Assassin's night

Prolog

— Nie jesteś już moim synem, Nagisa.

Siedemnastolatek spojrzał z goryczą na człowieka, który do niedawna był jego ojcem. Po chwili przeniósł wzrok na Hiromi Shiotę tulącą sprawczynię wszystkich problemów. Gdyby tylko się nie pojawiła, to jego właśni rodzice nie wyrzuciliby go z domu!

Zabij ich.

Czuł narastającą złość. Jednak udało mu się ją opanować. Wychodząc, zamknął drzwi najgłośniej jak umiał.

Deszcz z każdą chwilą padał coraz bardziej. Shiota nie czuł jednak niczego innego poza nienawiścią. Jak ona mogła?! Pomagał jej we wszystkim, oddał jej własny pokój, a nawet traktował jak młodszą siostrę! Ona nakłamała na niego uprzednio owijając sobie wokół palca państwa Shiota.

Dotarłszy do celu, którym był budynek jego byłej szkoły szarpnął za klamkę. Drzwi ani drgnęły. Całe szczęście miał jej spinkę. Otworzywszy drzwi skierował się do pokoju nauczycielskiego. Umieszczona była tam niewielka kanapa, na której zasnął.

Noc minęła zadziwiająco szybko. Nagisa ani myślał wstać. Chciałby, żeby ktoś go znalazł. Chciał poczuć się znów potrzebny. Chciał być kochany. Czy to tak dużo?

Uśmiechnął się, gdy pomyślał o swoim byłym przyjacielu, Karmie. Nie widział go od rozpoczęcia liceum. Tak bardzo chciałby go zobaczyć!

Zastanawiał się, jak teraz Akabane wygląda. Musi być bardzo przystojny. W sumie, zawsze był przystojny. Nagisa od zawsze czuł, że jest inny niż wszyscy. Nie z powodu wyglądu czy osobowości. Nieważne, jak daleko sięgał pamięcią, to zawsze lubił i dziewczyny i chłopaków. Nigdy nikomu o tym nie powiedział, ma się rozumieć! Ale on wiedział, że Karma to wie. Po prostu czuł to. A na myśl, że czerwonowłosy mógłby być, przykładowo, z Nakamurą odczuwał nieprzyjemny ucisk w okolicach serca.

Karma będzie mój.

Co się z nim dzieje?! Nagisa pokręcił głową. Dlaczego myśli o nim są takie przyjemne...?

Niebiesko włosy z uśmiechem wstał. Musi żyć. Dla Karmy. Jeśli będzie słaby, to zostanie w tyle. A że ma gdzie mieszkać, to jeden problem z głowy. Jego marzeniem było zostać nauczycielem, lecz od przybycia Nany coraz bardziej utwierdzał się w przekonaniu, że to nie jest zawód dla niego. Narastająca żądza krwi mogłaby mu to uniemożliwić.