Is het normaal dat mensen die je aanrijden blijft kijken tot je wakker word en daarna ook nog eens terug komt? Misschien ligt het aan mij. Ik heb nooit echt mensen gehad die om me geven. Ik heb op school wel een vriendin maar dat is alleen op school. Mijn moeder is dood en mijn vader heeft nooit tijd voor me. Hij is altijd bezig met zijn werk. Gelukkig hebben we een hele aardige buurvrouw. Ik wil later net als haar worden. Ze werkt bij de politie en dat wil ik dus ook. "Wilt u bami of boontjes?" Vraagt de zuster die langs komt met een karretje met eten. "Bami" roel ik meteen. Natuurlijk wil ik bami. Bami is het lekkerste wat er is. Als ik net mijn laatste hap bami naar binnen slik zie ik Floris weer in de deuropening staan. Door dat ik naar hem kijk verslik ik me in de laatste bami sliert. Hij rent meteen naar me toe. Als weer op adem ben zegt hij "sorry, ik wist niet dat jij mij zo eng vind". Ik schiet in de lach. Eigenlijk weet ik zelf niet waarom. Ik vind het niet eens grappig. "Ik... uhm... jij... uhm... tja... laat maar..." stamel ik. "Zeg maar hoor" zegt hij geruststellend. "Uhm... ga je altijd zo vaak bij mensen langs die zijn aangereden? Of is dat normaal?" Ik kijk naar de grond. Word ik nu verlegen? Waarom in hemelsnaam? Ik ben Eva van Dongen en die is nooit verlegen. "Uhm... ik... je... ehm... ik dacht... misschien vind je het leuk dsf ik bij jd blijf ben je niet zo alleen. Oke je vind het niks." Hij staat op en wil weg lopen. "Wacht!!!" Roep ik hem achterna. "Ik zou het super gezellig vinden als je blijft... maar..." ik blijf stil. "Wat is er?" Vraagt Floris. "Ik vroeg me alleen af of je dat bij iedereen doet". "Ik uhm... ik mag jou wel". Ik voel dat ik nu knal rood word. Waarom word ik warm van binnen als ik zijn stem hoor. Ik hoor zijn woorden rondspoken in mijn hoofd. Hij mag mij wel. Nu dringt het pas tot mij door. Hij vind me aardig om hoe ik ben. Ik hoop zo dat hij vrienden wilt blijven na dat ik uit het ziekenhuis ben. "Eef?" Worden mijn gedachten verstoord. "Floris" "ik uhm... ga denk ik zo naar huis, het is al half 12 en jij hebt je rust hard nodig". "Slaap lekker zo. Doe de groetjes aan je vrouw". Zrg ik en glimlach. Het kost mij veel moeite om te lachen omdat ik heel erg teleurgesteld ben. "Dus jij denkt dat ik een vrouw heb?" Vraagt hij alsof ik gek ben. "Ik dacht... je bent knap en lief dan heb je wel een vrouw". Ik zie hem knal rood worden. "Slaap lekker eef" ik geef hem een kus op z'n wang en hij loopt als een tomaat weg.
