Destined Hearts

Kabanata 11

Two years ago..

" What the hell. Stop staring. " Hindi ako makasagot sa lalaking kaharap. Kaya umiwas na ako at muling tumalikod.

" Fuck that eyes. " He cursed in frustration but my distance is enough to hear him.

Sa ilang ulit na pagpasok ko ay lagi kong nakikita ang sasakyan ng lalaking iyon. Isang magarang sports car o di kaya Ford kung saan sa tingin ko nagkakasya naman ang ilang barkada niya. Some have cars too pero mas nakakaagaw pansin yong sa kanya kulay red.

Kinakabahan na naman ako sa ngayon. Makikita ko na naman siya sa likod dahil hindi ko ito nakita sa may entrance gate. I hesitated to make a step. Sa huling pagkikita namin ay mataman lang niya akong tiningnan. I didn't bother look at him dahil magagalit na naman ito. Kaya huminga muna ako ng malalim at binigyan ng lakas ang sarili.

Kaya mo yan Rosalia.

Pero bakit nga ba dito ako dumaan gayong alam ko naman na nandito siya? Should I go back to the entrance gate? Pero malayo na yon.

Maybe I just looked down so I can't meet his mysterious brown eyes.

Ilang mabibigat na hakbang ang ginawa ko. I cannot comprehend what I felt. My heart felt nervous once again even my breath becomes abnormal.

Sa pagkakita ko pa lang sa pulang Ford ay parang bumaliktad na ang sikmura ko. At nakahinga nalang ako ng malalim ng wala akong nakita sa labas ng kotse. Malamang pumasok na naman iyon sa loob with his playboy friends.

Kaya mabilis kong tinahak ang daan patungo sa loob ng paaralan. Pero nagulangtang nalang ako ng pagkadaan ko sa mismong kotse niya ay may boses akong narinig.

" In a hurry, huh? " He said playfully. Kinakabahan kong naiinagat ang ulo at napatigil nalang ako sa paghinga ng nagtama na naman ang mga mata namin. His brown eyes glint with playfulness, shit.

Scared to be caught, I immediately looked away.

" Ignoring my presence or scared? " He added again, nanginig bigla ang kamay ko at kahit ang lalamunan ko ay nanunuyo.

"  I -I don't like rude people. " Wala sa sarili kong sambit, ilang segundo ang lumipas at katahimikan ang naghari kaya kinagat ko ang labi.

Rude. Rude.

Is he rude Rosalia?

" Am I rude to you? " Seryoso niyang tanong na hindi ko nagawang sagutin. I thought, just like any other guy, he will laugh or get mad at my sudden confession. But he's asking it like it bothers the hell of him.

" I think rude is not the proper way of describing me. " He said again, kaya muli ko siyang binalingan. His brown eyes seriously stared at me with his brows furrowed.

What the hell? Bakit hindi ko napansin kanina na bukas iyong bintana ng kotse niya?

" I- I don't need your opinion, iyon ang nakikita ko. Excuse me, I have to go. "

Iyon ang huling pagkikita ng buwan na iyon ng lalaking may tsokolateng mga mata. February na. Para sa iba buwan iyon ng mga puso pero para sa akin isa lang iyong regular na buwan. Gifts, flowers and cards are normal to me. Kahit hindi valentines ay nakakatanggap naman ako ng ganito.

Dahil hindi ko na naman nakikita iyong lalaki at ang barkada niya ay mapayapang muli ang mga araw ko. Hindi rin masyadong umuuwi si Aris. Maybe because he's too busy with his school. Nalaman ko rin kay inay na paminsan minsan pumapasok rin pala ito sa kompanya ng Daddy niya. Atleast he helped now.

" Ram, okay na ba yong gown mo? Feb.13 yong prom natin? " My classmate -- Herna asked me, kaya umiling ako. She's really nice though, it's very hard to trust.