< 15 >

16.2K 1.4K 191
                                    

#Unicode
"ဒယ်ဘုန်း .... ငါသတိမရတဲ့အချိန်တွေမှာ မင်းသခင်ကြီးလာခဲ့သေးလား "

"ဟုတ် လာပါတယ်သခင်လေး "

"ငါဒီနေ့ဆေးရုံဆင်းမှာသူမသိဘူးလား "

"ဟုတ် သိပါတယ် "

ဒယ်ဘုန်းကမေးသမျှကိုပြန်ဖြေရင်း သူ့အလုပ်သူဆက်လုပ်နေသည် ။ သူလည်းဆက်မမေးဖြစ်တော့ ။
သတိမရတဲ့အချိန်တွေတုန်းကလာခဲ့တာဘဲ သူကဘာကိုထပ်ပြီးမျှော်လင့်နေသေးတာလည်း ။ သူများတွေလို ဆေးရုံကဆင်းလို့ဝမ်းပန်းတသာ လာကြိုကြရအောင် Jeon နဲ့သူကအဲ့လိုဆက်ဆံရေးမှမဟုတ်တာလေ။

မဖြစ်နိုင်တဲ့အရာတခုကိုတဖက်သတ် တမ်းတနေရတာ သိပ်ပင်ပန်းတာဘဲ .... ဒါပေမဲ့ ဒီပင်ပန်းမှုတွေမှာဘဲ သူကပျော်မွေ့နေပြီထင်ပါတယ် ။ Jeon ကိုလွမ်းတယ် .........

"သခင်လေး ပစ္စည်း တွေသိမ်းပြီးပြီ ပြန်ကြရအောင်လေ "

"အင်း "

အပြန်လမ်းမှာ နှင်းတွေကျနေခဲ့သည် ။ ပတ်ဝန်းကျင်မှာလည်းအေးစိမ့်လို့နေသည် ။ ကြိုဆိုမယ့်သူမရှိ နွေးထွေးတဲ့မေတ္တာတရားတွေမရှိတဲ့ သူ့အိမ်လေးကိုပြန်ရတော့မည် ။ မျက်ရည်တွေကိုထပ်မံလွတ်လပ်ခွင့်ပြုလိုက်တယ် ..... အလွမ်းတချို့ပါကောင်းပါသွားနိုင်ပါရဲ့။

>>>>>>>>>>>>

တင်းတောင် .......

"ဒယ်ဘုန်း ခြံရှေ့မှာဘယ်သူလဲမသိဘူး သွားကြည့်လိုက်ပါအုန်း "

"ဟုတ် သခင်လေး "

အိမ်ကိုလာစရာ Jeon ကလွဲရင်ဘယ်သူမှရှိတာမဟုတ်ဖူး ..... ဘယ်သူများလဲ ....

"သခင်လေးရေ .... လာပါအုန်း .... ပစ္စည်း တွေလာပို့တာတဲ့ "

ဒယ်ဘုန်းရဲ့စကားကြောင့် အ့ဩကာခြံထဲပြေးဆင်းလာမိသည် ။ လာမယ့်ဧည့်သည်တောင်မရှိတာ ပစ္စည်း တွေလာပို့တယ်ဆိုတော့အိမ်မှားလာတာများလား ....

"ဘယ်အိမ်ကိုလာပို့တာလဲမသိ "

"ဒီအိမ်ကိုပါ"

"ကျွန်တော် ဘာပစ္စည်းမှမမှာထားမိဘူး အိမ်မှားနေတယ်ထင်တယ်"

"မဟုတ်ဖူးခင်ဗျ အကို့နာမည် Kim Tae Hyung မလား .... အကို့ နာမည် လိပ်စာနဲ့ ပစ္စည်း တွေပို့ခိုင်းလိုက်လို့ပါ "

❀ အမုန်း၌ဖြစ်တည်သော ❀ [ Completed ] Donde viven las historias. Descúbrelo ahora