ᴢᴀᴡɢʏɪ
တစ္ရာ့ကိုးတစ္ရာ့တစ္ဆယ္ ဝမ္ရိေပၚက အလုပ္တစ္ခုကိုေတာ့ မပ်က္မကြက္ဘဲ ေဆာင္႐ြက္တယ္။ ဒါဟာ ညေနေျခာက္နာရီ အတိထိုးတာနဲ႕ ပီဇာဆိုင္ထဲက ေရွာင္းက်န့္ကို လက္ဆြဲၿပီး အိမ္ျပန္ဖို႔။
အထက္တန္းေက်ာင္းသား ဝတ္စုံနဲ႕ ဂ်စ္ကန္ကန္ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ဆိုင္ရဲ႕အျပင္ဘက္မွန္ကို ေက်ာမွီထားတယ္။
ေရွာင္းက်န႔္ စားပြဲခုံေတြသုတ္ရင္းက အျပင္ဘက္ကို လွမ္းေငးရင္း လွစ္ခနဲၿပဳံးတယ္။
ဆိုင္ထဲ ဝင္ေစာင့္ဖို႔ေခၚေပါင္းမ်ားေပမယ့္ ေပကတ္ကတ္နဲ႕ ဝမ္ရိေပၚက အင္း မလုပ္ အဲ မလုပ္။
"ျပန္မယ္"
ေရွာင္းက်န႔္ရဲ႕ လက္ေကာက္ဝတ္ေလး ဖမ္းဆုပ္ခံလိုက္ရသလို တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ ထြက္လာတဲ့ ခပ္ျပတ္ျပတ္စကားသံ။
ေရွာင္းက်န့္ တိုင္ကပ္နာရီရွိရာ ေခါင္းလည္ၾကည့္လိုက္တယ္။
ေျခာက္နာရီတိတိကိုမွ တစ္စကၠန့္ေလးပဲ စြန္းေသးတာ။
"အာ ေနပါဦး ရိေပၚရဲ႕ ေကာ.."
"ေျခာက္နာရီထိုးၿပီ"
"အင္း အင္း ခဏေလးပဲေစာင့္"
ဧပ႐ြန္ခါးစည္းႀကိဳးကို ခပ္သြက္သြက္ျဖည္ရင္း အေနာက္ေဖးေျပးရတယ္။ ဝမ္ရိေပၚက တကယ့္ကို စိတ္လက္တစ္ဆစ္ေလး။
"အစ္ကိုပင္း ကြၽန္ေတာ္ျပန္ၿပီ"
ခါးကိုင္းႏႈတ္ဆက္ဖို႔ေတာင္ အခ်ိန္မရ။ လက္ေကာက္ဝတ္ကိုမလႊတ္တမ္း ဆုပ္ထားၿပီး ဆတ္ခနဲဆြဲေခၚသြားတဲ့ ရိေပၚေၾကာင့္ အရပ္ရွည္ေပမယ့္ ပိန္ပါးပါး ေရွာင္းက်န႔္ခႏၶာကိုယ္ေလးဟာ ေစြ႕ခနဲပါလို႔။
"ရိေပၚ အစ္ကိုပင္းကို အားနာစရာႀကီး"
"ဘာအားနာစရာလိုလဲ ေျခာက္နာရီဆိုတာ အလုပ္သိမ္းခ်ိန္"
ဆက္ၿပီး စကားနိုင္လုရရင္ ၿပီးဆုံးေတာ့မွာမဟုတ္လို႔ ေရွာင္းက်န႔္ ႏႈတ္ခမ္းကိုက္ရင္း အသာႏႈတ္ဆိတ္လိုက္ရတယ္။
တစ္ဇြတ္ထိုးဆန္တဲ့ ရိေပၚေၾကာင့္ အစ္ကိုပင္းကို အားနာရတာလည္း အခါခါ။
YOU ARE READING
ʟɪғᴇᴛɪᴍᴇ ᶜᵒᵐᵖˡᵉᵗᵉᵈ
Fanfiction"ေကာက ကြၽန္ေတာ့္ကို ကာကြယ္ေပးေလ ကြၽန္ေတာ္က ေကာကို တစ္ဘဝလုံးစာ ေစာင့္ေရွာက္ထားမယ္" "ကောက ကျွန်တော့်ကို ကာကွယ်ပေးလေ ကျွန်တော်က ကောကို တစ်ဘဝလုံးစာ စောင့်ရှောက်ထားမယ်" November 15th 2019 ❣ November 23rd 2020 ❣
