POV EVA
Ik word wakker ik lig in het bed van Floris maar hij ligt niet meer naast me. ik kijk naar de wekker. “serieus al 10 uur” roep ik. hij is natuurlijk al naar zijn werk. Ik hoef morgen pas weer te beginnen met school om even bij te komen. Ik mag dan misschien maar halve dagen maar het is toch naar school. Ik heb er wel zin in. Nu zit ik eigenlijk niks te doen terwijl niks doen echt niks voor mij is. Ik kan ook niet met vriendinnen iets doen want die zitten gewoon op school. Floris valt dus ook al af. Misschien mijn buurvrouw. Oh nee die werkt ook. Wat is het toch saai om vrij te zijn terwijl iedereen op school of aan het werk is. Ik zucht. Dan maar een hele dag films kijken.
“Eva” hoor ik ineens achter me. “Jezus man ik schrok me rot” roep ik. “dat was ook de bedoeling” zegt hij met een grijns en komt naast me zitten. “moet jij niet werken?” vraag ik. “middagpauze” zegt hij droog. “dus je vind het nodig om in je middagpauze mij te laten schrikken?” zeg ik heel serieus. “nou dan ga ik maar weer” zegt Floris teleurgesteld. “Floris wacht ga asjeblieft niet weg ik verveel me dood zonder jou” roep ik hem achterna terwijl hij al op de trap is. Ik hoor dat hij terug naar beneden komt. “dus jij vind het grappig om mij eerst weg te sturen en daarna terug te laten komen?” zegt hij terwijl hij nu voor me staat. “ja” zeg ik met een grijns. “je krijgt hier spijt van” en hij begint me te kietelen. “Floris stop” “wat zeggen we dan?” zegt hij plagerig en gaat gewoon door. “je bent de liefste agent die ik ken” zeg ik. “dat bedoelde ik niet maar ik keur het voor deze keer goed. Maar ik smeer even een broodje wil je ook?” vraagt hij lief. “broodje kaas graag” is mijn antwoord. Hij lacht “had ik kunnen weten” zegt hij en loopt naar de keuken. Waarom zei ik dat hij de liefste agent is die ik ken. Dat is hij wel want het is ook de enige agent ja en mijn buurvrouw maar Floris doet iets met me wat niemand ooit met me gedaan heeft. Maar ik had beter iets anders kunnen zeggen. Misschien denkt hij wel dat ik hem leuk vind. Vind ik ook maar als hij me nu niet leuk vind? Dan is alles verpest. “Eef waar denk je aan?” hij is naast me komen zitten maar ik heb dat niet door gehad. “ik…” stamel ik. tja wat moet ik nu zeggen. “je kan alles tegen me zeggen dat weet je?” zeg hij. “ik denk aan wat ik vanmiddag moet gaan doen als jij weg bent” zeg ik.
POV FLORIS
Natuurlijk heb ik door dat er iets anders aan de hand is. Maar als Eva het niet wilt zeggen hoeft het niet. Ik snap gewoon niet waarom ze het niet zegt. Vertrouwt ze me niet? Misschien moet ik het gewoon vragen wat er echt aan de hand is. “Eef?” ze kijkt me aan. “vertrouw je mij?” vraag ik dan toch maar. Ik zie dat ze nadenkt. Ze vertrouwd me dus niet. “natuurlijk vertrouw ik je dat is het niet.” Zegt ze. Ik zucht van opluchting. “maar wat is er dan wel?” zeg ik. “je hoeft het niet te vertellen als je het niet wilt” voeg ik er nog aan toe. Ze glimlacht lief. Wat is ze toch mooi. “ik mag vanaf morgen weer halve dagen naar school en die week daarna mag ik weer hele dagen volgen” zegt ze teleurgesteld. “maar Eef je vind het toch fijn om weer naar school te gaan en niet hele dagen niks te hoeven doen?” vraag ik omdat ik haar niet begrijp. “ja maar… dan ben ik dus weer beter en kan ik dus weer thuis gaan wonen” ik zie dat haar ogen nat worden. Ik sla een arm om haar heen. “Eva als je liever hier blijft wonen vin ik het geen probleem maar ik weet niet of je vader het wel leuk vind. En ik werk ook hele dagen.” “mijn vader boeit het toch niks hij is meer en deel van het jaar in het buitenland en als hij thuis is dan heeft hij het te druk met zaken. Zo kost het hem minder personeel en ben ik gelukkig” zegt ze. “als jij het met je vader bespreekt dan kom je hier wonen. Ik maak wel een kamer waar nu troep staat leeg en dan word dat jou kamer. Maar daar praten we later verder over want ik moet nu echt weg anders kom ik zeker te laat. Tot vanavond.” Ik heef haar een kus op haar haar en zie haar wangen rood worden. Wat is ze toch schattig als ze bloost.
Tips en ideeën zijn altijd welkom. Hou van jullie.
Xxxx me
