Unlocked

n e g e n

pov: Mees

De harde klap van de deur echoot door het huis. Het zorgt voor kippenvel over heel mijn lichaam. "We moeten stoppen," waar slaat dit op? Ik dacht dat Eddie iets voor mij voelde, dat ze misschien wel van mij hield. Ze is gewoon weggegaan. Waarom, Eddie?

Ik snap er niks van. Het was super gezellig en ze leek zich erg vrolijk en op haar gemak te voelen. Waarom heeft ze zich dan opeens van gedachten veranderd? Misschien wilde ze alleen maar met mij naar bed om haar zorgen kwijt te raken. Of misschien was het wel een challenge om met een meisje naar bed te gaan.

De vlinders in mijn buik die ik vanmiddag nog voelde, zijn veranderd in een naar en misselijk gevoel. Mijn hoofd voelt zwaar. Doordat mijn ogen vollopen met tranen, zie ik mijn woonkamer na een moment erg wazig. Ik pers mijn lippen op elkaar. De tranen rollen over mijn wangen. Wat is er gebeurd? Ik dacht echt dat je van mij hield.

pov: Eddie

Zo snel als ik kan, spring ik op mijn fiets. Wanneer ik opgestapt ben, trap ik hard de straat uit. Als ik de straat bijna uit ben, kijk ik nog één laatste keer achterom. Mees' huis verdwijnt achter de andere huizen, waardoor ik hem uit mijn zicht verlies.

Het spijt me, Mees. Het spijt me, het spijt me. Het spijt me zo. Ik wil dit helemaal niet. Hoe heb ik jou zo achter kunnen laten? Dit is niet de manier waarop ons verhaal verder hoort te gaan. Ik wil nog heel deze dag samen met je doorbrengen. Ik wil alle dagen samen met jou doorbrengen.

Maar dat kan ik niet.

Buitenadem, door het hard trappen om mijn fiets, kom ik aan bij Nicks huis. Mijn hard klopt snel en ik voel me misselijk. Niet door vlinders in mijn buik en omdat ik van hem hou, maar omdat ik doodsbang voor hem ben. Hij is gek.

Hoe zou hij reageren? Ik heb gedaan wat hij zei. Ik ben zo snel mogelijk weggegaan bij Mees en ben nu weer braaf terug naar hém gekomen. Toch zal het me niks verbazen als ik straks een drinkglas naar mijn kop krijg gesmeten, omdat ik iets heb gedaan wat hij niet leuk vond. Dit moet een keer voorbij zijn.

Als ik naar de poort van de achterdeur begin te lopen, merk ik dat er een fiets tegen het hek aan staat. Ik herken hem niet. Het is niet de fiets van Nick of, zover ik me kan herinneren, van één van zijn ouders. De fiets is zwart en is simpel, maar mooi. Ik ga langs de fiets en loop stilletjes de tuin in. Mijn hart klopt in mijn keel. Zenuwachtig ga ik naar binnen.

'What the fuck?!'

Door mijn harde stem schrikt Nick en komt hij verward omhoog. Als hij ziet dat ik het ben, staat hij op.

'Eddie! Het is niet wat het lijkt!' zegt hij snel.

Ik had deze situatie aan kunnen zien komen. Toch had ik het op dit moment niet verwacht. Toen ik de woonkamer in liep, zag ik Nick en Olivia samen op zijn bank liggen. Olivia speelde met Nicks zijn haar terwijl hij boven haar hing. Ze keken elkaar diep in de ogen aan. En dit deden ze niet bepaald op een 'vriendschappelijke' manier.

'Eerst ga je tekeer dat ik een meisje zoen en nu dit? Waar slaat dit op?' Ik ben woedend. Hij is altijd degene die alles kan flikken. Nu was hij als het ware Olivia aan het zoenen!

Olivia zit grijnzend op de bank. Voor haar is onze ruzie maar een vermakelijke show.

'Sorry, Ed,' begint Nick. 'Ik dacht dat je klaar met me was.' Wat een sukkel. Alsof ik zijn smoesjes ooit heb geloofd. Deze keer maak ik er een eind aan.

'Oh, dat ben ik zeker. Jij hebt mij nooit met respect behandeld. Ik ben niet eens verbaasd dat je met iemand anders aan het zoenen bent.' Langzaamaan kom ik dichterbij Nick. Hij probeert mijn blik te vermijden.

Om het er nog een beetje in te wrijven, kucht Olivia en fluistert ze het woordje 'slet'. Net hard genoeg dat ik het duidelijk kan verstaan. Mijn blik wisselt kort naar haar en ik kijk haar met vuile blik aan.

'Schat-' Nick probeert zijn hand op mijn schouder te leggen. Snel stoot ik zijn arm weg en zet ik een stap naar achter. 'Het is over. Dit keer echt.'

Boos loop ik het huis weer uit. Zijn laatste blik blijft nog door mijn hoofd rondspoken; hij stond daar als een hopeloze puppy. Nu is het echt klaar. Ik laat mij niet meer klein maken door hem.

Het is eindelijk voorbij.