Unlocked

z e v e n

pov: Mees

Met mijn ogen nog steeds dicht en half wakker, denk ik aan gisteravond. Ik was bijna van plan om weg te gaan van het feest, toen er plotseling een meisje naar me toe kwam. Eddie. We hebben urenlang gepraat over van alles en nog wat. De avond was zó ontzettend gezellig. Ik kan Eddie maar niet uit mijn hoofd krijgen. Elke keer zie ik haar weer voor me. Ik krijg een warm en kriebelig gevoel in mijn buik. Ik denk dat ik iets voor haar voel.

De nacht van gisteren verliep onverwachts. Toen het feest langzaamaan leegliep, besloten we het feest ook te verlaten. Samen fietsten we naar mijn huis. We hebben nog voor een paar uur gepraat, gezoend en zelfs seks gehad. Al was Eddie dronken, dat merkte je goed, ik weet zeker dat ze íets voor mij voelt. Ik hóóp dat ze iets voor mij voelt...

Ik rek me in bed-liggend uit en strek mijn armen over de andere kant van mijn tweepersoonsbed, die tot mijn verbazing koud en leeg aanvoelt. Mijn handen zoeken naar het meisje van gisteravond, maar ik voel niemand. Ik open uiteindelijk mijn ogen en zie dat Eddie er inderdaad niet meer ligt. Fuck.

Somber en met gezakte schouders sleep ik mezelf  uit bed. Ik trek een mom jeans aan die al een dag of twee over mijn bureau stoel hangt en pak een simpele, saaie trui uit mijn nog maar half gevulde kledingkast. Nadat ik mijn tanden heb gepoetst, loop ik sjokkend naar beneden.

Wanneer ik beneden ben pak ik een kom uit de keukenkast en vul ik deze met cornflakes en amandelmelk. Ik loop met mijn ontbijt en telefoon in mijn handen naar de bank en plof neer. Terwijl ik mijn cornflakes naar binnen werk, check ik mijn telefoon. Geen berichtjes. Ook ben ik zo dom geweest om Eddies nummer niet te hebben gevraagd. Ik heb geen enkele manier om haar te bereiken.

Ik lig onderuitgezakt op de bank als ik plotseling de deurbel hoor. Zou er een pakketje bezorgd worden? Ik probeer te bedenken wie er ook maar voor de deur zou kunnen staan, maar ik kan niks verzinnen. Met moeite hijs ik mezelf uit de bank en loop ik richting de voordeur. Als ik de deur open, schrik ik. Het is Eddie.

pov: Eddie

Daar ben ik weer. Voor Mees' huis. Wat voel ik me toch een sukkel. Wat zal ze wel niet van me denken?

'Eddie?' zegt Mees verbaasd als ze de deur heeft geopend. Mijn hart begint sneller te kloppen dan het het al deed. Dat komt door de zenuwen. Toch?

'Uhm, Mees,' begin ik. 'Iemand heeft ons gezien.' Aan Mees' blik te zien, begrijpt ze niet wat ik bedoel. Ze zet een stapje achteruit en maakt een klein handgebaar. 'Kom anders even binnen.'

Ik loop Mees achterna naar de woonkamer en we nemen plaats op de bank. In mijn hoofd herhaal ik de woorden die ik straks tegen haar moet zeggen. Ik moet het contact tussen ons verbreken, ik mag haar nooit meer zien. Maar ik wil het contact met Mees helemaal niet verbreken. Mees heeft iets speciaals. Als ik bij haar ben, voel ik me op mijn gemak en gelukkig. Waarom is dit zo moeilijk? Ik ken haar nog maar sinds gisteravond.

Toch moet ik het doen, voor Nick.

Voordat ik begin met praten, schraap ik mijn keel. 'Ik ging net naar Nick en hij zei...'

'Nick?' onderbreekt Mees me. Ik had haar nog niet over hem verteld. Mijn wangen voelen nog roder dan daarnet. 'Oh ja. Nick is mijn vriendje.' zeg ik beschaamd.
'Oh, serieus? Oh... Sorry.' Mees klinkt geschrokken.

'Het is niet erg, alleen is hij erg van slag.' ga ik verder. De woorden van Nick spoken van vanochtend door mijn hoofd. Ik word gek van hem. Waarom moet altijd alles volgens zijn regels?

'Heb je het verteld dan?' vraagt Mees door. Toen ik deze ochtend bij Nick aankwam, wist hij alles al. Hij wist dat Mees en ik, blijkbaar, hadden gezoend. Ik had hem dat niet verteld, dus wie zal het hem dan wel hebben verteld? 'Nee,' antwoord ik. 'Hij wist het al. Misschien is het aan hem verteld?' Er spookt een lichte paniek door mijn hoofd. Ik voel dat mijn ogen beginnen te tranen.

'Hee, gaat het wel?' Mees legt haar hand op mijn knie en lijkt me behulpzaam aan. Het warme gevoel van haar hand geeft me nog meer kriebels in mijn buik. Zachtjes knik ik.

Mees en ik zitten in stilte naast elkaar op de bank. Ze staart naar haar voeten, terwijl ik probeer de juiste woorden bij elkaar te zoeken om tegen Mees te zeggen dat ik niet meer met haar om kan gaan. Ik word afgeleid door een trilling in mijn kontzak, wat mijn telefoon blijkt te zijn. Als ik mijn telefoon ontgrendel, zie ik dat ik een paar gemiste Whatsapp berichten heb. Maar dan zie ik alle Instagram meldingen. Waarom zijn het er zoveel? Uit nieuwsgierigheid klik ik op de app. Het filmpje dat bovenaan op mijn beginpagina staat, laat me schrikken.

Mees blijkt het door te hebben, want ze reageert gelijk. 'Wa- wat is er?' vraagt ze geschrokken door mijn reactie.

'We staan op Insta!' Ik draai mijn telefoon om en laat Mees het filmpje zien waarop wij samen zoenend op het feestje van gisteren te zien zijn. Ze pakt de telefoon uit mijn hand en kijkt er aandachtig naar.

'@am.xxo, wie is dat?' vraagt ze na een tijdje. Mijn voorhoofd begint te gloeien. Die bitch! Hoe haalt ze het in haar hoofd om een zoen-filmpje van míj op háár Instagram te plaatsen?

'Amber.'