POV EVA
Eindelijk mag ik naar huis. Ben ik eindelijk uit het ziekenhuis moet ik er al na een dag weer heen. Eigenlijk weet ik niks meer van die dag. Moet ik het aan Floris vragen? Nee dat is raar. “ik help je wel even.” Zegt Floris. Hij slaat een arm om me heen om me in de rolstoel te zetten. Natuurlijk moet ik meteen weer gaan blozen. Ik haat dat blozen. Ik zucht diep en laat me in de rolstoel zakken. “wat is er?” vraagt hij. “je zucht.” Verduidelijkt hij zichzelf. Als ik eerlijk ben dan zeg ik dat ik het haat dat ik snel bloos maar dat klinkt zo awkward. Maar ik wil ook niet tegen hem liegen. Wat moet ik doen? Eerlijk zijn is denk ik het beste. “Eef?” vraagt hij waarschijnlijk omdat het lang duurt voordat ik antwoord. “ik… ik… ik haat…” hij kijkt verschrikt. “ik haat het dat ik snel bloos” zeg ik zo snel dat het niet hoorbaar is. “wat zei je?” ik zucht nog een keer. “ik haat het dat ik snel bloos”. Zeg ik nu rustiger maar nog steeds snel. Hij begint te lachen. “ik vind het anders wel schattig.” Nu werd ik nog roder. Ik keek hem met een vernietigende blik aan. “ik ga al” zegt hij. Daar ga we dan lekker naar huis. Ver weg van dit vervelende ziekenhuis.
Eindelijk thuis. Ik plof op de bank en Floris verdwijnt in de keuken. Ik voel mijn ogen zwaar worden. “Eva wakker blijven.” Zeg ik tegen mezelf maar het heeft geen nut want ik ben al diep in slaap.
POV FLORIS
Ze ligt daar zo schattig. Moet ik haar laten slapen of haar wakker maken om te eten? Ik weet zeker dat ze wil dat ik haar wakker maak maar ze ligt daar zo schattig. Ik besluit toch om haar te laten liggen. Ik til haar op en breng haar naar boven. ze slaapt rustig verder. Als ik naar boven loop struikel ik bijna. Daardoor word Eva wakker. Ik zie dat ze haar oven opent. “shit” roep ik. nu zijn haar ogen helemaal open. “zet me onmiddellijk neer” roept ze. Ik doe braaf wat ze zegt. “waarom tilde je me” zegt ze nu rustig. “je lag zo schattig te slapen en ik dacht dat je bed misschien lekkerder zou liggen maar toen werd je wakker” zeg ik eerlijk. Ze zegt niks en kijkt alleen maar naar de grond. Het is een tijd stil. “kom je eten” verbreek ik de ongemakkelijke stilte. Zonder op antwoord te wachten draai ik me om en loop naar beneden. Ik zet het eten op tafel. Het is weer stil en het blijft ook stil. Ik wil zo veel zeggen maar ik durf het niet. “lekker gekookt” zegt eva als ze haar laatste hap doorslikt. “dank je” is het enige antwoord wat ik geef. “wat zullen we vanavond gaan doen?” vraag ik na nog een lange stilte. Ik zie dat ze nadenkt. Waarom is dit zo ongemakkelijk. “filmpje dan maar?” vraag ik haar als ze na een tijd nog niet gereageerd heeft. Ze zegt niks ze knikt alleen maar. “jij mag de film kiezen” zeg ik vastbesloten. Nu lacht ze. “zullen we gewoon tv kijken? Dat duurt minder lang en ik ben nog al moe” zegt eva zacht maar net hard genoeg dat ik het kan horen. “is ook goed”. We kijken een één of andere talentenjacht. Ik kijk eerlijk gezegd niet. Hoe kan ik opletten als Eva naast me zit. Om half tien zegt Eva: “ik ga naar bed, slaap lekker Floris.” “slaap lekker Eef” zeg ik. na een half uur zappen ga ook ik naar boven. ik had dit keer een matras naast mijn bed gelegd zodat ik niet meer op de bank hoefde te slapen. Ik loop de kamer binnen en zie Eva op het matras liggen. Eigenlijk was het de bedoeling dat ik daar zou liggen maar ik ga haar nu ook niet meer wakker maken. Als ik dan uiteindelijk ook in bed lig fluister ik: “slaap lekker lieve Eva”. Daarna val ik a snel in slaap.
Wat vinden jullie er van? Ideeën en tips zijn altijd welkom. Deze week weet ik niet of ik kan updaten want ik heb het heel erg druk. Ik doen mijn best om het toch te doen. Ik hou van jullie.
Xxx me
