Found by the river (spaze)

Part 1

Mila's point of view

Ik zit nu al ruim 2 uur in de auto. Ik heb de hele reis nog geen woord tegen mijn moeder gesproken. Dan zegt ze opeens "We zijn er!!".
Ik kijk uit het raam ik zie bomen, bomen en nog eens bomen, precies zoals ik had verwacht gewoon een saai vakantiepark midden in de bossen. Ik stap uit en til met veel moeite mijn koffer richting de camping, ik wil naar links gaan maar dan hoor ik mijn moeder opeens zeggen "We moeten naar rechts hoor!". Ik kijk haar vragend aan en zeg "maar de camping is naar links, rechts zijn de huisjes. Ze kijkt me aan en glimlacht. "Heb je toch een huisje gehuurd?" Vraag ik haar. Ze antwoord met "Ja, ik heb er een tijdje voor gespaard!". Ik loop naar haar toe en geef haar een knuffel. Ik vind het nog steeds niet leuk hier, maar laat het maar niet meer aan mijn moeder weten, ze probeert mij ook alleen maar blij te maken. Na 5 minuten lopen komen we aan bij een super luxe huisje. Mijn moeder kijkt me aan met een glimlach en geeft me de sleutel. Ik open de deur en kijk mijn ogen uit, "wow het is heel mooi" zeg ik en loop vervolgens door om de tuin te bekijken. Ik schuif de deur open en loop naar buiten, terwijl ik de tuin aan het bekijken ben zie vanuit de tuin naast ons een jongen naar me staren. Ik roep "kan je het zien!" En loop naar hem toe. "Euh ja, nee, wacht wat?" Stottert hij, ik lach. Helemaal van het padje af denk ik. Ik kijk hem aan en zie dat hij ook kijkt, onze ogen blijven in elkaar hangen. Geen van ons lijkt het oogcontact te willen verliezen. Ik weet niet hoelang het duurde , maar ik weet wel dat het werd verstoord door mijn moeder die vanuit het huis riep "Mila, pak je je koffer nog even uit!". Ik roep terug "ik kom zo mam!". En kijk weer naar de jongen die voor me staat. "Kom je vanavond ook naar het kampvuur?" Vraagt hij met een glimlach op zijn gezicht. "Welk kampvuur?" Vraag ik hem, hij glimlacht "het kampvuur om mensen te ontmoeten van het vakantiepark". "Ik weet niet hoor.." zeg ik en hij kijkt me vragend aan en zegt "Kom op... euh" "Mila" zeg ik. Hij vervolgt zijn zin "Kom op Mila, het word vast leuk!". Ik twijfel en zeg dan, "oke goed, ik zal er zijn, hoelaat is het?". Hij zegt "geef mij je telefoon eens" ik twijfel maar besluit hem mijn telefoon toch te geven. Hij zet zijn nummer in mijn contacten en zegt "hier, app me maar even voor de info" en geeft mijn telefoon terug. "Thanks" zeg ik waarop hij antwoord "tot vanavond Mila". Ik kijk op mijn scherm en zie zijn naam bij het telefoonnummer staan "Tot vanavond, Tim" zeg ik terug en hij glimlacht. Ik loop vervolgens zo nonchalant mogelijk naar binnen.