üç kumalı sitem (tamamlandı)

BÖLÜM 10🌹

Kapıyı açtım ve kapının önün de dün geceden beri kıpıldamamıs olan rojhatı gördüm evet o gece boyunca eşiğin üzerin de oturup kafasını kapıya dayayıp uyumuştum. İçim parçalandı onu öyle görünce dünya başıma yıkıldı, göğsüm sıkışıp yerle bir oldum sevdiğim adamı öyle görunce kendimden, nefretımden, öfkeden, bir kez daha nefret ettim yine de elimi atmadım o yokmus gibi davrandım Rojhat nasıl canımı yakmıs ki ben bu adama böyle davrandım.
Gözünü açıp tebesumle bana baktı ben gozlerımı devirip 10 gundur cıkmadıgım avluya cıktım oda ıcerı girip dus almaya gitti artık ne yapmaya gırdı bilmiyorum.
Bir muddet sonra odamızın kapısı tekrar acıldı.
Odadan Rojhat cıktı sanki cok duzgun bir evlilik yapmışız gıbı bana dönüp

"ben cıkıyorum akşam erken gelirim"
yüzüne anlamsız anlamsız bakıp göz devirdim konaktan çıktıktan sonra kahya ve oğlu gelip avluya bir odun barikat kurdu. Degısık bir seydı anlamsız anlamsız bakarken hacer ve zara ellerin de tozlu halı getirip oduna sardılar ve yanıma gelip elime bır beyzbol sopası gibi bir sopa verdiler ve halıya vurmamı istediler neymiş adetmiş neymiş gelın gelenler bunu yaparmış neymiş sıra bendeymiş yüzlerine aval aval bakarken dılda geldi birden

"verin bu halıları ben yaparım sitem abla yapamaz"
"kes kes bırak defol başka işe hadee"
"ama Hacer abla bilmiyor bari öğretelim"
"dılda hadi ablam almıyım ayağımın altına hadi"
"tamam zara gitme kızın ustune sen git dılda ben yaparım merak etme vurucam sadece dımı"
Kafasını sallayıp onune egıp mutfaga gıttı sankı konagın gelini degıl de kolesı gıbı ama nasıl olur da ağa kızı degıl de kahya kızını aldılar bunuda çözucektım de sımdı degıl ama
Halıya gelısı guzel vurdum ama nasıl vurmak bir tane bile toz kalkmıyor du ama ne bilim ben evim de suyumu bile yardımcılar annem getirirdi
Halıya vururken bana bakıp sırıtıyordular Allahım sınırımı nasıl da bozuyordular birden ıcerı sultan hanım gırdı.

"anan sana hıc mı ıs vermedi ha kızım oyle mi vurulur"
"yok vermedi sultan hanım ben annemın evinde yapmıyordum en azından boyle pıs halılar yoktu"
"laf yetıstırme de bak Hacer ve zara ya sana ogretsınler ha belki ogrenırsın"
"hec merak etmeyesın ana ogretırım"
Halıya vurduğunda dunya toz cıkıyor du ah adı kadınlar deseydiniz ya bosuna o kadar saat vurdum canım cıktı
"al boyle vur hadi bakim bizim gibi olmazda"
"yok sizin gibi olmazda zaten sizde alışmşlık var bak bana ben de oyle mıyım siz ahırda bile yaşarsınız ben oylemıyım"
Asla boyle demek ıstememıstım ama hak ettiler canımı okudular resmen zaten dediklerime alaycı gulus atıp kahvelerinı alıp karsımda oturup ıctıler Hacer ben den nefret ediyorsa zarardan da etmeli neden etmıyor derken dılda geldi sesli dusunmus olmalıydım
"ediyor abla ama sana karsı birlikler senin aşkın buyuk ya onları korkutuyor"
"pekı seni dılda"
"yok ablam Rojhat agam beni onlardan ayrı tutuyor bana oyle bunlar gıbı bakmıyor sen ablamsın zaten sagolsun benı gizlice okutuyor e daha ne isterim ki"
Bu adam her gecen gun kalbime daha kazınıyor du

"pekı ya su rojda hıc gorunmuyor ortalıkta"
"o sultan ana gibi anasının izinde kimseyle muhatap olmaz bu ikisıde onun eteğinden ayrılmaz guzellıgı ne kadar destan olsada zehir gibi aklı var bos ver abla rojdadan ne kadar uzak o kadar iyi"
"tamam canım sen git bana yardım ettıgını gorseler daha cok ca calıstırırlar bizi"
"agam boyle görse canlarını okur da neyse bakma abla seni cok seviyor ilk defa boyle gordum onu"
"dıldaa o sey o sana emanet sana guvenıyorum ona bak olur mu"
"merak etmeyesın ama sen de ona bakarsın" diye kıkırdadı ona guvenıyordum masumluğu yuzune vurmustu nasıl olurda guzellıgıne tutulmamıstı Rojhat.

Aksam oldu ve ben yorgunluktan canımın cıktıgına emindim oylemı tıtrıyordum masa kuruldu Rojhat babası ve kardesı eve geldi bana bakan Rojhat benı evın ıcın de gorunce gece gıbı gozlerı parladı ben de
Bir kemik atlet ve dar bır pantol gıymıs masaya duzen veriyordum sultan hanım odamı kitleyip anahtarı yanına aldı ve bana o masada oturacagımı soyledı o bilir hırka bile almadım ustume oh olsun