Seyoz | Mahalle Klasiği

3.BÖLÜM "Hastalık"

       Şarkı: Jessie J - Flashlight

Uyanmama sebep olan şeyin çalan telefonum olduğunu anladığımda uzanıp komidinin üzerinden aldım.

Kimin aradığına bakmadan direk kulağıma götürdüm.

"Alo?"

"Saat olmuş on iki sen daha uyuyor musun?" Barkın'nın sesini duyunca derin bir of çekti. Benim günahım neydi de güne bu ayarsızın sesiyle başlıyordum.

"Kısa kes Barkın."

"Ne oldu kızım sesine. Kıçından mı konuşuyorsun."

Gerçekten de sesim değişmişti. Annem şimdi başımın etini yiyicek. 'Öyle ince giyinirsen tabi hasta olursun' gibi büsürü şey.

"Üşütüm herhalde."

"Neyi varmış?" Arkadan Aren'nın sesini duydum. Büyük ihtimalle yine toplanmışlardı, beni de bu yüzden aramışlardı.

Dün dedemlerde olduğum için olnlarla bulaşamamıştık. Bende eve gelir gelmez uyuduğum için. Bu yüzden beni çağrıyorlardı.

"Ay bir susu da anlayalım işte aşkım."

"Barkın!"

Aren'nin kükreyen sesini duyunca kıkırdadım.

Barkın yine çenesini tutamamıştı.

"Ver şunu lan! Aleyna'dan çok buradakile konuşuyorsun. Aleyna? Ne oldu güzelim. İyi misin?"

"Üşütüm galiba sesim felam değişmiş. Siz ne yapıyorsunuz toplandınız mı yine?"

"Sen bizi boş ver şimdi geliyim mi yanına? Hastaneye gideriz."

"Gerek yok siz keyfinize bakın yarına kadar iyi olurum ben."

Pek gönlü el vermesede kapatı telefonu. Vicudumun her bir noktası ağrıyordu. Yataktan çıkıcak halim yoktu.

O sırada kapı çaldı Annem içeri girdi.

"Kızım öğle oldu kalksana artık."

Sanki Annemin dedikleri kafamın içinde yankılanıyordu.

"Anne Allah için bağırma ya kafamın içinde yankılanıyor sesin."

"Kızım. Ne oldu sana sesin değişmiş. Ateşinde var sanki biraz."

Annemin eli yüzüme geldiğinde soğuk suda kalmışcasına titireme geldi. Hastaneye gitmek için ne kadar ısrar etsede kabul etmedim. Hastanelerden oldum olası nefret ederdim. Annem bir ilaç vermiş çıkmıştı odamdan. Bende yorganı biraz daha üstüme çekmiştim. Aniden bastıran uykuyla direnememiş kendimi uykunun kolarına bırakmıştım.

Yüzümde gezen ele uyanmıştım. Kirpiklerim sakin birbirine yapılmış açılmıyordu ne kadar zorlarsam zorlıyım açamıyordum. Yüzümdeki elşn varlığı kayboldu. Büyük ihtimalle Annem ateşime bakmıştı. Odamın kapısı açıldı. Bir süre daha öyle durduktan sonra gözlerimi zar zor aça bilmiştim. Bir kaç saniye boş boş duvara baktım. Daha sonra odamın kapısı birdaha çaldı. Bakışlarımı kapıya çevirdiğimde Babamı gördüm.

"Gele bilir miyim kızım?" Dedi Canım Babam ne kadar da tatlıydı hasta olmasam gider yanaklarını sıkar ısırdım valla canım Babam be.

"Gel Babam" içeri girdi tekerlekli sandalye yatağın yanına çekip oturdu.

"Annen hasta oldupunu söyledi iyi misin kızım?" hafiif tebessüm ettim.

"İyi Babam biraz üşütmüşüm" Anladığını belirterek kafasını salladı.