CH 4:⭐(Z+U)

343 36 9
                                    


(Zawgyi)
.
.
.

[2008]

ေကာင္းကင္မွာ နီညိဳေရာင္ သန္းလာၿပီ။ ေနေတာင္ ဝင္ေတာ့မည္...အခုထိ
ေရွာင္က်န္႔ အလုပ္ရွာမရ။

ငယ္လြန္းတယ္..

ေက်ာင္းသားေတြ လက္မခံဘူး....ဆိုတာနဲ႔တင္ သူေရွ႕ဆက္မရ။

ေရွာင္က်န္႔...စက္ဘီးေလးကို ေဘးတိုက္တြန္းလာၿပီး ေရွ႕နားက ကုန္စံုဆိုင္ကို ဦးတည္ေလွ်ာက္လိုက္သည္...

ေရတစ္ဘူးေလာက္ ဝယ္ျပီးရင္ေတာ့ အိမ္ျပန္ၿပီး အနားယူမွပါဘဲ...

အထဲမဝင္ခင္...ဝင္ေပါက္မွာ ကပ္ထားေသာ စာရြက္ေၾကာင့္ သူ႔မ်က္လံုးေတြ အေရာင္လဲ့သြား၏။

Part timer အလိုရွိသည္..တယ့္။ သူ႔အတြက္ ဒါအခြင့္အေရးဘဲ...

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အျပည့္နဲ႔ တံခါးကိုတြန္းၿပီး ဝင္သြားရာ ဆိုင္ရွင္ကို ရွာလိုက္သည္။

"ဟယ္လို....လူရွိလားမသိဘူး..."

"ေအးေအး...ခဏေစာင့္...ထြက္လာခဲ့မယ္.."

ေကာင္တာေနာက္မွ စတိုခန္းလို႔႔ထင္ရေသာ အခန္းငယ္တစ္ခုမွ အန္တီႀကီးတစ္ေယာက္ထြက္လာသည္....

"ေအး..ေျပာသား...ဘာရွာလို႔လဲ"

"အာ...ရွာတာေတာ့မဟုတ္ဘူူး... Part time သမားေခၚေနတယ္ ၾကားလို႔.."

"ေၾသာ္...ဟုတ္တယ္" သူ႔ပံုစံကို အေပၚၾကည့္ေအာက္ၾကည့္နဲ႔ အကဲခတ္ေနတာေၾကာင့္ မ်က္ႏွာပူလာသည္...

"သားက အထက္တန္းေက်ာင္းသားလား..."

"ဟုတ္..ဟုတ္တယ္..." ဒီတစ္ခါလည္း အျငင္းခံရဦးမလား....

ဒါေပမယ့္ ေရွ႕က အန္တီႀကီးက ျပံဳးလိုက္တာေၾကာင့္ သူေၾကာင္သြားသည္..

"ေအးေအး....မင္း ဘယ္ေန႔ေလာက္ စဆင္းႏိုင္မလဲ....မနက္ျဖန္အဆင္ေျပလား....ဒီမွာ ကိုယ္တစ္ေယာက္ထဲ...လုပ္ရေတာ့ အဆင္မေျပဘူး..."

"ဟမ္..."

ေနပါဦး..သူ႔ကို အလုပ္ခန္႔လိုက္တာလား...သူ႔ရဲ႕ သြားအကုန္ေပၚတယ့္အထိ ျပံဳးျပလိုက္ေတာ့ အန္တီႀကီးကလည္းရယ္သည္...အျပံဳးဟာ ေရာင္ျပန္တယ္ဆိုတာ ဒါကိုေျပာတာထင္တယ္။

Soul Repairer [Unicode & Zawgyi]Where stories live. Discover now