Ben Güneş Turc. Annesinin sevimsiz, babasının biricik kızı. Bir tarafta sevgisizlik görürken diğer yandan da sevgiye boğuluyordum. Daha hayatın bana bahsettiği cehennemin yolunun çok başındaydım.
•Herhangi bir çalıntı durumunda hukuki işlem başlatıl...
BölümDüzenlendi Bazı karakterlerin isimleri ve soyadları değişti bilginize. Güneş'in abisinin adı Çağlar. Ikizinin adı Batu. Babalarınınadı Tufan. Bölümü medyada ki müzikle dinlemenizi tavsiye ederim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
1.Bölüm
Bu hayatta bir saniye sonrasında ne olacağını bilmeden yaşarız.
Bazen canımız yanmasın diye kaçtıklarımız ileri de elbet karşımıza çıkacak ve geçmişin yüzleşmesi ağır olacak. _______________________ Bir elimde biletim ve bir elimde de sürekli bıkmadan usanmadan saatine baktığım telefonum. Uçağın kalkmasına henüz birkaç dakika vardı. Avuç içlerim sürekli terliyor ve her seferinde elimi üzerime siliyorum. Derin nefes aldım. Aldığım nefesi ciğerlerime göndermek yerine yanaklarımı şişirmesine izin verdim bir süre sonra yanaklarımda ki havayı geri saldım. Omzumdan itilmemle bir an boşluğuma denk geldiği için tam yere düşüyordum ki kolumdan tutuldum.
"Kuzen iki saattir dizini sallayıp duruyorsun. Yorulmadın mı? Valla sen o dizini sallarken ben yoruldum." Gözlerim ilk salladığım bacaklarıma gitti. Sonra göz devirip Poyraz'ın ensesine vurdum.
"Ah. Kızım ne vuruyorsun ya."
"Çok konuşuyorsun kuzen."
"Ben sana dövüşmeyi öğreterek kötü mü yaptım bilmiyorum ki." Ensesini sıvazlayarak kendi-kendine konuşuyordu. Onun bu haline kıkırdayıp önüme döndüm. Birkaç dakika önce etkisini kaybeden baş ağrısı tekrardan boy gösterince dirseğimi dizime yaslayıp başıma hafif hareketlerle masaj yapmaya başladım. Havaalanına gelmeden önce ağrı kesici içmeme rağmen ağrı bir türlü geçmiyordu. Omuzuma dokunan elle başımı ellerimin arasından çekip yan çevirdim. Poyraz yüzün de az önce ki gülen, şakalaşan halinden eser bırakmamış yerine ise oldukça ciddi ve endişeli bir yüz ifadesi almıştı. Bu hali afallamama ve dudaklarımın belli belirsiz yukarı kıvrılmasına sebep oldu. Poyraz'ı genellikle gülen ve şakalaşan birisi olarak görürdüm.
"Güneş başın çok mu ağrıyor?" Başımı sadece aşağı ve yukarı sallamakla yetindim. Ellerini alnıma koyup hafif hareketlerle masaj yapmaya başladı. Arkama yaslanıp başımı geriye yatırdım. Gözlerimi kapatıp masajın bitmesini bekledim. Poyraz'ın masaj yaptığını gören kimse olmamıştır. Ki bu durumu onu tanıyan herkes hayretlerle karşılardı. Kendine kalkıp su almaya üşenen birisi olduğu için, kendileri.
"Sen çay ve sigara içmeyi seversin. Bugün de sanırım hiç içmedin. Belki bu yüzden ağrıyordur. Çay almamı ister misin?"
"Düşünmen yeterli fakat sağ ol. Canım hiçbir şeyistemiyor. Uçak Türkiye'ye inesiye kadar idare ederim."
"Peki sen bilirsin. Ama kararın değişirse mutlaka söyle."
Başımı sallayıp telefonumun ekranından saate baktım. Uçağın kalkmasına çok az kalmıştı. Yerimden kalkıp çantamı omuzuma taktım. Poyraz anlamadığını belirten bakışlar atıyordu.
