Hayaletin Kızı

Ölü Adam ve Aşık

Kıpkırmızı bir gül.Bir aşığın tutkusu kadar sert,aynı zamanda bir kan damlası kadar kırılgan.Kokusu beni cezbetecek kadar güzel ve naif.

Hayalet'ten sonra  terasta biraz daha oturdum.Burası hayattaki tek kaçamağım gibi bir yerdi.Uyusam tekrar farklı bir ben olarak mı uyanacaktım acaba?Yoksa bugünün hepsi mi rüyaydı? Sabahtan topladığım saçımı bozdum ve artık ne olursa olsun düşüncesiyle sınıfa indim.Henüz ders başlamamıştı.Varlığını her görüşte şaşırdığım Karamel'in yanına gittim.Telefonuyla ilgileniyordu.Ön sırasında oturan Ömer gelmediği için onun yerine oturdum ve Karamel'in dikkatini çekmeye çalıştım.O ise beni fark etmemişti bile.

"Karamel." diye seslendim alçak bir tonda.Ancak o zaman telefonu indirdi ve bana baktı."Geldiğini fark etmedim kanka." dedi pişman bir şekilde."Sorun değil." dedim ve boş gözlerle ona baktım.Kimle konuşmaya kalksam normal bir şeyler duymuyordum gerçi şu anda dün cesedini gördüğüm Karamel'den ümit beklemekle ne tür bir çılgınlık yapıyorum ben de bilmiyorum.

"Okul çıkışı yine Baran ile mi takılacaksın?" dediğinde bir an Baran kim diyesim geldi.Hala ona alışamamıştım.Ben okul çıkışı ne yapardım ki? Demek ki hep Baran ile takılıyormuşum ki hala ekini kullandı."Bilmem hiç düşünmedim." diyerek lafı geçiştimeye çalıştığımı da anlamadı.Durgun bir vaziyette bakıyordu.Kızıl saçlarından bir tutam alıp onu örmüştü.Yüzü büyüleyici derecede güzeldi.Mitolojiden çıkıp dese ki ben şunun buyun tanrısıyım dese kesinlikle inanırdım.Acaba kim onu niye öldürmek isterdi ki? Ve Zeynep niye ondan ölesiye nefret ediyordu? Bir saniye Rüya bana Zeynep'in bizim yüzümüzden kayıp olduğunu söylemişti?

Beynimi alıp kesmek istiyorum.

Yarın cumartesi olacağı için okulda yok.Araştırma yapacağım belli bir sürem var ama kimi bahane edebilirim ki?

"Kanka yarın boş musun?" diye sordum Karamel'e.O ise şaşırarak bana baktı."Vay canına ilk defa bu soruyu soruyorsun." dediğinde kızardım.Utancımdan kendimi kesmek istiyorum.Ben bu kızla arkadaşsam hiç mi gezmemiştim?

"Olsun artık sormak istiyorum." dedim ve lafı döndürmeye çalışarak.Ellerini birleştirdi."Benim hafta sonlarım hep doludur.Her seferinde aynı cevabı vereceğim." dedi.Yüz ifadesi değişmişti.Bir şeyi saklar gibiydi.Bu hali bende şüphe uyandırdı.Olayları anlamada kilit nokta Karamel ama Karamel'i anlamak için başka birini kullanmam gerek.O kişinin kim olduğunu anlamam uzun sürmedi.

Bu sırada da matematik dersinin hocası Alper hoca sınıftan girmişti.Hemen yerime oturdum.Matematik en sevdiğim dersti fakat kafam o kadar çok soruyla doluydu ki derse bir an bile olsun ilgi gösteremedim.Yanım boş olduğu için şüphelendiğim her şeyi defterime yazabilirdim.Olabildiğince az kişinin dikkatini çekmeden yapmalıydım bunu.

O an yazmaya başladım.Olayların hepsini başa aldım.Önce kavga olmuş sonra Karamel ölü bulunmuştu doğrusu ben bulmuştum.Fakat o olaydan sonra bana ne olmuştu? Şüphelendiğim kişilerin isimlerini teker teker düşündüm.Karamel,Zeynep,Hayalet,Siyah profilli kişi diye listemi yazmaya başladığımda Alper hocanın tam yanımda öksürmesiyle durdum.Okula henüz iki ay önce gelmiş,en genç öğretmendi.Çoğu kız öğrenci ona hayranlık besler,peşinden ayrılmazdı.Bakışlarından anladığım kadarıyla Karamel de öyleydi.

Alper hoca hiç beklemediğim ani bir hareketle elimdeki defteri aldı ve cebine koydu."Dersten sonra odamdan alırsın." dediğinde kalakaldım.Bunu niye yapmıştı? Sınıftakilere göz gezdirdiğimde kimsenin bu davranışı benim kadar tuhaf bulmadığını fark ettim.Demek Alper hoca da değişimden payını almıştı .

Dersin geri kalanını dinlemeye çalıştım.Aslında matematikle ilgilendiğim için kafamdaki diğer soruları o an arka plana attım.Acaba sürekli ders mi çalışsam,kafa mı hiç kaldırmasam mesela? Ailem de mutlu olur.