Bangtanpink Okulu-Düşman okullar

42

Attention dinleyerek yazdım. Sizin de öyle okumanızı öneriririm.

İyi okumalar~

Rose'nin Ağzından

Duyduğum tek şey vardı. O da saattin 'Tik tak' edişleri.

Mutsuzdum.

Yaklaşık 3 gündür burada bekliyorduk ve hiç bir haber gelmemişti.

Şuan ne yaşadığını biliyorduk. Ne de öldüğünü.

Hiç bir şey belli değildi.

3 gündür sakinleştirici ilaç alıyordum.

3 gündür koltukta uyuyuyorduk.

3 gündür çaresizce bekliyorduk.

3 gündür bu hastanede esir kalmıştık!

Biliyordum uyanacaktı Namjoon. Sadece kafasından hesap yapıyordu.

Onun hesaplarına göre.

Tek istediğim iyileşmesiydi.

Jimin ile yan yana oturuyorduk ve hiç konuşmuyorduk.

Atışmıyorduk bile..

Hayatım sadece şu 3 günde o kadar çok değişmişti ki..

Yaslandığım Jimin'den kendimi çekip dik bir pozisyonda oturdum.

Jimin bana sorar bakışlarını attığında ona 'sorun yok' bakışlarımı attım.

Benim ile ilgilenmesi hoşuma gidiyordu ama keşke şuan bu durumda olmadan ilgilenseydi.

Dirseklerim'i dizlerini yasladım ve düşünmeye başladım.

Ne ara bu hale geldik?

Neden hala masum değiliz?

Yerde yatan Taehyung' a çevirdim bakışlarımı.

Dirseklerimi dizlerimden çekip Taehyung'un yanına gitmek için ayağa kalktım.

Taehyung'un bakışları bana kaydığında yanına geleceğimi anladı.

Ardından ise yanını işaret etti.

Gidip yanına oturdum.

Rose"O iyileşecek değil mi?"

İyileşecek cevabını bekliyordum ama bir türlü gelmiyordu.

Rose"Taehyung senden bir cevap bekliyorum."

Hala cevap vermiyordu.

Sinirleniyordum. Neden cevap vermiyordu.

Rose"Bana bir cevap ver!"