Kamienie Na Szaniec ~RP~

VI

-Na razie plan jest taki. Niemcy zaatakowali teraz tylko Westerplatte wiec do Warszawy będą potrzebowali kilku dni na dojście i przygotowanie się. Dlatego musimy dziś zacząć uspokajać rodziny i mówić im że sobie poradzimy - Kijek nagle zatrzymała swoją wypowiedz bo musiała uspokoić samą siebie - jednak pamiętajcie ze nie możemy im obiecywać za dużo. Wy sami przygotujcie się mentalnie że mamy całe życie przed sobą i nie pozwolimy tak zniszczyć naszą przyszłość. Przygotujcie się na długą walkę...

Nastąpiła chwila ciszy. Każdy z osobna patrzył na siebie uświadamiając sobie że dni są policzone i nie będzie jak dawniej... Smutną atmosferę przerwał Zośka mówiąc:

- Dobra Ludmiła, nic więcej oprócz tego nie zrobimy. Jednak chce tylko powiedzieć ze ciesze się będę walczył ramie w ramie z wami - mówiąc popatrzył na Rudego jednak jak złapali kontakt wzrokowy szybko odwrócił wzrok i dokończył-lepszych towarzyszy broni nie mogłem mieć :)))

- To oczywiste Zośka- wszyscy jednogłośnie powiedzieli i zaczęli się śmiać nie zważając na na okropieństwo jakie ich czeka.

Po zakończeniu narady Ludmiła przegadała z Alkiem kilka rzeczy i jak zawsze dogryzała mu w sprawie z Aliną. Zośka powiedział jej że pogadają wieczorem,a jako że reszta paczki pobiegła do domu, żeby być z rodzinną. Została tylko Wanda. Widać było w jej oczach strach. Podeszła więc do niej i przytuliła ją. Niestety Wanda i ona nie wytrzymały, poleciały im łzy smutku i bezradności. Obie miały przeczucia że z tej wojny mało kto ujdzie z życiem... Wieczorem jak wróciła do domu zadzwonił do niej Zośka:

- Kijek, jestem naprawdę pod wielkim wrażeniem twojego opanowania.. Te słowa naprawdę podniosły wszystkich na duchu. Myślałem że ja coś powiem, ale nie dałem rady....-słychać było cichy szloch

- Tadeusz-powiedział spokojnie Ludmiła-wszystko na spotkanie nie am rzeczy z którymi nie damy rady, a teraz idź prześpij się to dobrze ci zrobi. Dobranoc.

-Dobranoc.

Po tym wszystkim Ludmiła sama nie wiedziała czy wierzy w swoje słowa..

~Kijek