද ළමයො ගියේ?" ආච්චි ඇහුවා.
"ඔතන ඉඳන් කතා කර කර ඉන්නෙ නැතුව ඇවිත් බලන්නකො මගෙ කකුලට මොකද වෙලා තියෙන්නේ කියලා, රිදෙනවා අප්පා." සැඩී කෙඳිරි ගෑවා.

ආච්චි දෙස් දෙවොල් තියමින් පඩිපෙළ බැහැගෙන එන දිහා සැඩී ඔළුව ඇද කරගෙන බලං හිටියා.

"අනේ ඇත්තට, මහන්සි වෙලා නිදාගන්න ගියාම ඒකවත් කරගන්න විදිහක් නෑනේ මේ ළමයා එක්ක. උඩ බලාගෙන ගිහින් ඇදගෙන වැටුණා මදිවට තව ලැජ්ජා නැතුව කෑගහනවා හරි හපන්කමක් කරගත්තා වගේ. දැන් ඉතින් අදත් ඉස්කෝලෙ යෑමන හබක් තමයි."
"හානේ ග්‍රැනී!" සැඩී පුදුමයෙන් හුස්මක් ඉහළට ඇද්දා. "ඔයා ඔහොම පඩිපෙළ බැහැගෙන එනකොට අර ghost in the girls' dormitory ෆිල්ම් එකේ ඉන්න හොල්මන වගේ! හානේ හරි ෂෝක්!"

ආච්චි කට තද කරලා වහගත්තේ මුකුත් වැරදි යමක් කියවෙයි කියලා හිතලයි. සමහරවිට මේ වගේ මෝඩ ළමයෙකුට අවවාද කිරීමෙන් පලක් නෑ කියලා ආච්චිටම තේරෙන්න ඇති.

ආච්චි පඩිපෙළ බැහැලා ඇවිත් සැඩීට නැගිටින්න උදව් කළා. ආච්චිගේ උදව්වෙන් නොන්ඩි ගගහා පුටුවක් ළඟට ගිය සැඩී මූණ ඇඹුල් කරගෙන ඒකේ වාඩි වුණා.