တီးေတာင္ !!!!တီးေတာင္ !!!!တီးေတာင္!!!!
"လာၿပီလာၿပီ ဘယ္လိုျဖစ္လို့ bell ကို အတင္းစြတ္တီးေနရတာတုန္းဒီမွာ ပန္ကန္ေဆးတန္းလန္းႀကီးကို "
XiaoZhan ဖတ္လက္စ စာအုပ္ေလးကို ခ်လိုက္သည္...
"ေနေန ေဒၚႀကီး ကၽြန္ေတာ္သြားလိုက္မယ္ "
xiaozhan သူ၏ဗိုက္ေလးကို ထိန္းကိုင္ကာ တံခါမႀကီးဆီသို့ ေလၽွာက္လာခဲ့သည္။
တံခါးကိုဖြင့္လိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့ မထင္မွတ္ထားတဲ့ မ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာက စီးႀကိဳေနၿပီး အျပဳံးအျပည့္နဲ႔ Yibo
"ဟင္ !!မင္း မင္း ဘာလာလုပ္တာလဲ "
Yibo စပ္ျဖဲျဖဲမ်က္ႏွာလုပ္ကာ....
"ကို ဒီမွာလာေနတာေလ ဟဲဟဲ"
yibo ,xiao zhan ကို အသာေလးေရွာင္ကာ အိမ္ထဲ ဝင္လာခဲ့သည္အထိ xiaozhan ေၾကာင္အစြာ ၾကည့္ေနမိတုန္း..
"ဒီမွာ! မင္းကို ဘယ္သူက ေနခိုင္းလို့လဲ သြားျပန္ ခုျပန္ "
xiaozhan ,Yibo ကို အတင္း အျပင္ကိုဆြဲထုတ္ေနေတာ့သည္ ။
"ကဲဗ်ာ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ အခ်စ္ရယ္ ကိုအခုမွ မွတ္မိလို့ ကိုယ့္အျပစ္ေတြကို သိလို့လာတာေလကြာ "
xiaozhan ႏွုတ္ခမ္းကို ခပ္တင္းတင္းေစ့ထားကာ yibo အားစိုက္ၾကည့္ေနလိုက္သည္ ။
"မင္းက ဘာကို မွတ္မိတာလဲ"
"ေအာ္ ဒီလိုေလ လျပည့္ေန႔ည က အခ်စ္နဲ႔ ကို... "
"ေတာ္ ေတာ္ ေတာ့ေနာ္ မင္း ဆက္မေျပာနဲ႔ေတာ့ "
"ဘာ လို့လဲ အခ်စ္ပဲ သိခ်င္တာ မဟုတ္ဘူးလား "
"မ မသိခ်င္ဘူး "
xiaozhan ပါးေလးမ်ား ရဲတက္သြားသည္ကို yibo ျမင္ျဖစ္ေအာင္ ျမင္လိုက္ေသးသည္ ။
တံခါးေရွ႕စကားမ်ားေနေသာ လူႏွစ္ေယာက္အား ၾကည့္ကာ အိမ္အကူအေဒၚႀကီး အေရွ႕သို့ေျပးလာခဲ့သည္။
"ဟယ္ zhan zhan ေလးး သူက ဘယ္သူတုန္း "
"ဟို ဟို ဒီလိုပါ ဟိုေလ "
"ကၽြန္ေတာ္က သူ႔ေယာက်ာ္းပါ ေဒၚႀကီး Wang Yibo လို့ေခၚပါတယ္ "
"ၾကည့္စမ္း ၾကည့္စမ္း zhan zhan ကလဲကြယ္ ကိုယ့္ေယာက်ာ္းျပန္လာတာကို ဘာလို့ မ်က္ႏွာႀကီးက ဆူပုတ္ေနတာတုန္း "
YOU ARE READING
Roseate love between us 💜
Fanfictionမစားေကာင္းတဲ့ အသီးကို ဘယ္ေတာ့မွမစားဘူးအိုေခ WangYiBo* မင္းစကားကိုမင္း မွတ္ထား တေန႔မင္းငါ့ေ႐ွ႕ ဝပ္ဆင္းလာေစရမယ္ XiaoZhan* မစားကောင်းတဲ့ အသီးကို ဘယ်တော့မှမစားဘူးအိုခေ WangYiBo* မင်းစကားကိုမင်း မှတ်ထား တနေ့မင်းငါ့ရှေ့ ဝပ်ဆင်းလာစေရမယ် Xia...
