Daddy ✔️[Book 1]

~50

Αλόχες.

Σας ξέχασα; Δεν σας ξέχασα.

Σκέφτομαι να κάνω ένα καραντινάτο λάιβ αυτές τις μέρες, αλλά επειδή μόνη μου ψιλοντρέπομαι, αν θέλει καμία να συνεργαστούμε, ευχαρίστως!!

*κεφάλαιο 50; ΟΥΑΟΥ*

~~~

Τσιμπάω το κοτόπουλό μου με το πιρούνι χωρίς να το αποχωριστώ με το βλέμμα μου. Ξέρω ότι αν είχε στόμα θα με έβριζε και θα μου έχωνε το πιρούνι μέσα στο μάτι.

Κοιτάζω τριγύρω μου φευγαλέα. Η εικόνα που αντικρίζω είναι κωμικοτραγική: Σε ένα τραπέζι για τέσσερις βολευόμαστε πέντε άτομα, με ευκολία. Στην μια πλευρά ο Μάικλ και η μητέρα μου και στην απέναντι εγώ, ο Άλεξ και αυτή... αυτή η Κρίστι. Κυριολεκτικά, λες και το έκαναν επίτηδες. Προφανώς και θα με έβαζαν να κάτσω μαζί τους.

Γυρνάω για μια στιγμή προς το μέρος του Άλεξ και παρατηρώ πόσο άβολα νιώθει. 

Ναι, Άλεξ; Νιώθεις άβολα; Εμείς τι να πούμε δηλαδή;

Προσπαθεί να φάει αρκετά γρήγορα χωρίς να πνιγεί και χωρίς φυσικά να κοιτάξει προς το μέρος μου.

<<Κυρία Έμμα, υπέροχο το φαγητό. Συγχαρητήρια, είναι πεντανόστημο>> λέει η σιγανοπαπαδιά από την άλλη πλευρά και μορφάζω καταπίνοντας έναν αρακά.

Τα σάλια σου, κούκλα μου. Μέχρι εδώ έφτασαν!

<<Αχ σε ευχαριστώ Κρίστι μου>> της λέει η μητέρα μου και σηκώνει το κρασί της. <<Στην υγειά μας>> κοιτάζει αυτούς τους δύο. <<Καλώς ήρθατε παιδιά μου>> σηκώνουν όλοι τα ποτήρια τους και τσουγκρίζουν. Με λίγη περισσότερη δύναμη εγώ, φυσικά.

Λίγο κρασί πέφτει στην μπλούζα του Άλεξ, πολύ κατά λάθος βεβαίως βεβαίως, και αμέσως η κότα του τσιρίζει λες και την πάνε για σφαγή.

<<Σόρυ, κατά λάθος>> ψελλίζω και εισπράττω ένα αγριεμένο βλέμμα από την μητέρα μου.

<<Γούρι, γούρι>> σηκώνεται όρθιος ο Μάικλ και δίνει χαρτοπετσέτες στον Άλεξ. 

<<Έλα, έλα σήκω να πλύνουμε την μπλούζα. Το κόκκινο κρασί δεν βγαίνει εύκολα>> ακούω την εκνευριστική φωνή αυτής της Κρέισι, Κράσι, Κραμπλ; Τέλος πάντων...

Όλοι κυριολεκτικά έχουν σηκωθεί από το τραπέζι και εγώ είμαι η μόνη που κάθομαι και συνεχίζω να απολαμβάνω το φαγητό μου.