အၾကင္​သူ(Rate-m)[Completed]

Part(9)

ကိုကို႔အတြက္ကြၽန္ေတာ့္ျဖစ္တည္မႈ႕ဟာ
လရိပ္ဖမ္းတဲ့ကေလးတစ္ေယာက္အျပင္
မပိုခဲ့ပါဘူး ......

သြားလိုရာသြားပါေစဆိုၿပီးကိုကိုလြတ္တင္လိုက္
တဲ့အနီေရာင္မိုးပ်ံပူေဖာင္းေလးတစ္လံုးက
ကြၽန္ေတာ္ပါ။ ကိုကိုကေတာ့ေစတနာဗလပြနဲ႔
ကြၽန္ေတာ့္ကိုလြတ္ေျမာက္ေစလိုက္တာပါပဲ။
ကြၽန္ေတာ့္မွာေတာ့ဘယ္ဆီဘယ္ဝယ္မွန္းမသိ
လမ္းေတြေပ်ာက္လို႔။ တကယ္ဆိုနီရဲရဲ
မိုးပ်ံပူေဖာင္းေလးရဲ႕ဆႏၵဟာကိုကို႔ရွည္သြယ္
သြယ္လက္ေခ်ာင္းေလးတစ္ခုမွာပဲခ်ည္ႀကိဳး
ေလးနဲ႔ခ်ည္ေနွာင္ၿပီးဘဝတစ္ခုစာ
မလြတ္ေျမာက္ခ်င္ရံုေလးရယ္ပါ .....

**************

Ohဥကၠဌတစ္ေယာက္စာဖတ္ခန္းထဲတြင္အလုပ္
မ်ားလက္စသတ္ေနတုန္း ၿခံထဲကိုၾကမ္းတမ္းစြာ
ဝင္လာတဲ့ကားသံေၾကာင့္လန္႔သြားသည္။
အလုပ္စားပြဲမွအလ်င္အျမန္ထၿပီးအိမ္ေရွ႕
ဧည့္ခန္းထဲအျမန္ဝင္သြားလိုက္သည္။

" သားငယ္ !!!! "

ဖိနပ္ခြၽတ္ေႂကြခင္းတြင္ထိုင္ခ်ေနတဲ့ေက်ာျပင္
ေလးသည္မိမိ၏ရင္နွစ္သည္းခ်ာ။

ယိမ္းယိုင္ေနတဲ့ခႏၶာကိုယ္ေလးအနားအျမန္
ေရာက္ေစရန္ေျခလွမ္းေတြကိုအားထည့္
လိုက္သည္။ ေခါင္းငိုက္စိုက္က်ကာ
အားအင္ကင္းမဲ့စြာထိုင္ေနတဲ့သားေလး
အနားတြင္ဒူးတစ္ဖက္ေထာက္ကာ
ထိုင္ခ်လိုက္သည္။

" hunငယ္ ... "

ေမာ့ၾကည့္လာတဲ့မ်က္နွာသြယ္ေလးသည္
ညိႈးငယ္မႈ႕အျပည့္။ ပါးျပင္ႏုႏုထက္တြင္
စိုရႊဲစြာစီးဆင္းေနတဲ့မ်က္ရည္စမ်ားရဲ႕
လားရာမ်က္အိမ္ငယ္ေလးအတြင္းတြင္လည္း
ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေတြေပ်ာက္ဆံုးေနသည့္
အရိပ္မ်ား။

ဒီလိုၿပိဳလဲလာမယ့္သားငယ္ရဲ႕အေျခအေနကို
ေမ်ွာ္လင့္ထားၿပီးသားျဖစ္ေပမယ့္ တစ္ေန႔ေန႔
ေပါ့ဆိုတဲ့အခ်ိန္သည္ထိုမ်ွေလာက္လ်င္လ်င္
ျမန္ျမန္ေရာက္လာခဲ့သည္တဲ့လား?

" ေဖေဖ ... hunဘာလုပ္ရမလဲဆိုတာ
တကယ္မသိေတာ့ဘူး ... ေမ်ွာ္လင့္စရာ
လည္းမက်န္ေတာ့သလိုပဲ ... hunမွာ
ဘာမွမရွိေတာ့ဘူး ေဖေဖ ... "