Daddy ✔️[Book 1]

~46

Ουφ, δύσκολα έρχονται...

Κλείνω σκεπτική την βαλίτσα μου και προσπαθώ να ξεδιαλύνω τις μπερδεμένες σκέψεις μου.

Θα είναι δύσκολο.

Να τον δω μετά από τόσο καιρό, εννοώ.

Και μόνο που σκέφτομαι ότι θα βρεθώ στο ίδιο δωμάτιο μαζί του μετά από σχεδόν 2 χρόνια με πιάνει ταχυπαλμία.

Κατεβάζω την βαλίτσα από το κρεβάτι και την σέρνω έξω από το δωμάτιό μου. Παρόλο που το σπίτι το μοιράζομαι με μια ακόμη κοπέλα, έχω ευτυχώς το ολόδικό μου δωμάτιο και ευτυχώς δεν μοιράζομαι ένα μαζί της.

Η Αντελίνα κάθεται στο τραπέζι της κουζίνας τρώγοντας πίτσα. <<Η βαλίτσα για που;>> ρωτάει χαμογελώντας και ρολάρω τα μάτια μου.

Αυτήν την κοπέλα παρόλο που έκανα υπερβολικά πολλές προσπάθειες να την συμπαθήσω, δεν μπορώ με τίποτα να το καταφέρω. Είναι αρκετά ξινή και επιθετική τις περισσότερες φορές απέναντί μου, χωρίς να ξέρω τον λόγο βέβαια.

Κάποιες φορές μου θυμίζει τον εαυτό μου πριν... τέλος πάντων, πριν γίνουν όλα αυτά.

<<Ναι, γυρνάω σπίτι για λίγες μέρες>> απαντάω και ψάχνω τριγύρω για να δω αν έχω ξεχάσει κάτι.

<<Α δηλαδή θα έχω όλο το σπίτι δικό μου; Τζάμι>> συνεχίζει να τρώει αμέριμνη την πίτσα της και ξεφυσάω.

Η αλήθεια είναι οτι δεν με πολύενοχλούσε η παρουσία της. Τις περισσότερες μέρες έμενα στο δήθεν αγόρι της, το οποίο μου το γνώρισε ένα βράδυ που χτυπούσε τα κουδούνια της πολυκατοικίας μεθυσμένος ζητώντας την να τον συγχωρέσει επειδή πήγε με άλλη, και τουλάχιστον είχα αρκετή ησυχία.

<<Μην το γκρεμίσεις όσο θα λείπω>> της λέω μεταξύ αστείου και σοβαρού και γελάει.

<<Ωω μην αγχώνεσαι. Δεν θα το πειράξω>> κουνάω το κεφάλι μου και ανοίγω την πόρτα. <<Καλά να περάσεις>> φωνάζει υπερβολικά δυνατά και με ένα νεύμα μου επιτέλους φεύγω.

Παρόλο που ο Μάικλ προσφέρθηκε αρκετές φορές να έρθει να με πάρει με το αυτοκίνητο, αρνήθηκα επιδεικτικά. Ακόμη και αυτές οι 3 ώρες ταξιδιού με το τρένο είναι πολύ προτιμότερο να τις κάνω μόνη μου παρά με τον Μάικλ ή τον κάθε Μάικλ.

Νιώθω κάτι να με βαραίνει στο στήθος, τη στιγμή που μπαίνω στο τρένο και αφήνω την βαλίτσα μου στο ντουλαπάκι από πάνω. Ένας τεράστιος κόμπος που με κάνει να κάτσω κάτω απότομα στην θέση μου.