Unlocked

z e s

pov: Eddie

Ik kijk naar de grote witte voordeur die minder dan één meter voor mij staat. Ik durf niet aan te bellen. Ik ben zenuwachtig en denk dat ik het maagzuur al naar boven voel komen. Relax, Eddie. Adem in, adem uit. Het is je vriendje. Er is niks om bang voor te zijn. Als mijn hartslag onder controle lijkt te zijn, druk ik op het knopje van de deurbel. Het harde geluid kan ik buiten goed horen en is een last voor mijn bonkende hoofdpijn. Ik schrik als de deur met een zwaai opengaat. Nick staat in de deuropening en ziet er geïrriteerd uit.

'He-' Mijn begroeting wordt onderbroken door Nick zijn boze stem. 'Rot toch op, slet.' bromt hij. Verbaasd en geschrokken kijk ik toe. Mijn hartslag begint weer sneller te kloppen en ik moet proberen om niet in paniek te raken. 'W-wat?' stamel ik. Nicks blik lijkt van staal. Alleen de emotie van woede is goed te zien. 'Je weet hartstikke goed waar ik heb over heb.' zegt hij. Ik ben verward.

'Nee..?' zeg ik onschuldig. Ik veeg een plukje van mijn golvende haar achter mijn oor. 'Lieg niet tegen me!' Nick verheft zijn stem, die nog een paar keer door echoot in mijn hoofd.

'Jezus, Nick. Ik spreek de waarheid,' vertel ik. 'Ik heb eerlijk gezegd geen idee wat er gisteren gebeurt is.' Ik rijk mijn hand naar mijn, wel gloeiend lijkende, voorhoofd, die nog steeds erg zwaar aanvoelt. Ik sluit mijn ogen voor een paar seconden. Ik ben zo moe; ik zou wel in slaap kunnen vallen. Ik mis het warme bed van vanochtend. Ik mis Mees.

Door een harde bons word ik uit mijn gedachtes gehaald. Nick slaat tegen de muur in zijn hal, waarvan ik verbaasd ben dat er geen gat in is geslagen. Hij zucht diep en begint dan weer tegen mij te schreeuwen. 'Die hoer! Die fucking hoer waar jíj gisteren mee aan het bekken was!' Er verschijnt langzaam aan en wazig een herinnering naar boven te komen. Ik had dus gisterenavond wél iets met Mees gedaan. Gezoend, dus. Maar hoe weet Nick dit?

'M-Mees.' stamel ik zachtjes. Ik kijk naar beneden. Niet uit schaamte, maar uit verwarring. Er spoken weer tientallen vragen rond in mijn hoofd. Ik vergeet bijna weer dat Nick tegenover mij staat, terwijl ik met veel interesse naar de steentjes in de stoeptegels staar. Er is een lange stilte, totdat Nick iets aan me vraagt: 'Hou je nog van me?'

'W-wat?' komt er zachtjes uit mijn mond. De vraag komt pas binnen na een paar secondes, maar een antwoord kan ik me niet snel bedenken. Hou ik van Nick? Hou ik van de jongen waarbij ik me nooit op mijn gemak voel en waarbij ik niet mijn eigen zelf kan zijn? De jongen die tegen mij begint te schreeuwen als ik iets 'fouts' doe? De jongen die mijn vriendje is.

'Hou je nog van me?' Deze keer klinkt zijn stem harder, waardoor de vraag ook duidelijker klinkt. Toch is het antwoord ingewikkeld. Zonder na te denken geef ik een antwoord. De, voor mij, makkelijkste uitweg: 'Tuurlijk! Ik hou heel veel van je!' probeer ik overtuigend over te brengen. Ik heb het mezelf zó vaak verteld dat ik zielsveel van hem hou, waardoor het nu ook echt gemeend klinkt. Nick lijkt het te snappen. Hij knikt zachtjes.

Na een korte stilte, denk ik dat alles weer oké is en dat ik met een kus zijn huis weer kan verlaten, maar dit is niet het geval. Nicks woede komt weer naar boven. Alleen is hij deze keer een stuk bozer.
'Verbreek dan het contact met jou en die Mees. Zorg ervoor dat ze op tyft!' Ik ben sprakeloos. 'Zorg er voor dat je haar nooit meer ziet. Laat haar maar naar een andere school, plaats of wat dan ook gaan. Ik wil dat je haar nóóit. meer. ziet. Begrepen?' gaat Nick razend verder. Ik word er woedend van. Het contact verbreken met Mees? Waarom zou ik? En waarom bepaalt hij dat voor míj?

Ik verzamel mijn zelfvertrouwen en probeer tegen Nicks pijnlijke zinnen in te gaan. 'Of anders?' zeg ik, terwijl ik hem recht in zijn ogen aan staar. Nick doet een stap naar voren. Het laat hem een stuk intimiderender overkomen. Hij doet me denken aan een monster.

'Je weet wat er dan gaat gebeuren.' De uitgesproken woorden doen pijn. Ik wil dit niet meer. Ik ben er klaar mee. Nick moet uit mijn leven verdwijnen, als ik mijn oude, goede leven terug wil. Een leven zonder alle pijn, angst en aanwezigheid van Nick. Er zijn vaak 'incidenten' geweest in onze relatie. Door de kleinste dingetjes gebeurden soms de vreselijkste dingen. Net als die keer toen ik een poging deed tot het uitmaken van onze relatie, waar ik nog steeds geschrokken door ben. Alles moet via Nicks regeltjes. Doe ik iets fout? Dan volgen er consequenties. Een voorbeeld hiervan vond ongeveer negen maanden geleden plaats.

Nick en ik hadden ruzie. Er hing een spanning tussen ons en we hadden al een tijdje slecht contact. Omdat mijn ouders een weekendje weg zouden gaan en ik niet voor zo'n lange tijd alleen thuis mocht blijven, was er al een tijd van tevoren afgesproken dat ik dat komende weekend bij Nick zou moeten blijven slapen. Hij was ten slotte mijn vriendje en we vonden het gezellig om bij elkaar te logeren. Met tegenzin ging ik dat weekend naar Nicks huis, in de hoop dat het wel goed zou komen en de ruzie opgelost zou worden. Tot mijn verbazing ging het gelijk erg goed. Op het moment dat ik die avond zijn huis binnenstapte, kwam Nick gelijk naar mij toe om zijn excuses aan te bieden. Hij zei dat het hem speed en dat hij vond dat de ruzie zo snel mogelijk opgelost zou moeten worden. Ik was hier helemaal mee eens en de avond verliep vervolgens soepel verder.

Rond een uur of elf besloot ik om een bad te nemen om mijn stress te verminderen en even te relaxen na een paar drukke weken. Dat had ik wel eens eerder bij Nick thuis gedaan. Zijn badkamer bevat een prachtig, groot bad met bubbel-functie en er staan wel honderden verschillende zeepjes en bad-oliën. Ik vond het altijd heerlijk om een lekker, warm bad te nemen en Nick vond het geen probleem om die tijd dat ik in de badkamer was te gebruiken om te gamen.

Ik lag al zo'n twintig minuten in bad. Het water was nog heerlijk warm en er lag een dikke laag met schuim op. Ik schrok op uit mijn gedachtes toen de deur open ging en Nick de badkamer binnenliep. 'Hey beautiful.' Nick liep langzaam mijn richting op. 'Is het een beetje lekker?' vroeg hij me. Ik knikte. 'Heerlijk.'

Nick boog zichzelf voorover en zoende me. Met plezier zoende ik terug. De ruzie was over en onze relatie was weer hersteld. Het gaf me een fijn en relaxed gevoel.

Maar ik had het fout.

Ik had het nauwelijks door toen Nick zijn handen stevig op mijn schouders zetten. Mijn ogen sprongen open en ik werd binnen enkele secondes onder water geduwd. Zwaaiend met mijn armen en ik paniek probeerde ik weer naar boven te komen, maar Nick was te sterk.

Water stroomde door mijn neus naar binnen en het zeepwater prikte in mijn ogen. Het leek wel minuten te duren voordat Nick mij weer naar boven haalde. Toen mijn hoofd het water uitkwam, nam ik een grote hap adem. Nick had me nog steeds beet en keek mij diep in mijn ogen aan. 'Denk volgende keer beter na voordat je iets doms doet. Van mij kom je niet zomaar af..'