üç kumalı sitem (tamamlandı)

BÖLÜM 28🌹

Kul plan yapınca kader gülermiş....

Sabah gözlerimi açtım siziyla bu sefer acım ikiye katlandı bu sefer ne oğlum vardı ne kocam kimsem yoktu yabanci oda yabancı yatak yabancı koku... Rojhatimda yoktu nefesim iyice kesildi odadan çıkmak için elimi kapının kulpuna attım ve kilitliydi kapı açıldı iki adım geri attım yine o devran açtı kapıyı bana bakıp

"Rojbas gulamın "(gülüm)dedi

Cevap vermeden yanından geçtim odanın ortasına geldim ve ona

"Hadi bedirhani ver bana bir kez olsun öpeyim "
"Şartımı kabul et sonra"
"Asla devran asla "
"Peki sen bilirsin "

Devran bahçeye çıktı bende evin için de "Bedirhan " diye ağlayıp her kapıyı vurup ses bekledim yoktu cevap camın önüne geldim ve devranin kucagin da bir aydir görmediğim oğlum oturmuş eliyle oynuyordu ağlayıp kossamda adamlari tutuyordu beni sanki bana bak ama dokunama der gibi bakiyordular yavrumu gördüm ya dünya gözüyle dokunmasamda olurdu...

Uzaktan izledim devran göz önünden kaybolunca yine içimi acı kapladi sesimi çıkarmadan odama gittim rojhatimi özledim bide onsuz yaşamayı düşündüm Allahim bana güç ve kuvvet ver ver de bu adama karşı direneyim...

Saatler geçmiş odama bir kadın servis getirip gitti çok acikmistim yemeğimi yedim bedirhanin aglama sesini duydum kapıya doğru koştum kapı kilitliydi

"Devran neden ağlıyor Allah aşkına "
"Ateşi var"
"Ne ne diyorsun aç su kapıyı "
"Olmaz ateş düşürücü verdim zaten "
"Tamam kapının önüne getir sesim gitsin bari bunu yapma bu kadar nefret etmiyim senden"

Korkmuş olacakki dediğimi yapti kapının önünde çöktüm bedirhanin ağlama sesi iyice geldi anladığım kadarıyla onlarda kapının önünde diz çökmüştü.

"Bedirhan anneem sesim geliyor mu aglama ben burdayım annecim gidicez alicam seni babana gidicez yine onunla uyucaz kuzum dayan biraz daha dayan hem sen babanın oğlu değil misin ha benim miniğim "

Söylediklerimle sanki Bedirhan anliyormus gibi sesi iyice sesizlesip sakinleşti sadece arada iç cekisleri geliyordu bu acinin tarifi yoktu "anlima yazılan kara yazı ağır geliyordu anladım ki hayat bize zordu oğlumda benimle berber acı,hasret,özlemi çekiyordu goremiyordum kuzumu anladım hayat zor bize...

Biraz daha sesim gitsin iyice alışsın diye neni söyledim devran da duyuyordu ama malesef yapacak bişe yoktu yavrum içindi

"Neni berxem neni neni brina daygaxe neni neni dıle diyaxe "

Soyledigimle acıyla kivriliyordum devran birden

"Yeter bu kadar tamam "

Diyip gitti olsun sustu ya yavrum devran diye seslendim

"Arada bir kontrol et havale geçirebilir"
"Banane çocuk bakıcısımıyım"
"Sen kaçırdın Allah'ın belası.. şimdi git yanına uzan ve elini tut yoksa katilana kadar canı çıkana kadar ağlar"
"Offf"
"Hadi Allah'ın belası"

Gitmişti bende ağlayarak odama geçtim emindim babamız canımız bizi kurtaracakti bu zalimin elinden....

Rojhilatın ağzından

Oğlum 1 aydır yoktu şimdi sitemim yoktu ikisinin acısının tarifi yoktu odam boş konak boş herkes boştu herkes acı içinde ama benim çektiğim çok daha farklı bir şeydi yavrum yoktu ama sitem vardı şimdi oda yoktu sitemsiz hictim sitem yoksa bende yoktum kadınım benim yoktu.

Odama girdim gece divanda uyuduğum için odama girmedim sabah üstümü değişmek için odama girdim odaya girdigim an sitemin o bahar kokusu odanın içindeydi kimsesizligimi bir kez daha gördüm beşik boş yatak boş oda boş ben hiç bir zaman böyle çaresiz değildim yarim yavrum bir şerefsizin elin de benim elim kolum bağlı duruyordum üstümü değişip polis arkadaşımla planımızı konuştuk benim arayacaktim onlar yer takibi yapacaktı dakikalar sonra aradım