სარკის მიღმა

- 1 -

ოთახში სიჩუმეა, სქელი ფარდიდან ოდნავ აღწევს შუადღის სხივები და იატაკზე მოთეთრო ოქროსფერ ზოლს ქმნის, ატმოსფერო არც ისე მძმეა, მაგრამ სიტუაციას მსუბუქი არ ეთქმის.

ქერა საწოლზე ზის, თმა აბურდული აქვს, რამდენიმე საათი ეძინა და ახლა ცდილობს წამოჯდომით მოვიდეს გონს. იზმორება და იქვე დაგდებულ ტრუსებს იცვამს. ძვირიანია დაახლოებით ასი დოლარი ღირს და საკმაოდ კომფურტული ნაჭერიც გახლავთ. ოდნავ იწევა მაღლა და საცვალში მთლიანად თავსდება, ოდნავ სისველეს გრძნობს შიგნით მაგრამ მალევე ეჩვევა და ხელებს უკან აწყობს, ეეთხელ კიდევ იზმორება და შარვალს სწვდება.

-უკვე მიდიხარ?-ქერა უკან იხედება და შავგვრემანს ლოყებზე ეფერება. ის კნუტს გავს, პატარა ლამაზი ტუჩები აქვს, ძალიან თხელი და თეთრი კანი და საოცრად ლამაზია.

-ჰო, უკვე ხუთის თხუთმეტი წუთია,-ქერა საათს უყურებს და ცდილობს პერანგი ჩაიცვას, მაგრამ ცივი ხელები მარწუხებივით ეხვევა მის მხრებს და კისერს უკოცნის მარწყვის ტუჩები.

-უნდა წავიდეთ, შენც სახლში წადი, არ მინდა პრობლემები გქონდეს.

-კიდევ მინდა, არ წახვიდე, დარჩი.

-ასე თუ გააგრძელებ, ვიფიქრებ, რომ გიყვარვარ.

-შეწყვიტე ეს..-შავგვრემანი იღრინება და ქერას ზურგს კოცნით მიყვება, ფეხებს უკნიდან ხვევს და აიძულებს გაშალოს.

-რას აკეთებ?

-მინდიხარ, ხომ გითხარი. რატომაა ეს ასეთი რთული გასაგები? წახვალ, საუკუნით იკარგები და მერე გინდა, რომ ერთხელ გიკმარო? არ შემიძლია, უშენოდ არ შემიძლია, შენი სხეულის გარეშე არ შემიძლია.

-შენ მხოლოდ სხეული გინდა.-ქერა თავს უკან აგდებს და შავგვრემანის ყელში რგავს, სიამოვნების ოხვრას უშვებს, გრძელი მოქნილი თითები პენისზე ოსტატურად ეხვევა და მის მოძრაობას ნელა იწყებს, თავზე ეფერება და ოდნავ უჭერს.