If only time stopped at the moment we first met

~ 6 ~

ေက်ာင္းဆင္းတဲ့အခါ ကြ်န္ေတာ္ အိမ္ေနာက္ေဖးကို သြားတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ပိုင္တဲ့ ကြ်န္ေတာ့္အိမ္မွာ ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္ျဖစ္ေနရတဲ့ဘဝ။ ကြ်န္ေတာ့္ကိုယ္ကြ်န္ေတာ္ ဆဲရင္း ေနရာအႏွံ့ရွာတယ္။ ကံေကာင္းေထာက္မစြာနဲ႔ အကုန္လုံး အဲ့မွာ ရွိေသးတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ေသခ်ာ ေကာက္ယူလိုက္တယ္။ အိမ္ထဲကို ျပန္ၿပီး ဆပ္ျပာရည္နဲ႔စိမ္တယ္။ အဲ့ဒီေနာက္ ေသေသခ်ာခ်ာ လက္နဲ႔ေလွ်ာ္တယ္။ ကြ်န္ေတာ့္အဝတ္ေတြအကုန္လုံးက စက္နဲ႔ေလွ်ာ္တာ။ ဒါေပမယ့္ သူ႔အဝတ္ေတြကို လက္နဲ႔ေလွ်ာ္ေပးရတာက ေျပာမျပတတ္တဲ့ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ခံစားရတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ကိုအဝတ္ေတြျပန္ေပးရင္း သူနဲ႔ေတြ႕လို႔ရတယ္လို႔ ေတြးမိတယ္။

ကြ်န္ေတာ္ တစ္ခါမွ အဝတ္ေတြကို လက္နဲ႔မေလွ်ာ္ဖူးဘူး။ အခ်ိန္ၾကာတဲ့အခါ ႐ွဳပ္ေနတယ္။ ကြ်န္ေနာ္ ေရွာင္းလီကို က်ိတ္မုန္းမိတယ္။ အဝတ္ေတြကို လႊင့္ပစ္တဲ့အတြက္ အဲ့ေကာင္ကို ထိုးခ်င္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေရွာင္းလီနဲ႔ လီက်န္႔ယြင္က တစ္ခန္းထဲ။ ကြ်န္ေတာ္ ႐ုတ္တရက္ အၾကံတစ္ခုရၿပီး ေပ်ာ္သြားတယ္။

ေနာက္တစ္ေန႔မွာ ကြ်န္ေတာ္ သတၱိေတြေမြးၿပီး ေဘးခန္းကို ေလွ်ာက္သြားလိုက္တယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ကိုယ္ကြ်န္ေတာ္ ေျပာလိုက္တယ္။ // ငါက ေရွာင္းလီကိုေတြ႕ဖို႔ ဒီအခန္းကိုလာတာ။ ဘာမွရွက္စရာမရွိဘူး //

ကြ်န္ေတာ္ ေဘးဘီကို မၾကည့္ရဲဘူး။ ေရွာင္းလီကို ျမင္တာနဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္အၾကည့္ေတြကိုမလႊဲဘဲ တည့္တည့္ေလွ်ာက္သြားလိုက္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ေရွာင္းလီနားက ခုံေနရာအလြတ္မွာ ဝင္ထိုင္ၿပီး အသံတိုးတိုးနဲ႔ေမးလိုက္တယ္။
" ခုတေလာ အဲ့ေကာင္ ဘယ္လိုေနလဲ? အခန္းထဲမွာလား? "

ေရွာင္းလီက ဟိုဟိုဒီဒီ ေဝ့ၾကည့္တယ္။ ေက်ာင္းသားအခ်ိဳ႕က ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ စကားေျပာေနၾကၿပီး ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို လုံးဝ သတိမထားမိၾကဘူး။ ေရွာင္းလီက ရယ္ခ်င္စိတ္ကို ထိန္းလိုက္ၿပီး တိုးတိုးေလး ျပန္ေျပာတယ္။
"သူ ႐ုံးခန္းကို သြားတယ္။ ဆရာေတြအားလုံးက သူ႔ကို သေဘာက်ၾကတယ္။ တစ္ခုေျပာျပမယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဒီတစ္ခါ တကယ္လုပ္ႏိုင္လိုက္ၿပီ။ အဲ့ေကာင္ လူနဲ႔ေတာင္ မတူေတာ့ဘူး။"