[𝕙𝕚𝕞 & 𝕚 - ~] ♡

<8>

"Amin ."

Neee ! Ben daha demin ne dedim ? Bana kafayı yedirtti ! Sınıfa döndüm. Sınavlara çalışmaya başladım

3 hafta sonra

Sınavlar bitmişti . Notlarımız bile okundu bugün . Çıkmadan 3 ders önce görmüştük . Sun-Hi ile beraber hastaneye gidiyorduk . Onu bugün Mi-Sae ile tanıştıracaktım .

Yatağın sağ tarafına ben ; sol tarafına ise Sun-Hi sandalye çekti . Elini tuttuk . Ve konuşmaya başladım .

"Bak Mi-Sae . Bu Sun-Hi . Okuldan arkadaşım . Ameliyatı onun annesi yaptı. O beni sensiz hiç yalnız bırakmadı . Uyan lütfen . Ona bir teşekkür et . Lü-Lütfen Mİ-SAE !!!"

Elini kıpırdatmıştı . İnanamadım . Sun-Hi annesini çağırmaya gitti . İnanamıyordum. Çok mutluydum . Annesi koşarak geldi . Gözlerindeki mm'lik büyümeye ve küçülmeye baktı . O da gülüyordu .

"Hasta tepki vermeye başladı . Ona sevdiği şarkıları ve anıları anlatın . Eminim seni yalnız bırakmayacak . Çok güçlü bir kızsın Mi-Sae ."

Gerçekten güçlü bir kızdı . O gün canı acıdığını bana hiç göstermedi . Benim için o kardeşti . Dünyada en güçlü insan o olabilirdi . Hem fiziksel hem de ruhsal olarak . O benim için savaşıyordu . Ben de onun için savaşmalıydım .

     Mutluluktan ağlıyordum . Tepki vermişti . Ona tüm sevdiği şarkıları açtım . Hepsinde de dans ettim. Yorulmuştum . Ama devam ediyordum . O benden daha çok yorulmuştu .

      Biraz dinlenirken annesi yanıma geldi .

"Ha-Eun ! Mi-Sae uyanmak üzere . Ama uyansa bile biraz burada kalıcak . Ama sonrasında tamamen iyileşmesi ve hayati bir risk olmaması için yeni bir tedavi yöntemi uygulanacak . Bu tedavi gerçekten güvenilir bir tedavi . Biraz pahalı olabilir sizin için . Ama sonrasında emin ol ölüm riski olmayacak . Ve de hiç yaşanmamış gibi olucak . Ameliyatta da bunun için çok çalıştık . Dikişleri sağlam ve pek bir yarası yok . Zaten onu vuran kız iyi bir silah kullanamamış ve eli titremiş . Mermi de öyle kaliteli değil . Yani yara sadece küçük bir kesikti . Kalbine , akciğerine veya herhangi bir damarında sıkışma yok .Bundan By-pass yaparak emin oldum . Zaten Mi-Sae'nin uzun zaman komada kalmasının sebebi şokta olması . Ama artık şokla ilgili her şey bitti ."

         Mutluydum . Odaya geri döndüm . Yerler silinmişti ama fark etmedim . Sun-Hi ile beraber deliler gibi dans ediyorduk . Şarkının koreografisinde zıplanıyordu. Zıpladım ve yere basamadım . Kolum acımıştı . Yerden kalktım . Sun-Hi başımın etini yiyordu .

"Ha-Eun çok sert düştün yere ! Hadi bi acile gidelim ! Belki kırıldı ?"
"Kırılsaydı sence ben burada durabilir miydim ?"
"Durabilir miydin ?"
"Sanırım hayır ."

     Bu cevabı verdikten sonra ikimizde kıkırdadık. Sun-Hi'nin annesin nöbetten çıkma vakti gelmişti . O da gitmişti . Ben biraz Mi-Sae'ye ikimizin de en sevdiği kitap Sherlock Holmes'u okuyordum . 78. sayfaya geldiğimde telefonum çaldı .

           Arayan cumartesi ve pazar hatta bazen cuma günleri çalıştığım kafeydi . Bu hafta her şey indirimde olduğu için dükkanlardan çıkan oraya girmişti . Mi-Sae'nin yanağına bir öpücük kondurup çıktım . Çıkarken bir kat görevlisi acile koştururken sağ koluma çarptı . Acımıştı . Biraz sızlıyordu .

        Kafe cidden çok kalabalıktı . İnsanlar sürekli bir şeyler istiyorlardı . Her taraftan sipariş sesleri yükseliyordu . Bir yandan da mutfak tarafından aceleci ve birlikte çalışma ruhunun sesi . Her şey birbirine karışmıştı . Kolum hâla sızlıyordu . Acısı daha da artmıştı . Kafe çok sıcak olduğundan mı bilmiyorum gözüm kararmaya başladı .

      Gözümü açtığımda yurttaydım . Beni buraya Min-Jung getirmişti . Hala gece yarısı bile çalıştığımı yurt müdürü bilmiyordu . Min-Jung'a bunu kimseyeye söylememesini tembihlemiştim . Hemen uyumuşum . Gece beni kızların sesleri uyandırdı . Kabus görüyordum . Yoon-Je ateşimi ölçmüş . Soon-Je de belletmenleri çağırmıştı . Ambulans çağırmışlardı . Bu ambulansta ilk defa hasta olarak kalıyordum . Ne kadar rahatmış . Sanırım ateş yüzünden beynime narkoz etkisindeydi . Acaba koluma mı damar yolu açarken lokal anestezi de mi yaptılar ?Belki de nöbet geçirmiyim diyedir . Yalnız bu kafayı sevdim . Ama hâla tıpla alakalı şeyleri doğru düzgün düşünebiliyordum . Bi kaç saat acilde kaldım . Saat 12.00 olduğunda bir kaç ilaç ve ne olur ne olmaz diye de 500 ml serumle yurda geri döndük .

Sabah kalktığımda hiç kimse uyanık değildi . Dünle ilgili bir şeyler hâla aklımdaydı ama tam hatırlamıyordum . Kolumda bir ağırlık vardı . Üzerinde heralde kitap unuttum diye düşündüm . Hiç bir şey yoktu . Koluma dokununca hissetmiyordum . Biraz kafamı kaldırınca beyaz bir şey gördüm

"Bu ne laan? N'aptınız bana ?"

Olayları hatırlamaya başladım . Diğerleri uyumaya devam ediyordu . Tek elle zar zor hazırlanmaya başladım. Okula gittim . Sun-Hi beni bekliyordu . Herkes geçmiş olsun dedi . Hocalar nasıl olduğunu sordu ve düştüğümü söyledim . Sun-Hi bana atar yapıyordu . Dediği tek şey ;

"Ben sana demiştim kontrol ettirelim diye ! Niye beni dinlemiyorsun ? Gıcık !"

Ama ben o sırada o kadar da çok
hissetmemiştim . Sağ elim kırıktı ve derste yazamıyordum . Hocalar benim için notlar çıkarıyorlardı . Okul çıkışında Mi-Sae'nin yanına gidecektim . Saate baktım . Son dersteydik . Ne kadar hızlı geçmişti bugün dersler . Aklıma Seo-Jun'a teşekkür etmek geldi . Bunu söylediği zaman şokta olduğum için teşekkür edememiştim . Ama içimde bir minnettarlık vardı . Nefretle bir arada .

Onu arıyordum . Bi anda ayakkabımın bağcığına takıldım .Az kalsın düşüyordum .

"Cidden mi ? Hem de bu kolla ?"

Bir kaç küfür savurdum . Havaya başımı kaldırıp yere sertçe tepindim . Biraz öyle durmaya karar vermişken bir ses duydum .

"Ayağını biraz yere sertçe bas ."

Başımı aşağıya eğdim . Kim Seo-Jun'du bu .
Bağcımı bağlıyordu .

"Nasıl becerdin ?"
"N-neyi ?"
"Kolunu kırmayı ."
"Ah şey dans ederken yere düştüm ."
"Duyduğuma göre dahası da var."
"Aslında evet . İlk başta çok acımadı . Hastaneden çıkarken bir asistan koluma çarptı . Sonra kafeye gittiğimde sanırım sıcaktan bayıldım."

Bana şaşkın şaşkın bakıyordu .

"Nasıl o acıyı hissetmedin ? Küçükken benim de kolum kırılmıştı . Ama yerimde duramıyordum ."
"Bunu ben de bilmiyorum ? Ama kendime de sordum ."

Ayağa kalktı . Arkasına dönüp giderken seslendim .

"Kim Seo-Jun !"

Bana döndü . Yanına koştum .

"Mi-Sae'ye yaptığın yardım için teşekkür ederim . Sayende artık tepki veriyor ."
"Gerçekten mi ?"

Evet anlamında kafamı salladım . Sevindi .

"Ameliyat masrafını ödeyeceğim ."
"Gerek yok . Ben ödemedim zaten sadece sponsor oldum ."
"Biliyorum ama yine de ."

Arkasını dönüp giderken bana tekrar baktı ve gülümsedi . Neden bu kadar havadaydı ki ? Verecektim . Borçtu sonuçta .