ᴢᴀᴡɢʏɪ
"လိုရင္းကိုပဲေျပာေပး"
"အရင္ဆုံးထိုင္လိုက္တာ ပိုမေကာင္းဘူးလား"
"ရတယ္၊ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ အခ်ိန္ေတြ အဲ့ေလာက္ထိေပါမေနလို႔ပါ"
ခပ္ျပတ္ျပတ္စကားသံေတြက ေအးတိေအးစက္နဲ႕ တည္ၿငိမ္လြန္းတယ္။ ဒီေလာက္ထိ သည္းခံစကားေျပာေပးေနတယ္ ဆိုတာကလည္း ေရွာင္လႊဲလို႔မရတဲ့ သားအဖဆိုတဲ့ ဆက္ဆံေရး တစ္ခုတည္းေၾကာင့္။
စိတ္ဆႏၵအတိုင္းသာဆို ရိေပၚ ဒီေနရာကို ျပန္ၿပီး ေျခခ်မိလိမ့္မွာမဟုတ္။
"မဟုတ္မွ! အဲ့ဒီ့ အႏုပ္စုတ္ကုပ္စုတ္ ပီဇာဆိုင္ကို ျပန္သြားမွာလို႔ေတာ့ မေျပာနဲ႕ေနာ္၊ ငါမင္းကို အိမ္ျပန္ေခၚလာကတည္းက ဘယ္ကိုမွ ထပ္ၿပီး လမ္းသလားဖို႔ ခြင့္မျပဳနိုင္ေတာ့ဘူးဆိုတာ မင္းသေဘာေပါက္သင့္တယ္"
"ကြၽန္ေတာ့္ ေျခေထာက္နဲ႕ ကြၽန္ေတာ္ေလ၊ ပါပါးကိစၥမဟုတ္ဘူး"
"ေတာက္!! အသိစိတ္လြတ္ေနတဲ့ေကာင္! မင္းက အဲ့ဒီ့ေပါက္လြတ္ပဲစား ေနရာမွာ ေပ်ာ္ေနတာလား!! မင္းကိုယ္မင္း ဘယ္အသိုင္းအဝိုင္းကဆိုတာကိုလည္း ေခါင္းထဲထည့္ထားဦး!!"
"ေခါင္းထဲလား! သိပ္ထည့္တာေပါ့!! အေသအခ်ာေလးကို ထည့္ထားတယ္! ဝမ္ရိေပၚဆိုတဲ့ေကာင္က ဝမ္မ်ိဳးရိုးရဲ႕ အသုံးခ်ခံသက္သက္ဆိုတာကိုေလ"
"ေခြးေကာင္!!!"
*ခြပ္
ဆိုင္းမဆင့္ဗုံမဆင့္ ျမည္းစမ္းလိုက္ရတဲ့ လက္သီးခ်က္က အေတာ္ေလးေတာ့ ျပင္းသား။ ေသြးစို႔သြားတဲ့ ဘယ္ဘက္ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္ကို လွ်ာနဲ႕ အသာေလးထိုးကေလာ္ၾကည့္လိုက္တယ္။
အရသာကေတာ့ က်ိန္းေသေပါက္ကို ငံက်ိက်ိနဲ႕။
"ေျပာစရာ ကုန္ၿပီထင္တယ္၊ ခြင့္ျပဳပါဦး"
အသားနာသြားလို႔ ေအာ္ဟစ္ေပါက္ကြဲျပေနမယ့္အစား အခုလို တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္နဲ႕ ထြက္လာလိုက္တာ ပိုမွန္တယ္လို႔ ရိေပၚေတြးထားတယ္။
အဲ့ဒါေတြထက္ ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ကတည္းက ဆိုင္ေရွ႕ေပၚမလာေသးတဲ့သူ႕ကို ေကာကေမွ်ာ္ေနေတာ့မွာ။
"ဟ! ဟုတ္သားပဲ၊ ေရွာင္းက်န့္ဆိုတဲ့ ေကာင္ေလးက ဒီအေၾကာင္းအရာေတြကိုမွ မသိေသးတာ၊ အကယ္၍ သိသြားခဲ့ရင္ေကာ ဘယ္လိုျဖစ္မလဲ"
ESTÁS LEYENDO
ʟɪғᴇᴛɪᴍᴇ ᶜᵒᵐᵖˡᵉᵗᵉᵈ
Fanfic"ေကာက ကြၽန္ေတာ့္ကို ကာကြယ္ေပးေလ ကြၽန္ေတာ္က ေကာကို တစ္ဘဝလုံးစာ ေစာင့္ေရွာက္ထားမယ္" "ကောက ကျွန်တော့်ကို ကာကွယ်ပေးလေ ကျွန်တော်က ကောကို တစ်ဘဝလုံးစာ စောင့်ရှောက်ထားမယ်" November 15th 2019 ❣ November 23rd 2020 ❣
