Daddy ✔️[Book 1]

~28

Καλα Χριστουγεννα λατρεμενοι μου♥♥

Σας ευχομαι τα καλυτερα γιατι σας αξιζουν!

Σε ολους μας αξιζουν, ποτε μην το ξεχνατε!

~~~

<<ΠΦ ΠΟΤΕ ΘΑ ΦΥΓΟΥΜΕ ΕΧΩ ΑΡΧΙΣΕΙ ΝΑ ΒΑΡΙΕΜΑΙ ΑΣΧΗΜΑ ΕΔΩ ΜΕΣΑΑΑΑΑ>> η φωνη της Νταλια χτυπαει σαν καμπανα διπλα στο αφτι μου και την σπρωχνω μακρια μπας και το βουλωσει.

<<Ο Χριστος ρε ανθρωπε. Ειναι 8 η ωρα το πρωι, ποτε προλαβες και βαρεθηκες;>> ρωταω και καθομαι καλυτερα στο παγκακι.

<<Και μονο που σκεφτομαι οτι σε λιγο θα χτυπησει το κουδουνι για να παμε στις γαμωταξεις, θελω να πεθανωωωωωω>> λεει λιγο πιο σιγα και ξεφυσαει ακομη πιο δυνατα.

Γιατι, γιατι, γιατι ηταν αναγκη να ανοιξουν τα σχολεια;

Αυτο το καλοκαιρι ηταν τοσο υπεροχο...

Δεν ειχα την Νταλια πανω στο κεφαλι μου να γκρινιαζει ΟΛΗ ΤΗ ΓΑΜΗΜΕΝΗ ΩΡΑ!!!

<<Ε τοτε φυγε>> την προκαλω και σουφρωνει τα φρυδια της. <<Αν δεν αντεχεις ουτε στιγμη, πανε για κανενα καφε, τι να σε κανω;>>

<<Πφστ κραταω απουσιες για το τελος προφανως! Εξαλλου, δευτερη μερα ειναι σημερα, θα κανουμε κανονικα μαθημα;>>

Γελαω και κοιταζω στο προαυλιο.

Που ειναι ο Αλεξ;

Το πρωι μαζι φυγαμε απο το σπιτι.

Ή βασικα σχεδον μαζι. Αφου μας εφερε μεχρι εδω η μαμα με το αυτοκινητο. Ευτυχως δηλαδη. Γιατι δεν ειχα καμια ορεξη να παω με τα ποδια μαζι του ως εδω. Τα μουτρα του ηταν μεχρι κατω οταν μας εφερνε και δεν μου ειπε ουτε καλημερα, ο αξεστος.

Κοιταζω αλλη μια φορα τριγυρω. Μα που πηγε αυτο το παιδι;

<<Εχεις δει καθολου την Αννετα;>> με ρωταει εντελως ξαφνικα η Νταλια και γνεφω αρνητικα.

<<Καθολου! Ηρθε σημερα στο σχολειο;>>

<<Ναι, το πρωι την ειδα στο δρομο και την πηρα με αυτοκινητο. Αλλα μετα την εχασα, οταν πηγα να παρω καφε απο το κυλικειο>> πιανει τα μαλλια της μια κουτσιδα και ανασηκωνω τους ωμους μου.