The Stranger's Desire | B×B [R18]

The Stranger's Desire: 02 (SPG)

|SPG| [R18+]

Biglang huminto ang lalake sa paghalik sa kaniya. Marahang pumaling ang ulo nito sa lamesa at hinawakan nang mahigpit ang kutsilyo. Halos manlamig ang pakiramdam ni Nicolo ng makita ang galit sa mukha nito.

“Tangina ka talaga! Ang tigas ng ulo mo! Hindi ka marunong sumunod!” Sigaw nito sa kaniya, sabay suntok sa mukha niya. Sandaling dumilim ang kaniyang paningin dahil sa natamong suntok mula dito. Pakiramdam ni Nicolo may kung anong tumabon sa mga mata niya dahilan para manlabo ang paningin niya.

Kinuha nito ang kutsilyo at itinapon kung saan. Sinamantala ni Nicolo ang pagkakataon para makatakas dito. Kahit nahihilo pa, ay mabilis niyang sinipa ito sa harapan ang lalake at tumilapon ang katawan nito. Nahulog ito sa kama, sapo ang nasaktang pagkalalake. Tumakbo siya papunta ng pinto. Sisigaw na sana siya para humingi ng tulong nang may panyong tumakip sa kaniyang ilong at bibig. May hindi magandang amoy ang panyo at nang pumasok iyon sa kaniyang ilong ay nakaramdam siya ng pagsakit ng ulo at pagkahilo.

“Ayokong gawin ito sa iyo, pero matigas ang ulo mo... ngayon akin kana!” Humalakhak pa ito. Bago inalis ang panyo sa kaniyang mukha.

Napahawak siya sa seradura ng pinto dahil nawalan na ng lakas ang kaniyang mga tuhod. Naging maagap naman ang lalake sa pagsalo sa kaniya dahil bago pa siya tumumba sa semento, nasapo nito ang kaniyang katawan. Nanlalabo na ang kaniyang mga mata at parang lahat ng nakikita niya ay natatakpan ng maninipis na ulap. May malay pa siya pero hindi niya magawang igalaw ang iba’t-ibang parte ng kaniyang katawan. Kahit nang buhatin siya ng lalake pabalik sa kama ay hindi niya na nakuhang manlaban pa.

Napamulagat siya ng makitang pinunit nito ang damit niya gamit ang kutsilyo na hawak nito kanina.

“Waa... g p-po.” Kahit ang sariling salita ay hindi niya na maintindihan.

Mula sa nanlalabo niyang paningin, nakikinita pa rin niya ang ginagawa ng lalake. Tuluyan na nitong hinila ang suot na panloob pababa at tuluyang hinubad pati ang damit nito. Abot-langit ang kilabot ni Nicolo nang pumatong na ng tuluyan ang lalake sa kaniya. Ramdam na ramdam niya ang init ng katawan nito sa kaniyang balat. Pinagsawa ng lalake ang sarili nito sa paghalik sa kaniya.

Halos magwala si Nicolo ng maramdaman niya ang mainit nitong pagkakalalake sa bukana ng butas niya. Gusto niyang sumigaw! Gusto niyang manlaban! Ngunit paano? Hindi siya makagalaw. Hanggang sa pilit na ipinasok ng lalake ang pagkalalake niyo sa pwet. Walang ingat na gumalaw ito. Kaya ramdam na ramdam niya ang sakit ng ginagawa nitong pagpasok. Sa tanang buhay niya, wala sa hinagap niya na mararanasan niya ang ganitong bagay.

Naramdaman siguro ng lalake na nasasaktan siya kaya tumigil ito at tumingin sa kaniya. Marubrob siya nitong hinalikan sa labi. Gumapang ang labi nito papunta sa kanyang dibdib at marahang sinipsip ang mumunti niyang utong. Ang kabila nitong kamay ay hinawakan ang kabilang parte ng kaniyang dibdib. Pumipindot. Salitan ang ginawa nitong pagsupsop. Para itong bata na sabik na sabik sa gatas. Nang magsawa’y bumalik ito sa labi niya at masuyo siya nitong hinalikan sa tenga.

“Mabilis lang ito. Magiging maingat ako.” Bulong nito sa kaniya, matapos tuyuin ang bumabalong na luha sa kaniyang mga mata.

Gumalaw nang makailang beses ulit ang lalake, pakiramdam niya punong-puno siya sa laki ng alaga na nakapasok sa kaniya. Walang siyang nagawa kundi ang kumapit sa likod nito nang sunod-sunod na bayo ang ginawa nito. Tanging ungol ng nasasaktan nalang ang nagawa ni Nicolo nang tila mapunit ang balat na parteng iyon ng katawan niya. Tinanggap niyang nabigo siyang pigilan ito.

***

Masakit ang katawan ni Nicolo ng gumising siya ng umagang iyon. Ngunit higit na masakit ang kaniyang puwetan. Tumingin siya sa relo na nakakabit sa bandang ulunan ng kaniyang higaan. Alas diyes na ng umaga. Alam niyang tanghali na dahil masakit na sa balat ang sinag ng araw na naglalagos sa bintana ng kwarto niya. Hindi na siya nakapasok sa eskwelahan dahil masama ang pakiramdam niya.

Napaluha si Nicolo ng maalala ang nangyari sa kaniya kaninang madaling-araw. Hindi niya akalain at hindi niya matanggap na nangyari sa kaniya ang ganoong bagay. Hiniling niya na sana panaginip nalang ang lahat, pero hindi nagsisinunggaling ang mga ebidensya sa harapan niya. Maluha-luha niyang hinawakan ang kumot na may bahid ng dugo tanda na nawala na ang bagay na matagal din niyang iningatan.

Marahan siyang bumangon mula sa pagkakahiga. Ipinikit niya ulit ang mga mata, tila biro namang bumalik sa kaniyang alaala kung saan pwersahan siyang inangkin ng lalake. Ipinilig niya ang kaniyang ulo, ngunit ayaw mawala ang tagpong iyon sa kaniyang isipan. Pakiramdam niya ang dumi-dumi niya. Wala na siyang mukhang maiihaharap sa mga kaibigan.

Iginala niya ang paningin sa kaniyang kwarto. Salamat naman at wala na ang lalake. Hanggang ngayon palaisipan parin sa kaniya kung paano ito nakapasok. Paika-ika siyang tumayo at tinungo ang pinto, sinigurong nakapinid ng maayos. Mabilis niyang tinungo ang banyo. Umupo siya sa toilet bowl. Napangiwi siya dahil sumigid ang hapdi sa likuran niya ng subukan niyang dumumi. Napansin pa ni Nicolo na may kasamang dugo ang dumi niya.

Halos isang oras din ang ginugol ni Nicolo. Tinagalan niya talaga ang paliligo. Nagkuskos at nagsabon siya nang mabuti dahil pakiramdam niya hindi matanggal tanggal ang halik at haplos ng lalakeng iyon sa katawan niya. Imposible yatang makalimutan niya ang kahayupan nito. Habang-buhay niyang dadalhin ang bangungot ng kung sino mang hayop na gumawa niyon sa kaniya.

Ngunit ano ba talaga ang nanyari sa kaniya? Tama bang sabihin na ginahasa siya? Kung ganoon, hindi lang pala mga babae ang nagagahasa, pati narin ang mga lalakeng kagaya niya.

Ano nga pala ang susunod niyang gagawin? Magdedemanda ba siya? Magsusumbong sa mga pulis? Sasabihin pa niya na pinagsamantalahan siya? Pero paano kong pagtawanan at kutyain siya ng mga ito? Maniniwala ba ang ito gayong lalake siya?

Puno nang lungkot ang mukha ni Nicolo nang tignan niya ang sarili sa salamin na nakasabit sa dingding. Kita niya doon ang halos kalahati ng kaniyang katawan. May mga pulang marka at kagat siya mula leeg hanggang pusod. Mga marka na iniwan sa kaniya ng lalakeng gumahasa sa kaniya. Muling napaluha si Nicolo sa pagkahabag sa sarili. Tuliro. Litong-lito at hindi alam ang gagawin.

***

Nakahiga lang si Nicolo sa higaan at nakatulala sa kisame. Hindi niya alam kung gaano siya katagal sa ganoong posisyon, ngunit wala siyang pakialam. Matapos niyang maligo, nahiga na lamang siya. Ang daming tumatakbo sa isip niya. Isa na doon kung bakit sa kaniya pa nangyari ang ganoong bagay. Sa kabila ng lahat ng nangyari sa kaniya, sa mga kabaitan na isinukli niya sa kapwa niya, ganito pa ang matatatanggap niya. Marahil walang pinipili ang kasamaan. Hindi mo alam kong anong pwedeng mangyari sa iyo sa kinabukasan at kasalukuyan.

Ang liwanag ay unti-unting nilalamon ng dilim. Hindi manlang nakaramdam ng gutom si Nicolo kahit maghapon siyang walang kinain. Hindi niya ginalaw ang natitira pang pagkain kagabi. Wala siyang gana. Ramdam na ramdam pa rin niya ang epekto ng pambababoy sa kaniya. Kahit pa siguro mawala ang mga marka sa katawan niya, ang trauma ng nangyari sa kaniya ay mag-iiwan ng permanenteng bakas.

Tumagilid siya at tumingin sa nakabukas na bintana. Naririnig niya mula doon ang mga tao sa labas. May nag-uusap, may nagtatawanan, at nagkukuwentuhan. Walang kamalay-malay ang mga ito na heto siya mag-isa, nagdurusa. Hindi mapigilan ni Nicolo ang maiyak dahil sa pagkahabag sa sarili niya.