Daddy ✔️[Book 1]

~24

Yeah I would like to hold you
Let our minds connect I promise it could be true

Baby we're a mess so why's this feeling so good

Nobody knows me like you do

Give me that feeling,

Give me that Radio Love

~~~

<<Ανα εισαι ετοιμη; Πρεπει να φυγουμε αν δεν θελεις να αργησεις>> ακουω τη φωνη της μαμας απο την κουζινα και κοιτιεμαι ξανα στον καθρεφτη.

Τελεια! Σημερα αρχιζουν τα σχολεια. Υπεροχα, φανταστικα.

Και ποιο ειναι το ακομη καλυτερο;

Α ναι. Οτι θα ειμαι στο ιδιο σχολειο με τον αδελφουλη μου.

Ναι, ειρωνικα το λεω, μην το ψαχνεις.

Απο την τελευταια φορα που ειχαμε μιλησει στο παρτυ της Νταλια, τον βλεπω πλεον σπανια.

Δυο εβδομαδες εχουν περασει σχεδον και τον εχω δει 5 φορες ολες και ολες μονο οταν αναγκαστικα τρωγαμε δειπνο ολοι μαζι σαν οικογενεια.

Και αυτες τις φορες ουτε καν με κοιτουσε. Εκανε σαν να μην υπηρχα για αυτον. Και ειλικρινα αυτο το πραγμα με σκοτωνε οσο τιποτα αλλο.

Προσπαθησα δυο τρεις φορες να του μιλησω στο δωματιο του, οχι για να του πω κατι για τα πραγματα "μεταξυ μας" αλλα γενικα για να τον ρωτησω κατι... Παντα ομως εβρισκε την ευκαιρια και την κοπανουσε χωρις να μου λεει ουτε μια λεξη.

Ουτε ενα "σε μισω". Ουτε ενα καν "εξαφανησου απο μπροστα μου" ή κατι παρομοιο.

Εκανε κυριολεκτικα λες και ημουν αορατη για αυτον.

<<Αντε ρε Ανααα>> ακουω παλι την μανα μου και αναστεναζω.

Τουλαχιστον θα ειμαι ωραια σημερα! Αγορασα μια τελεια φουστα για την περισταση. 

Ελπιζω τουλαχιστον να προσεχουν σημερα ολοι τα ρουχα μου και οχι τα κλαμμενα ματια μου.

<<...Φωναξε και τον Αλεξ να κατεβει γιατι θα φυγω και δεν θα σας παρω μαζι μου>> 

<<ΚΑΛΑ>> λεω και εγω με τη σειρα μου και παιρνω απο την ακρη την τσαντα μου, αδεια.

Βγαινω στον διαδρομο και πηγαινω στο δωματιο του. Κλειστη πορτα, κλασσικα.

Χτυπαω διστακτικα την πορτα τρεις φορες μπας και ακουσει, αλλα τιποτα. Ξαναχτυπαω και τελικα την ανοιγω.