ᴢᴀᴡɢʏɪ
မွိန္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ လမ္းမီးတိုင္ေအာက္က ခုံတန္းရွည္ေလးမွာ ေရွာင္းက်န့္ အခုထိ ထိုင္ေစာင့္ေနမိတုန္း။
လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္နာရီေလာက္ကတည္းက စိတ္ထဲရွိရာေတြဖြင့္ေျပာၿပီး ထြက္ေျပးခ်င္တိုင္းေျပးသြားတဲ့ ဝမ္ရိေပၚ။
ပုံစံကသာ ဂ်စ္ကန္ကန္ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ေနနိုင္မယ္။ 17 အ႐ြယ္ဆိုတာ ေရွာင္းက်န့္အတြက္ေတာ့ အူယားဖို႔အေကာင္းဆုံး ကေလးေပါက္စေလး။
အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ျပန္ေတြးမိတာနဲ႕ ေရွာင္းက်န့္က သေဘာတက် ၿပဳံးတယ္။ အေျဖမေတာင္းဘဲ ဖြင့္ေျပာၿပီးၿပီးခ်င္း ထြက္ေျပးတဲ့လူရယ္လို႔ ၾကားေတာင္ မၾကားဖူးဘူး။
ဖုန္းဆက္ၾကည့္လို႔ရေပမယ့္ သူတမင္ကို လႊတ္ထားေပးတာ။
အရွက္ေျပလို႔ ျပန္ေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္ ဒီအစ္ကိုႀကီးဘက္က ခံစားခ်က္ေတြကို ဝန္ခံမွာမလို႔ ဂ်စ္တူးေလးကသာ ဒီထက္ပို မိုးမခ်ဳပ္ခင္ အနားေရာက္လာေပး။
_
အခ်ိန္က ညခုႏွစ္နာရီ စြန္းစြန္း။
ဖုန္းစခရင္ေလးကို ႏွစ္ခ်က္ေတာက္ရင္း ေရွာင္းက်န့္ သက္ျပင္းခ်တယ္။
ဝမ္အေပအေတ ထားခဲ့တဲ့ေနရာမွာပဲ သူထိုင္ေစာင့္ေနတာ သုံးနာရီတိတိ ရွိၿပီ။
ပတ္ဝန္းက်င္က ေမွာင္ရိပ္သန္းလာတယ္။
လမ္းမီးေရာင္က တကယ့္ကို ဝါေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလး။
ထိုသို႔တိုင္ ေရွာင္းက်န့္ ဤေနရာေလးက ဖင္ႂကြဖို႔ အစီစဥ္မရွိေသးဘူး။
ေနာက္ေက်ာဘက္က တရွပ္ရွပ္ေျခသံၾကားရေတာ့ သူအသာယာၿပဳံးလိုက္တယ္။
ထင္သားပဲ၊ အဲ့ဒီ့အရိုင္းတုံးေလး အၾကာႀကီးပစ္မထားနိုင္ေလာက္ဘူးလို႔။
"ဝမ္ရိေပၚ! မင္းဘာလို႔ အဲ့ေလာက္ၾကာ.."
စကားလုံးေတြ ျပတ္ေတာက္သြားရကာ ေရွာင္းက်န့္ ေခါင္းထဲ မိုက္ခနဲ။ ႏွာေခါင္းဝထဲ တိုးဝင္လာတဲ့ စိမ္း႐ႊင္႐ႊင္အနံ႕ႀကီးက တစ္သက္နဲ႕တစ္ကိုယ္ သူအမုန္းဆုံးအနံ႕ပဲ ျဖစ္မိလိမ့္မယ္။
"လွေတာ့လွသားပဲ"
"ငါးေယာက္တစ္ေယာက္ဆိုေတာ့ အေဝတည့္ပါ့မလား"
ESTÁS LEYENDO
ʟɪғᴇᴛɪᴍᴇ ᶜᵒᵐᵖˡᵉᵗᵉᵈ
Fanfic"ေကာက ကြၽန္ေတာ့္ကို ကာကြယ္ေပးေလ ကြၽန္ေတာ္က ေကာကို တစ္ဘဝလုံးစာ ေစာင့္ေရွာက္ထားမယ္" "ကောက ကျွန်တော့်ကို ကာကွယ်ပေးလေ ကျွန်တော်က ကောကို တစ်ဘဝလုံးစာ စောင့်ရှောက်ထားမယ်" November 15th 2019 ❣ November 23rd 2020 ❣
