Daddy ✔️[Book 1]

~45

Τσεκάρετε το νέο μου βιβλίο Betrayal. Θα το βρείτε στο προφίλ μου. ♥

~~~

<<Και από τότε δεν ξαναμιλήσατε;>> ρωτάει η Νάιλα αφού της αφηγηθώ ενδελεχώς όλα όσα έγιναν μετά τον γάμο.

<<Όχι>> παίρνω μια βαθιά ανάσα. Κατά κάποιον τρόπο χαίρομαι που τα είπα σε κάποιον. Όλη αυτή η ιστορία με τον Άλεξ ήταν υπερβολικά βαριά για να την αντέξω. Ίσως, πλέον να έχω έναν σύμμαχο σε όλα αυτά.

<<Δηλαδή; Βλεπόσασταν στο σπίτι και αλλάζατε δρόμους;>> σταματάει λίγο απότομα και της αρπάζω το χέρι για να συνεχίσει να προχωράει μαζί μου. Το μάθημα προφανώς δεν το προλάβαμε οπότε ήταν χάσιμο χρόνου να κάτσουμε στην καφετέρια του πανεπιστημίου. 

<<Όχι ακριβώς>> διστάζω. Έχω πει ήδη τόσα πολλά σε αυτή την κοπέλα και είμαι σίγουρη ότι θα νομίζει ότι είμαι εγωίστρια και νοιάζομαι μόνο για τα δικά μου θέματα. 

<<Πες μου>> με σταματάει και όταν με βλέπει σκεπτική γέρνει το κεφάλι της στο πλάι. <<Δεν πιστεύω να νομίζεις αυτό που σκέφτομαι ότι νομίζεις>>

Χαμογελάω. <<Τι σκέφτεσαι ότι νομίζω;>>

Με παίρνει αγκαζέ. <<Ω απλά πές μου. Ξέρεις ότι δεν έχω προσωπική ζωή και τίποτα να ασχοληθώ πέρα από εσένα και τα ανύπαρκτα γκομενικά σου>> την κοιτάζω εκνευρισμένη. <<Θέλω να πω...>> προσπαθεί να διορθώσει την πρότασή της.

<<Έχεις δίκιο Νάιλα. Καλά το είπες. Ανύπαρκτα>> ξεφυσάω εκνευρισμένη για ακόμη μια φορά. Ακόμη αναρωτιέμαι πως κατάφερα να ρθω στο πανεπιστήμιο και να μην σταυρώσω ούτε ένα αγόρι. Αν είναι δυνατόν. Ποιά; Εγώ! Εγώ που σε όλο το Λύκειο ήμουν αυτή που είχε τους περισσότερους γκόμενους, που όλοι εκλιπαρούσαν να βγουν μαζί μου. 

(Ρία τρώγοντας ποπκορν: ναι καλέ, και εμένα στο Λύκειο οι γκόμενοι από πίσω μου έτρεχαν. Μην τα συζητάς...)

Μπαίνουμε στο αυτοκίνητο της Νάιλα. <<Μου λείπει>> ξεφουρνίζω και γουρλώνω σχεδόν αμέσως τα μάτια μου. 

Ει.

Αυτό υποτίθεται ότι θα το έλεγα από μέσα μου.

Α τέλεια! Αν αρχίσω να ξερνάω όλα όσα σκέφτομαι, ζήτω που καήκαμε.

Η φίλη μου γελάει όσο προσπαθεί να κάνει όπισθεν και να βγει από το πάρκινγκ. <<Ήμουν σίγουρη>>